وقتی شأن خبرنگار در تونل بی‌توجهی گم می‌شود
در جریان پوشش خبری دیدار تیم ملی فوتبال ایران مقابل کره شمالی، شاهد رفتاری بودم که جای تأمل بسیار دارد.
طبق روال معمول خبرنگاران باید از مسیر تونل وارد مجموعه ورزشی آزادی شوند، اما این‌بار مامور ویژه ورودی مجموعه آزادی، مسیر ورود را تغییر داده و خبرنگاران را به درب شماره ۵، یعنی ورودی فدراسیون کشتی هدایت کرد.
با هماهنگی انجام‌شده و اسکن کیوآرکد روی آیدی کارت، بالاخره از بخش وی‌آی‌پی وارد شدم؛ همان‌طور که حراست مجموعه نیز مشکلی با این ورود نداشت. اما در کمال تعجب، مأموری با ظاهری عبوس و صدایی تهدیدآمیز با لحن تحکم‌آمیز گفت: «ورود خبرنگار ممنوعه از اینجا.» بدون توجه به توضیح من درباره داشتن مجوز و ضرورت پوشش بازی که تنها دقایقی تا آغاز آن باقی بود، برخوردی عجیب و خشونت‌بار صورت گرفت.
این مأمور در اقدامی بی‌سابقه، آیدی کارت خبرنگاری‌ام را از گردنم پاره کرد و خواستار اخراج من از گیت ورودی شد. وقتی با آرامش دلیل این رفتار را پرسیدم، تنها یک جمله گفت: «دلم می‌خواد و تو نمی‌تونی کاری بکنی!»
رفتاری که نه تنها توهین به یک خبرنگار بود، بلکه نشانه‌ای از نوعی برخورد سلیقه‌ای و فقدان هماهنگی میان نهادهای اجرایی و امنیتی در ورزشگاه بود. مأموران حراست مجموعه با احترام و ادب، تلاش کردند اوضاع را مدیریت کنند، اما واقعیت اینجاست که این رفتار توهین‌آمیز، لکه‌ای است بر شأن رسانه‌ای کشور.
این سؤال پابرجاست: چرا نماینده یک رسانه با مجوز رسمی باید مورد چنین بی‌احترامی قرار گیرد؟
چه زمانی قرار است حرمت قلم، دوربین و تلاش بی‌وقفه خبرنگارانی که در سخت‌ترین شرایط در کنار ورزش کشور هستند، حفظ شود؟
امروز من تنها یک خبرنگار بودم؛ اما فردا ممکن است نوبت همکار دیگری باشد. تنها مطالبه من بعد از بیش از 25 سال کار خبری از این مسوول ویژه بپرسم که این حجم از بی احترامی و توهین به چه علت باید صورت بگیرد؟
احترام، یک مطالبه فردی نیست، یک حق جمعی است.
