کلید حل بحران ناترازی انرژی در جیب این اعجوبه قرن است

روزنامه اطلاعات در گزارشی نوشت:

ناترازی انرژی مساله بزرگی برای کشور ماست. البته در این زمینه ما تنها نیستیم و بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته و روبه‌توسعه با این مساله دست به گریبانند.اما در این میان، فناوری‌هایی مانند هوش مصنوعی برای تغییر این وضعیت مورد توجه قرار گرفته‌اند.

در آستانه‌ فصل گرم سال هستیم؛ ماه‌هایی که همراه با دمای هوا، بحث «ناترازی انرژی» داغ می‌شود. رسانه‌ها هشدار می‌دهند، وزارت نیرو اطلاعیه می‌دهد و مردم نگران قطع برق، صاحبان صنایع دلواپس توقف خطوط تولید، کسب‌وکارهای اینترنتی در تب‌وتاب قطع شبکه، خانه‌های دارای کودک و سالمند دچار هراس خاموشی تجهیزات درمانی و گرمای هوا وتبعاتی شبیه به این. در یک کلام میلیون‌ها نفر درگیر اختلال در زندگی روزمره یا دست کم تشویش در این باره می‌شوند.

براساس گزارش رسمی مرکز پژوهش‌های مجلس میزان ناترازی برق کشور در تابستان ۱۴۰۳ به حدود ۱۵ هزار مگاوات رسید. یعنی تقاضا از عرضه حداقل ۱۵ هزار مگاوات جلوتر بوده است. در بخش گاز، شرکت ملی گاز ایران اعلام کرد در زمستان گذشته با ناترازی ۲۵۰ میلیون مترمکعب در روز مواجه بوده‌ایم.

به گفته وزیر نیرو، امسال ناترازی برق به ۲۰ هزار مگاوات در فصل تابستان خواهد رسید. این اعداد یعنی حتی اگر همه‌ نیروگاه‌ها با ظرفیت کامل کار کنند، باز هم نمی‌توانند پاسخ‌گوی نیاز مردم و صنایع باشند. همین ناترازی است که باعث شده در برخی شهرها قطعی‌های برنامه‌ریزی‌نشده رخ دهد، صنایع با اختلال روبه‌رو شوند و صادرات انرژی نیز متوقف یا محدود شود.

وضعیت به شکلی است که دیگر از دست عروسک‌های بابا برقی و آقای گاز و شعارهایی مثل «مصرف بی‌رویه کار خیلی بدیه» کاری بر نمی‌آید و مشخصا همگام با مدیریت مصرف باید تولید انرژی بالا برود.

به گزارش «سازمان هواشناسی جهانی»، مطالعات جدید نشان می‌دهد که زمین در حال از دست دادن تعادل انرژی خود است. به دلیل تغییرات آب‌وهوایی ناشی از فعالیت‌های انسانی، حرارت به‌طور مستمر در چند دهه گذشته جمع شده و این باعث افزایش دمای اقیانوس‌ها، زمین و جو شده است.

همچنین بنابر گزارش‌های «آژانس اروپایی همکاری‌های تنظیم‌گری انرژی»، به موازات تغییرات آب‌وهوایی و پس از حمله روسیه به اوکراین، قیمت گاز به‌شدت افزایش یافته و برخی کشورها از جمله آلمان، مجبور شدند محدودیت‌هایی برای مصرف اعمال کنند.

فرانسه هم با خاموشی‌های برنامه‌ریزی‌شده در زمستان ۲۰۲۳ روبه‌رو شد که یکی از دلایل آن نقص در نیروگاه‌های هسته‌ای‌اش بود.

در چین و هند نیز گرمای بی‌سابقه و خشکسالی باعث افت تولید برق آبی و افزایش خاموشی در ماه‌های گرم سال شد. اسپانیا و پرتغال و بخش‌هایی از جنوب فرانسه قطعی برق و گاز دارند، تا جایی که خاموشی گسترده در منازل و کسب‌وکارها و مختل‌شدن زیرساخت‌های حمل‌ونقل و قطعی خطوط تلفن و اینترنت زندگی مردم را مختل کرده است.

هوش مصنوعی قلب تپنده‌ سیستم‌های انرژی

اما دراین میان خبر خوب این است که هوش مصنوعی( Artificial Intelligence)یا به اختصار AIبه‌سرعت در حال تبدیل‌شدن به «مغز سیستم‌های انرژی» است؛ از تحلیل داده‌های هواشناسی برای بهینه‌سازی نیروگاه‌های خورشیدی گرفته تا پیش‌بینی میزان مصرف خانگی و صنعتی، هوش مصنوعی نه‌فقط مصرف را بهینه، بلکه پایدار و مقرون‌به‌صرفه می‌کند.

نمونه‌ پیشرفته آن، همکاری شرکت ملی نفت ابوظبی( ADNOC) با G ۴۲ و مایکروسافت است که باعث شده زمان تحلیل داده‌های زمین‌شناسی از چند ماه به چند روز کاهش یابد. این تحولات می‌توانند کشورهای منطقه را از صادرکننده‌ صرف انرژی خام، به مرکز نوآوری انرژی دیجیتال تبدیل کنند؛ مشروط به آموزش نیروی انسانی و زیرساخت دیجیتال مناسب.

