فضای سیاسی ایران در سال‌های اخیر با چالش مداومی روبه‌رو بوده است: هیجان، تشنج و جنجال‌های بی‌پایان که گاه از حد نقد سازنده فراتر رفته و به نوعی افراطی‌گری و تندروی تبدیل شده است.
فضای سیاسی ایران در سال‌های اخیر با چالش مداومی روبه‌رو بوده است: هیجان، تشنج و جنجال‌های بی‌پایان که گاه از حد نقد سازنده فراتر رفته و به نوعی افراطی‌گری و تندروی تبدیل شده است.
در حالی که کشور بیش از هر زمان دیگر به آرامش سیاسی و همگرایی نیاز دارد، صحن علنی مجلس شورای اسلامی روز یکشنبه شاهد جنجالی کم‌سابقه بود که محور آن واکنش تند برخی نمایندگان به اظهارات اخیر حسن روحانی، رئیس‌جمهور پیشین کشور، بود.
مجلس این روزها بیش از آنکه یادآور مرکز ثقل قانون‌گذاری باشد، صحنه‌ای از رقابت‌های بی‌امان سیاسی شده است. جریان تندرو که از نخستین روزهای استقرار دولت پزشکیان کوشید ابتکار عمل را در دست گیرد، اکنون میدان تقابل را از دولت به مجلس کشانده است؛ تقابلی که نتیجه‌ای جز دو‌دستگی، کاهش اعتماد عمومی و تضعیف نهادهای رسمی به دنبال نداشته است.
سوپرانقلابیها در مجلس از هیچ کوششی برای تحقق منویات خود و جریان سیاسی متبوع خود حتی به قیمت اختلال در عملکردهای مسئولان در حوزه سیاست خارجی و سیاست داخلی و فاجعه‌بار کردن شرایط بحرانی کنونی کشور فروگذار نیستند.
محمد رضا بادامچی، نماینده ادوار مجلس با ابراز تاسف از وجود نابسامانی در وضع معیشت مردم گفت: اگر مردم، مسئولان را در حال دعوا و جدل با یکدیگر ببینند نوعی بدبینی و البته ناامیدی از اصلاح در جامعه شکل می‌گیرد که این امر لزوم برخورد با تندروها را تشدید می‌کند.
فعالان سیاسی و فرهنگی در گفت‌وگو با« اعتماد » صحبت‌های دیروز رییس جمهور را تحلیل می کنند
غلامعلی رجایی، فعال سیاسی اصلاح طلب گفت: پزشکیان وارد بازی تندروها نمی شود اما به نظر من صبر ایشان هم حدی دارد و ممکن است به حاشیه کشیده شود، افراطی‌ها می خواهند با ناتوان نشان دادن دولت بگویند حیف شد، سعید جلیلی به پاستور نرفت!