یک باور جادویی درباره دختران ایران و نقاشیهای خودم دارم/ از حافظ تا نیما، هیچ شاعری حضور مستمر در زندگی ایرانیان ندارد
تحریریه آوش/ بهرام دبیری از اواخر دهه ۴۰ که به دانشکده هنرهای زیبای تهران رفت تا این روزهای پاییزی ۱۴۰۴ که بخشی از آثارش را در نمایشگاه «به آینده سپرده شد» به موزه هنرهای معاصر اهدا کرده است، سفر و سیر و سلوکی خلاقانه و پر رنگ و خیال را پشت سر گذاشته است. او تمام تاریخ هنر ایران و جهان را تجربه کرده و بااینحال دل در گرو شیراز دارد، از شعر حافظ تا نقاشیهای مکتب شیراز، از کوچهباغها تا ابرسنگهای تختجمشید. او در نهایت استادی جهان را از صافی درونش گذرانده و روایت خود را از اسطوره، تاریخ، رنگ و انسان خلق کرده است.
