استقلالِ ساپینتو؛ سردرگم، بی‌برنامه، و شکست‌خورده
شکست استقلال تهران مقابل استقلال خوزستان، چیزی فراتر از از دست رفتن سه امتیاز بود.
نمایشی ضعیف، بدون انسجام تاکتیکی، و پر از اشتباهات فردی و تصمیم‌گیری‌های غیرحرفه‌ای، بار دیگر این پرسش را پیش کشید: آیا ریکاردو ساپینتو هنوز تیمش را شناخته است؟
در هفته‌ای که انتظار می‌رفت استقلال پس از جذب بازیکنان جدید و با حضور ستارگانی مانند آدان، رضائیان و منیر الحدادی چهره‌ای مدعی و امیدوارکننده از خود نشان دهد، هواداران شاهد تیمی آشفته و ناهماهنگ بودند که حتی در مقابل تیمی مثل استقلال خوزستان – که به لحاظ مهره، تجربه و ساختار در سطح پایین‌تری قرار دارد – هم به زحمت افتاد و در نهایت شکست خورد.
بی‌برنامگی در حمله، آشفتگی در دفاع
از همان دقایق ابتدایی، مشخص بود که استقلال نه نقشه‌ای مشخص برای نفوذ به خط دفاعی حریف دارد و نه ساختار دفاعی قابل اعتمادی. تعویض‌های ابتدایی ساپینتو (خروج آقاسی و اسلامی تنها پس از ۴۵ دقیقه) نشان‌دهنده اشتباه در انتخاب ترکیب اولیه بود. اگر سرمربی به بازیکنی اعتماد ندارد، چرا از ابتدا او را به زمین می‌فرستد؟
در خط حمله، همه‌چیز به حرکات انفرادی محدود شده بود. نه نشانی از ترکیب‌های مثلثی بود و نه اثری از پاس‌های عمقی و هماهنگ. حتی موقعیت‌هایی که با تلاش فردی بازیکنانی مثل یاسر آسانی یا آزادی خلق شد، با بی‌دقتی یا واکنش حریف از بین رفتند.
ناپختگی تاکتیکی و اشتباهات تکراری
استقلال ساپینتو همچنان تیمی است که ساده گل می‌خورد و سخت گل می‌زند. در صحنه گل اول، آدان نتوانست ضربه نسبتاً ساده بوحمدان را دفع کند و ریباند را هم بدون پوشش دفاعی واگذار کرد. اشتباه آقاسی هم در آغاز بازی می‌توانست تیم را در همان دقایق ابتدایی دچار بحران کند. این حجم از خطاهای فردی در سطح تیمی که مدعی قهرمانی است، غیرقابل توجیه است.
از سوی دیگر، خطاهای بی‌مورد و کارت‌های زرد و قرمز – مانند حرکت غیرورزشی رضائیان در وقت‌های اضافه – بیانگر عدم کنترل روانی بازیکنان در شرایط فشار است. آیا ساپینتو برای مدیریت ذهنی تیمش برنامه‌ای دارد؟ آیا نظم انضباطی در رختکن استقلال حکم‌فرماست؟ این‌ها سؤالاتی است که پاسخ‌شان از عملکرد تیم در زمین مشخص نیست.
منیر الحدادی و سوال درباره خریدهای استقلال
ورود منیر الحدادی به عنوان یکی از خریدهای بزرگ تابستانی، در دقیقه ۸۵ و در شرایط بحرانی، نه تنها کمکی به بازگشت تیم نکرد، بلکه این پرسش را به‌وجود آورد که آیا بازیکن تازه‌وارد اصلاً در برنامه‌های فنی ساپینتو جایی دارد یا فقط یک خرید تبلیغاتی دیگر است؟
استقلال در این دیدار نه از لحاظ نتیجه و نه از نظر نمایش در زمین، نشانی از یک تیم مدعی نداشت. ریکاردو ساپینتو باید بداند که فرصت برای آزمون و خطا محدود است؛ هواداران صبور نیستند و نام استقلال، بزرگ‌تر از آن است که با توجیهات تاکتیکی سرپوش روی ناکارآمدی‌ها گذاشته شود. اگر قرار است استقلال به مسیر قهرمانی بازگردد، باید از همین حالا پاسخ‌های روشنی داده شود؛ هم در مورد ترکیب تیم، هم در مورد سبک بازی، و مهم‌تر از همه، در مورد نقش و مسئولیت سرمربی‌ای که فعلاً بیش از آنکه راه‌حل باشد، بخشی از مسئله است.
