گذر از چارچوب سینمای اجتماعی

فیلم سینمایی رها در نگاه اول و در چارچوب تئوریک سینمای رسمی ایران، یک فیلم اجتماعی با نگاهی به طبقه فرودست جامعه است؛ نگاهی که جست‌وجوگران عدالت را به ناکامی تراژیک و اشک‌آور یا رستگاری خداپسندانه و سیمرغ‌پسند می‌‎رساند.

اصطلاح «سینمای اجتماعی» که از اوایل انقلاب به‌طور جدی وارد ادبیات سینمایی شد بیشتر از آنکه محصول جریان فکری سینماگران باشد نقشه راهی پنهان از سوی مدیریت و سینمایی بود که تکلیف سینماگران قبل از انقلاب و اکران فیلم خارجی را با روش انقلابی و ممنوعیت روشن کرده بودند.

سکانس تراژیک یافتن جسد که ساعاتی مانع تهویه هوای آن خانه مجلل می‌شود تصویری به یادماندنی است.

به نظرم این سکانس می‌تواند تمثیلی ناخودآگاه از انبوه فیلم‌های متفاوت، ساختارشکن و حتی زیرزمینی سینمای ایران باشد که در دهه‌های گذشته در مسیر سینمای اکران از بین رفتند ولی بالاخره روزی از کانالی وارد سینمای ایران خواهند شد و حق خود را خواهند گرفت.

منبع: اعتمادآنلاین