وقتی یک مدیر برنامه، فوتبال ایران را گروگان می‌گیرد!
شب گذشته، محمدرضا زنوزی، مالک باشگاه تراکتور، در یکی از معدود افشاگری‌های صریح سال‌های اخیر، به‌صراحت از پشت‌پرده‌ی گرانی افسارگسیخته در فوتبال ایران گفت؛ پشت‌پرده‌ای که نام یک مدیر برنامه خاص، امیرهوشنگ سعادتی، در آن برجسته شد.
زنوزی با بیان اینکه برخی از بازیکنان پس از حضور در لیگ‌های خارجی، با قیمت‌های عجیب و حتی قرضی به فوتبال ایران بازمی‌گردند، نشان داد چگونه مسیر نقل‌وانتقالات در فوتبال کشور از یک فرآیند ورزشی، به یک تجارت بی‌ضابطه تبدیل شده است؛ تجارتی که نه‌تنها ارزش فنی بازیکنان را زیر سوال می‌برد، بلکه باشگاه‌ها را هم به سمت ورشکستگی می‌کشاند.
او به‌درستی پرسید: مگر قرار نبود هر مدیر برنامه فقط تعداد مشخصی بازیکن داشته باشد؟ چرا قانونی که مصوب شد، اجرایی نشد؟ چرا امروز یک مدیر برنامه با دایره‌ای وسیع از بازیکنان، این‌چنین بر بازار فوتبال ایران سایه انداخته و کسی پاسخگو نیست؟
اما مسئله فقط یک مدیر برنامه نیست؛ مسئله، انفعال و سکوت مسئولان فدراسیون فوتبال و نهادهای نظارتی است. وقتی مالک یک باشگاه خصوصی با شجاعت، چنین صحبت‌هایی را روی آنتن زنده و در رسانه ملی مطرح می‌کند، اما هیچ نهاد یا شخصی واکنشی نشان نمی‌دهد، یعنی دردی عمیق‌تر فوتبال کشور را آزار می‌دهد: بی‌عملی و بی‌ارادگی برای اصلاح.
آیا زمان آن نرسیده که وزارت ورزش، فدراسیون فوتبال، و سازمان بازرسی کل کشور به‌جای تماشاگر بودن، وارد میدان شوند؟ اگر امروز اقدامی نشود، فردا همین چند ایجنت، سرنوشت فوتبال ایران را بیش از این به گروگان خواهند گرفت.
اگر گوش شنوایی هست، حالا وقت «بسم‌الله» گفتن است. و اگر نیست، وای به حال این فوتبال...
