نیمفصل خاکستری استقلال؛ فاصله با قهرمانی بیشتر از فاصله با بحران
شکست استقلال برابر گلگهر فقط یک باخت خانگی دیگر نبود؛ این نتیجه، تصویری واضح از تیمی است که نیمفصل را در وضعیتی مبهم و نگرانکننده به پایان رسانده. تیمی که نه به صدر نزدیک است، نه حتی توانسته فاصلهاش با رقیب سنتیاش، پرسپولیس، را کم کند.
استقلال در حالی هفته پانزدهم لیگ برتر را پشت سر گذاشت که نیاز مبرمی به برد داشت؛ بردی که میتوانست آنها را دوباره وارد فضای رقابت قهرمانی کند. اما شکست یکبرصفر مقابل گلگهر، بار دیگر همان زخم قدیمی را باز کرد: ناتوانی در تبدیل «بازیهای مهم» به «نتیجههای مهم».
استقلالی که امتیاز جمع نمیکند
اعداد و ارقام، بیرحمانهتر از هر نقدی حرف میزنند. استقلال در پنج بازی اخیر لیگ برتر فقط یک برد داشته؛ چهار بازی دیگر یا مساوی بوده یا شکست. یعنی از ۱۲ امتیاز ممکن، فقط ۳ امتیاز. این آمار برای تیمی که با هدف قهرمانی فصل را آغاز کرده، یک زنگ خطر جدی است.
آبیها حالا با ۲۲ امتیاز از ۱۴ بازی، در رده ششم جدول ایستادهاند؛ جایگاهی که بیشتر به یک تیم سردرگم میخورد تا یک مدعی. فاصله ۶ امتیازی با پرسپولیس هم معنایی فراتر از یک اختلاف عددی دارد؛ این یعنی استقلال حتی در رقابت سنتی هم عقب افتاده است. حتی اگر بازی معوقهاش را ببرد، باز هم فقط به سه امتیازی پرسپولیس میرسد؛ فاصلهای که نشان میدهد نیمفصل اول عملاً از دست رفته است.
وقتی ثبات هم جواب نمیدهد
نکته تلختر ماجرا این است که استقلال برخلاف پرسپولیس، در این فصل از ثبات روی نیمکت برخوردار بوده. ریکاردو ساپینتو از ابتدای فصل روی نیمکت نشسته، اما این ثبات هنوز به آرامش فنی و امتیازگیری منظم تبدیل نشده. تیمی که مدعی قهرمانی است، نمیتواند این حجم از امتیازهای خانگی و بازیهای نزدیک را از دست بدهد.
سپاهان؛ ایستگاه مرگ یا بازگشت؟
اما شاید مهمترین ایستگاه استقلال هنوز باقی مانده باشد: بازی معوقه با سپاهان. تیمی که همین حالا با ۳۰ امتیاز صدرنشین است و ۸ امتیاز از استقلال جلوتر. اگر سپاهان در این بازی هم پیروز شود، فاصله به ۱۱ امتیاز میرسد؛ شکافی که در لیگ ایران، معمولاً به معنای خداحافظی زودهنگام با رؤیای قهرمانی است.
برای استقلال، این بازی فقط سه امتیاز نیست؛ مسئله مرز بین «مدعی بودن» و «تماشاگر بودن» است. برد مقابل سپاهان میتواند فاصله را کم کند و تیم را با روحیهای تازه به تعطیلات نیمفصل بفرستد. باخت، اما استقلال را وارد نیمفصلی میکند که بیشتر شبیه عملیات نجات خواهد بود تا کورس قهرمانی.
استقلال هنوز سقوط نکرده، اما دیگر هم در اوج نیست. نیمفصل دوم، یا بازگشت یک مدعی را خواهد دید، یا تثبیت یک ناامیدی.
