تنها گزینه ایرانی جانشینی هاشمیان
گاهی فوتبال، زمان می‌خواهد تا یک مربی در مسیر آزمون و خطا، به ثبات و پختگی برسد.
شاید سال‌ها پیش، وقتی نام مهدی تارتار به‌عنوان گزینه سرمربیگری پرسپولیس مطرح شد، بسیاری از هواداران سرخ از شنیدن آن دلخور شدند. فضای هواداری پرسپولیس همیشه توقع قهرمانی دارد و تارتارِ آن روزها، هنوز در میانه راه بود؛ با تجربه‌هایی پراکنده و بعضاً پرنوسان در تیم‌هایی مثل داماش، راه‌آهن، پارس جنوبی، پیکان و ذوب‌آهن. اما امروز، همان مربی آرام و منظم، به بلوغی رسیده که می‌تواند بدون هیاهو، تیمی را در قامت مدعی بسازد.
گل‌گهرِ تارتار دقیقاً نماد همین بلوغ است. تیمی منظم، کم‌حاشیه و نتیجه‌گرا که بعد از هفت هفته صدر جدول را در اختیار دارد و از پرسپولیسِ پرادعا و پرهزینه هم چهار امتیاز جلوتر است. آمارها ساده‌اند اما گویا: میانگین ۱.۷۱ امتیاز در هر بازی، بهترین کارنامه‌ی تارتار در تاریخ لیگ برتر؛ یعنی او نه‌تنها رشد کرده، بلکه حالا توانسته تیمی بسازد که از تیم فصل گذشته‌اش هم پیشی گرفته است. این همان نشانه‌ای است که یک مربی باتجربه را از یک مربی صرفاً کاربلد جدا می‌کند: ثبات در پیشرفت.
در سوی دیگر میدان، پرسپولیس و وحید هاشمیان ایستاده‌اند؛ تیمی پرحاشیه با مدیریتی متزلزل. تیمی که در خرم‌آباد شکست خورد، مدیرعاملش استعفا کرد و سرمربی‌اش هر روز به تمرین می‌رود در حالی که مدیران باشگاه در همان لحظه مشغول مذاکره با جانشین او هستند.
پرسپولیس در هفت هفته فقط هشت امتیاز گرفته و رکورد ضعیف‌ترین شروع تاریخ خود را ثبت کرده. از برانکو تا اوسمار ویرا، نام‌های زیادی برای جانشینی وحید هاشمیان مطرح شده اما هنوز سرخ‌پوشان در بلاتکلیفی‌اند و جالب اینجاست که در همین آشفتگی، مربی‌ای مثل تارتار در فاصله‌ای کوتاه، با همان ابزار محدود در سیرجان تیمی ساخته که از ثبات، نظم و آرامش لبریز است. حالا می‌توان با صراحت گفت: تارتارِ امروز، همان مربی‌ای‌ست که پرسپولیسِ امروز نیاز دارد.
او دیگر آن چهره محتاط و تجربه‌نیاموخته یک دهه قبل نیست؛ مربی‌ای است با شناخت دقیق از فضای فوتبال ایران، با درک رسانه، با توان کنترل رختکن و بدون وابستگی به جنجال. پرسپولیس در دوره جدید، بیش از هر چیز به «آرامش» نیاز دارد، و تارتار نماد آرامش حرفه‌ای است.
شاید هواداران پرسپولیس آن روز که با انتخاب تارتار مخالفت کردند، حق داشتند اما حالا واقعیت‌های جدول، اعداد و عملکرد تیم‌ها یک چیز را روشن کرده‌اند:
مهدی تارتار به بلوغ نیمکت پرسپولیس رسیده است. شاید هنوز روی نیمکت سیرجان بنشیند اما همه می‌دانند او حالا از همیشه به نیمکت قرمزهای پایتخت نزدیک‌تر است.
