این مردم را پشیمان نکنید!
وقتی همه از قاعده تا رأس هِرم، یک‌صدا گفتند: «ایران»! پس حضراتِ تکتاز و طنّاز نیز این وحدت ملّی و امنیت روانی را کمی بیش از پیش پاس بدارند و احترام مردمان را بیش مراعات فرمایند.
محمدعلی فیاض‌بخش در یادداشتی در روزنامه اطلاعات نوشت:
اگر شیرین‌زبانی‌های بعضی حضرات در قاب سیما کمی کاستی و فتور گیرد و گام‌هاشان را از روی روان‌های رنجور و اراده‌های استوار هم‌وطنان بردارند طوری می‌شود؟
اگر نگاه بعضی آقایان به جایِ «از قلّه‌ی قاف تا نقطه‌ی نافِ» بعضی دیگر عجالتاً فرو افتد و در شب‌های «به یمن درایت» آرام‌گرفته، نمک آن‌چنان نریزند که آشِ شبِ شهروندان شوری گیرد و از دهن افتد، طوری می‌شود؟
اگر «مجری-کارشناسانِ» پیشگو و دانای کلِ(!) سیمایی، از متانت و داناییِ متوسط جامعه- چه در طول جنگ اخیر و چه پساجنگ- چیزی بیاموزند و همچنان بر طبل یکسویه گفتن و خودخندیدن نکوبند، واقعا طوری می‌شود؟
«طورها» شد! و آن این بود که از قاعده تا رأس هِرم، یک‌صدا گفتند: «ایران»! پس حضراتِ تکتاز و طنّاز نیز این وحدت ملّی و امنیت روانی را کمی بیش از پیش پاس بدارند و احترام مردمان را بیش مراعات فرمایند.
خوشتان بیاید یا نیاید، مردم ما در طول این ایام ثابت کردند که گام‌هایی، با فاصله‌ی معنی‌دار، جلوتر از نام‌هایی هستند که صندلی به صندلی در شب‌های سیمایی جا به یکدیگر تعارف می‌کنند و بر همان سبیل مشق می‌کنند که تا پیش از این!
رشد سیاسی و بلوغ مدنی مردمان ما تا بدان‌جا رسیده، که در اوج بحران، نه در صفِ ناگزیرِ بنزین اشتلمی گفتند و شنیدند و نه در پیش‌بینی ارزاق و آذوقه از یکدیگر سبقتی جستند یا حرصی به میان آوردند- چیزی که خلاف آن را در ایام کرونا در کشورهای پرمدّعای اروپایی شاهد بودیم- پس به احترام این مردم، هم محترمانه‌تر، هم سنجیده‌تر، نیز به دور از طنّازی‌های بی‌نمک سخن کنیم؛ نگذاریم مردم از درایت و متانتشان پشیمان شوند و چنین مباد!
