به برج‌ها آب می‌رسد اما به درختان نه!

روزنامه سیاست روز در گزارشی نوشت:

 در اطراف تهران پارک‌ها جنگلی وجود دارد تا ریه‌های این شهر دود‌زده باشد. شهرهای بزرگ همچون کلانشهر تهران با وجود بیش از 10 میلیون نفر جمعیت و چند میلیون خودرو و موتور سیکلت، نیازمند فضای سبز است.
پارک جنگلی چیتگر، پارک جنگلی سرخه حصار، پارک جنگلی لویزان، پارک جنگلی آیت الله طالقانی و چند پارک جنگلی دیگر اکسیژن تهران آلوده را تأمین می‌کنند. قطعاً این پارک‌ها نیاز به نگهداری دارند، آبیاری، مراقبت از درختان موجود در آنها، مبارزه با آفات احتمالی و هرگونه خطری که آنها را تهدید می‌کند، باید برای مهار آنها اقدام شود. متولی نگهداری از پارک‌ها شهرداری‌ها است.
شهرداری تهران علاوه بر نگهداری و مراقبت از پارک‌های بجا مانده از قبل، اقدام به احداث پارک‌های دیگری نیز کرده است که در جای خود قابل تحسین است.
اما در این میان برخی پارک‌ها که با قدمت و درختان فراوان و سرسبز و تنومند است،‌ با غفلت‌هایی روبه‌رو شده که باعث گشته تا درختان این بوستان‌های جنگلی با خطر نابودی روبه‌رو شوند.
چندی پیش بود که پارک جنگلی چیتگر دچار مشکل شده بود، سال گذشته این پارک به دلیل کمبود آب درختان بسیاری را از دست داد و مجبور شدند آنها را قطع کنند.
اما وجود درختان سرسبز و تنومند است که به شهرها جان می‌دهد و قطعاً درختان باید در اولویت باشند، اما اهمیتی که به چمن و گل داده می‌شود به درختان کمتر است در حالی که آب بری چمن و باغچه‌های گل بیشتر از درختان است. علاوه بر آن ساختمان سازی‌های بی رویه و نابودی درختان و کوه‌خواری در تهران معضل بزرگی است که دامن شهر را گرفته است.
در زمانی نه چندان دور، شمیرانات منطقه‌ای روستای با باغ‌های میوه بود اما اکنون تا سینه‌کش کوه ساختمان‌های سر به فلک کشیده ساخته شده است!
در این میان یک اتفاق مشابه دیگر برای یک پارک جنگلی همچون چیتگر در حال وقوع است. پارک سرخه حصار در جنوب شرقی تهران با مشکل بی‌آبی و کم آبی روبه‌رو است و به درختان این بوستان جنگی بزرگ به خوبی رسیدگی نمی‌شود و درختان آن در حال خشک شدن هستند.
مردم و مخاطبان روزنامه در تماس‌هایی خواهان آن شدند تا شهرداری تهران نسبت به این وضعیت ناگوار رسیدگی کند و اجازه نابودی این جنگل را ندهد.
حتی در فضای مجازی فیلم‌هایی از وضعیت درختان پارک جنگلی سرخه حصار پخش شده که نشان می‌دهد بسیاری از آنها خشک شده و برخی نیز قطع شده‌اند و در این شرایط سوء استفاده گران نیز به قطع درختان می‌پردازند.
پارک ملی سرخه حصار پس از انتخاب شهر تهران به‌عنوان پایتخت کشور (۱۱۳۳ خورشیدی ) در زمان قاجاریه با نام‌ قرق یا شکارگاه سلطنتی تحت حفاظت قرار گرفت. پارک ملی سرخه حصار به‌ همراه پارک ملی خجیر از قدیمی‌ترین مناطق حفاظت شده در جهان هستند.
این پارک یکی از شکارگاه‌های قدیمی ایران است که حدود دویست سال پیش به پارک تبدیل شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران با تصویب شورای انقلاب، اداره آن به سازمان حفاظت محیط زیست محول و در سال ۱۳۵۹ به گفته وزیر وقت هوشنگ ضیایی و طی مصوبه شماره ۹۱ تاریخ ۲۱/۶/۶۱ شورای عالی حفاظت محیط زیست، با حدود و ثغور مشخص به‌عنوان پارک ملی تعیین شد. پس از آن نیز مسئولیت نگهداری آن به شهرداری تهران واگذار شد.
در سال 1398 در پی مذاکرات شهرداری تهران با سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور، قرار شد در تفاهم نامه همکاری میان این دو ارگان درخصوص واگذاری مدیریت پارک‌های جنگلی، جنگلکاری‌ها و اراضی مستعد جنگلکاری منعقد شود. در قالب این تفاهم نامه مدیریت پارک جنگلی سرحه حصار به شهرداری تهران واگذار شد.
شهرداری تهران این توان را در خود می‌دید که درخواست مدیریت پارک‌های جنگلی را داده بود اما اکنون به نظر می‌رسد که وضعیت این پارک‌های بزرگ و مهم، نشان می‌دهد شهرداری توان اداره آنها را به خوبی ندارد.
حال در این میان چه اتفاقی افتاده که پارک جنگلی سرخه حصار یا چیتگر حال خوشی ندارند،‌شهرداری تهران و شهرداری مناطق درباره آن توضیح بدهند و مردم و حامیان محیط زیست را از نگرانی بیرون بیاورند.
ساختمان‌های بلند مرتبه بالا می‌رود در کنار آن درختان خشک می‌شوند. آب برای طبقات بالای برج‌ها رسانده می‌شود اما برای درختان آب نیست!