پدیده نگران‌کننده در پرسپولیس؛ وقتی بازیکنان جایگاه خود را فراموش می‌کنند
پرسپولیس این روزها نه با نتایج داخل زمین، بلکه با رفتارهایی بیرون از زمین دست‌وپنجه نرم می‌کند؛ رفتارهایی که آرام‌آرام تبدیل به یک هشدار جدی شده است. جرقه این ماجرا پس از جدایی وحید هاشمیان زده شد، اما حالا به مرحله‌ای رسیده که شبیه یک «عادت خطرناک» به چشم می‌آید.
با حضور اوسمار ویه‌را، نظم تمرینات، روابط و ساختار فنی تیم شکل تازه‌ای گرفته؛ اما همزمان برخی بازیکنان که در دوره قبل کمتر دیده می‌شدند، ناگهان میکروفون را پیدا کرده‌اند و شروع به روایت‌سازی از گذشته کرده‌اند. این مدل حرف‌ها دیگر نقد نیست؛ نوعی مرزبرداری تازه است. جایی که بازیکن از نقش طبیعی خودش خارج می‌شود و ناخودآگاه وارد قلمرویی می‌شود که به او تعلق ندارد: داوری درباره نیمکت. بازیکنی که تازه با سرمربی جدید یک برد به دست آورده، چطور می‌تواند علیه دوره قبلی موضع بگیرد؟ این سؤال ساده اما کلیدی است.
این رفتار چرا خطرناک است؟
در فوتبال حرفه‌ای بزرگ‌ترین سرمایه هر تیم، قدرت و یکپارچگی رختکن است. یک جمله اشتباه از یک بازیکن، می‌تواند این ساختار را مثل یک چوب کبریت ناچیز شعله‌ور کند.
این نوع مصاحبه‌ها چه پیام‌هایی دارد؟
«انتقاد از مربی» رفتار قابل تکرار است
نظم تیمی مهم نیست، حرف زدن مهم‌تر است
هر بازیکن حق دارد لایه‌های داخلی تیم را عمومی کند
و بدتر از همه: اعتبار مربی فعلی آسیب‌پذیر است
این همان خط باریکی است که اگر امروز کنترل نشود، فردا همین بازیکنان علیه مربی فعلی خواهند گفت.
در فوتبال جهان، این رفتار اصلاً وجود ندارد
در اروپا بازیکن درباره مربی سابقش نهایتاً یک جمله می‌گوید:
«به او احترام می‌گذارم.»
نه تحلیل.
نه مقایسه.
نه زیرسؤال بردن ساختار قبلی.
در فوتبال ایران اما این خط قرمز بارها شکسته شده، اما حجم و شدت اتفاقات اخیر در پرسپولیس نشان می‌دهد که معیارهای حرفه‌ای بیش از همیشه در خطر فروپاشی‌اند.
باشگاه باید تکلیف را مشخص کند
باشگاه پرسپولیس باید به‌صراحت اعلام کند که:
بازیکن حق قضاوت فنی درباره دوره قبلی را ندارد
حق ایجاد دوگانه «مربی قبلی – مربی فعلی» را ندارد
حق تبدیل شدن به تحلیل‌گر رسانه‌ای را ندارد
این موضوع فقط یک تذکر ساده نیست؛ خط دفاعی اعتبار تیم است.
پرسپولیس به سکوت و تمرکز نیاز دارد، نه روایت‌سازی
این تیم برای عبور از شرایط فعلی باید احترام گذشته، قدرت حال و آرامش آینده را با هم حفظ کند. اگر گفتار بی‌محابا تبدیل به عادت شود، نه فقط شأن مربیان گذشته تضعیف می‌شود، بلکه پایه‌های اقتدار اوسمار ویه‌را هم لرزان خواهد شد.