با این حال، افزایش تقاضای انرژی برای مراکز داده و پردازش AIچالشی تازه است. اگر این زیرساخت‌ها با منابع پاک تغذیه نشوند، خود AIبه مصرف‌کننده‌ و آلاینده‌ بزرگی بدل خواهد شد.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «نفت و گاز خاورمیانه» رشد جمعیت، تحولات اقتصادی و پیشرفت‌های فناوری به طور چشمگیری شیوه تأمین انرژی را در زندگی روزمره ما تغییر داده‌اند. امروز، جهان در آستانه‌ یک تغییر اساسی در بخش انرژی قرار دارد.

طبق پیش‌بینی‌ها، تا سال ۲۰۵۰ جمعیت جهان به میزان ۷/۱ میلیارد نفر افزایش خواهد یافت. این افزایش جمعیت عمدتا در کشورهای جنوب جهان خواهد بود؛ مناطقی که به دلیل رشد سریع جمعیت، نیاز به سیستم‌های انرژی دارند که بتوانند به سرعت گسترش یابند و با تغییرات موجود تطابق پیدا کنند.

این موضوع، نیاز به راه‌حل‌های نوآورانه و درک عمیق‌تری از چالش‌های انرژی را اجتناب‌ناپذیر می‌کند. در همین زمان، پیشرفت‌های فناوری، به ویژه در زمینه هوش مصنوعی (AI)، تأثیر زیادی بر روند مصرف انرژی داشته است. هوش مصنوعی، با تحولاتی که در صنایع مختلف ایجاد کرده، باعث افزایش تقاضا برای انرژی شده است. به عنوان مثال، تنها مراکز داده که نقش مهمی در پردازش و ذخیره‌سازی داده‌ها دارند، تا سال ۲۰۳۰ به حداقل ۱۵۰ گیگاوات ظرفیت نصب‌شده نیاز خواهند داشت.

در کنار این تغییرات، رهبران بخش انرژی با چالش جدیدی روبه‌رو هستند؛ اینکه چطور می‌توان انرژی بیشتری را برای جمعیت رو به رشد تأمین کرد، در حالی که انتشار کربن کاهش یافته و زمان برای انجام این کار به حداقل رسیده است؟ این پرسش، محور اصلی تصمیم‌ها و استراتژی‌های جهانی در بخش انرژی در سال‌های آینده خواهد بود.

برای پاسخ به این چالش‌ها، باید به تحولات فناوری، سیاست‌های نوین انرژی و بهره‌برداری از منابع تجدیدپذیر توجه ویژه‌ای داشت. همچنین، استفاده بهینه از داده‌ها و هوش مصنوعی می‌تواند نقش تعیین‌کننده‌ای در بهینه‌سازی مصرف انرژی ایفا کند و به‌ویژه در کشورهای در حال توسعه، به مدیریت بهتر منابع انرژی کمک کند.

ایران ما در سال‌های اخیر با چالش رشد جمعیت در مناطق پرمصرف روبه‌رو بوده است. جمعیت کشور از حدود ۷۰ میلیون در سال ۱۳۸۵ به حدود ۸۶ میلیون در سال ۱۴۰۳ رسیده و از طرفی رشد شهرنشینی و ساخت‌وسازهای پرمصرف، مصرف برق را چند برابر کرده است.

زندگی امروز وابسته به لوازم برقی و اینترنت شده است؛ آن هم در حالی که بسیاری از مناطق جدید مثل شهرک‌ها و مناطق توسعه‌یافته اطراف شهرهای بزرگ بدون زیرساخت‌های انرژی کافی ساخته شده‌اند. این رشد بی‌برنامه، فشار بر شبکه‌ برق و گاز را افزایش داده زیرا زیرساخت‌های تولید و انتقال انرژی با همان سرعت رشد نکرده‌اند.

کارشناسان معتقدند وقتی نیروگاه‌ها فرسوده‌اند، تجدیدپذیرها توسعه نیافته‌اند، تعرفه‌ برق و گاز مشوق مصرف زیاد است و مردم از مصرف بهینه اطلاعی ندارند، نمی‌توان مشکل را فقط به ناترازی فنی نسبت داد. از طرف دیگر مردم هیچ انگیزه‌ای برای صرفه‌جویی ندارند. در این میان باید بپرسیم آیا مشکل فقط در ناترازی فنی است؟ یا ریشه‌ اصلی در سیاست‌گذاری انرژی، بی‌توجهی به آینده و نبود سرمایه‌گذاری اصولی است؟

تصمیم‌هایی که در این دهه گرفته می‌شوند، مسیر اقتصاد جهانی و آینده سیاره زمین را تعیین خواهند کرد. توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر، به‌کارگیری هوش مصنوعی و ایجاد تعادل میان رشد و پایداری، گام‌هایی هستند برای تضمین آینده‌ای روشن‌تر برای همه.

جهان در آستانه‌ یک دگرگونی بزرگ در حوزه‌ انرژی است. اگرچه فناوری و سرمایه‌گذاری نقش کلیدی دارند اما عنصر تعیین‌کننده، تصمیم‌گیری‌های سیاست‌گذاران و شیوه‌ مدیریت منابع است. انرژی‌های تجدیدپذیر می‌توانند آینده‌ای پاک‌تر بسازند، هوش مصنوعی هم  می‌تواند آن را هوشمندتر کند و سیاست‌های منطقه‌ای می‌توانند آن را پایدارتر یا شکننده‌تر کنند؛ تصمیم با ماست بخصوص در ایران ما که به طور جدی با چالش ناترازی انرژی روبروست وحل این چالش نیازمند تفکری نو و ابزارهایی نو است.