وقتی مدیران فوتبال، الفبای ورزش را بلد نیستند

ماجرای جدایی وحید هاشمیان از پرسپولیس فقط یک تغییر فنی نبود؛ یک شکست مدیریتی تمام‌عیار بود. مدیریتی که نه درک درستی از حقوق ورزشی دارد، نه از رویه‌های فیفا آگاه است، و نه حتی قواعد ساده احترام به انسان را می‌داند. برکناری یک مربی از طریق استوری اینستاگرامی معاون باشگاه، نشان از عمق فاجعه‌ای دارد که در ساختار تصمیم‌گیری پرسپولیس رخنه کرده است.

طبق رویه‌ فیفا، وقتی باشگاهی بدون توافق و رضایت طرف مقابل، قرارداد یک مربی را به‌صورت یک‌طرفه فسخ می‌کند، موظف است تمام مبلغ قرارداد را بپردازد — حتی اگر مربی تنها چند هفته کار کرده باشد. این قانون برای حفظ امنیت شغلی مربیان و جلوگیری از هرج‌ومرج مدیریتی است. اما در پرسپولیس، گویا قوانین فیفا تنها زمانی یادآوری می‌شوند که حکم محکومیت از زوریخ صادر شده باشد.

از همه عجیب‌تر، پیشنهاد مدیران باشگاه به هاشمیان برای تغییر ماهیت قرارداد و پذیرش نقشی دیگر در باشگاه است! پیشنهادِ «مدیر فنی شو، یا تیم پایه را بگیر» شاید در نگاه اول منطقی به نظر برسد، اما در فوتبال حرفه‌ای، معنایی جز تنزل جایگاه شغلی و نقض ماهیت قرارداد ندارد. همان‌طور که احمدرضا براتی، داور بین‌المللی CAS، گفته: سرمربی فقط یک عنوان نیست، بلکه بخشی از هویت حرفه‌ای فرد است. تغییر یک‌جانبه‌ی این جایگاه، یعنی فسخ ضمنی قرارداد.

در واقع، مدیران پرسپولیس با این رفتار، نه‌تنها یک مربی با‌پرستیژ و تحصیل‌کرده را از دست دادند، بلکه احتمالاً در مسیر یک دعوای حقوقی سنگین با هزینه‌های میلیاردی هم قرار گرفته‌اند. دعوایی که نتیجه‌اش از همین حالا مشخص است: شکست باشگاه در فیفا و پرداخت جریمه از جیب هواداران.

این اتفاق فقط یک پرونده حقوقی نیست؛ نمادی از بحران مدیریتی در فوتبال ایران است. جایی که مدیران، نه از جنس فوتبال‌اند، نه از جنس قانون، و نه از جنس احترام. پرسپولیس شاید روی نیمکت تغییر کرده باشد، اما تا زمانی که نگاه از بالا به فوتبال تغییر نکند، هیچ تغییری از روی زمین سبز آغاز نخواهد شد.