«ترامپ در جستجوی نوبل صلح؛ از قره‌باغ تا بمباران ایران»
اگرچه ترامپ خود را معمار چند توافق صلح و میانجی در بحران‌های جهانی معرفی می‌کند، منتقدان هشدار می‌دهند انگیزه آشکار او برای نوبل صلح می‌تواند پیامدهای سیاسی و دیپلماتیک ناخواسته‌ای داشته باشد.
روزنامه بریتانیایی تایمز در گزارشی تحلیلی، ادعاهای دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، درباره نقش خود در پایان دادن به پنج مناقشه جهانی را بررسی کرده و این اقدامات را بخشی از تلاش آشکار او برای کسب جایزه صلح نوبل دانسته است؛ جایزه‌ای که ترامپ بارها تمایلش به دریافت آن را ابراز کرده است.
به گفته منابع آگاه، اشتیاق ترامپ برای این جایزه از احترام او به نوبلی سرچشمه می‌گیرد که به تئودور روزولت، رئیس‌جمهور پیشین آمریکا، به‌دلیل میانجیگری در پایان جنگ روسیه و ژاپن در سال ۱۹۰۵ اعطا شد؛ جایزه‌ای که هم‌اکنون در کاخ سفید به نمایش گذاشته شده است.
پنج صحنه از «صلح‌سازی» ترامپ
۱- ارمنستان و آذربایجان
به گزارش تایمز، واشنگتن اخیراً میزبان نشست نخست‌وزیر ارمنستان، نیکول پاشینیان، و رئیس‌جمهور آذربایجان، الهام علی‌اف، برای حل مناقشه قره‌باغ کوهستانی بوده است. این توافق صلح شامل ساخت «پل ترامپ» برای اتصال آذربایجان به منطقه نخجوان و تسهیل روابط تجاری و سیاسی منطقه عنوان شده است.
همچنین، ترامپ تلاش کرده از این مذاکرات برای تشویق آذربایجان به پیوستن به جمع کشورهای امضاکننده توافق ابراهیم و به رسمیت شناختن اسرائیل استفاده کند.
۲- هند و پاکستان
ترامپ مدعی است پس از تنش‌های اخیر در کشمیر، میانجیگری او به آتش‌بس ماه مه ۲۰۲۵ انجامیده است. پاکستان از این نقش استقبال کرده و ترامپ را نامزد نوبل صلح کرده است. اما هند، به رهبری نارندرا مودی، نقش ترامپ را کم‌اهمیت دانسته و این ادعا را رد کرده است.
۳- کنگو و رواندا
در آفریقا، ترامپ اعلام کرده با وعده سرمایه‌گذاری آمریکا در استان کیوو، موفق به توقف جنگ بین جمهوری دموکراتیک کنگو و رواندا شده است. این اقدام پس از تصرف شهرهای گوما و بوکاوو توسط شورشیان M23 تحت حمایت رواندا صورت گرفت.
۴- کامبوج و تایلند
ترامپ با تماس مستقیم با رهبران دو کشور و پیشنهاد کاهش تعرفه‌ها، در توقف درگیری مرزی اخیر کامبوج و تایلند نقش‌آفرینی کرده است. کامبوج نیز او را رسماً نامزد دریافت جایزه نوبل صلح کرده است.
۵- خاورمیانه
بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، ترامپ را به‌دلیل نقش او در توافق ابراهیم نامزد نوبل صلح کرده است. ترامپ همچنین بمباران تأسیسات هسته‌ای ایران را «موفقیتی کامل» و گامی در مسیر صلح منطقه معرفی کرده است. او ماکتی از یک بمب‌افکن B-2 را به‌عنوان یادبود این عملیات در دفتر خود نگهداری می‌کند.
جایزه یا نفرین سیاسی؟
تایمز یادآور می‌شود که تجربه باراک اوباما – که در سال ۲۰۰۹ نوبل صلح را دریافت کرد – نشان داد که اعطای زودهنگام این جایزه می‌تواند به لکه‌ای سیاسی تبدیل شود. سیاست‌های اوباما پس از دریافت جایزه، از بحران سوریه تا تشدید بی‌ثباتی ناشی از بهار عربی، با انتقادهای شدید مواجه شد.
یک دیپلمات اروپایی در این باره گفته است: «اعطای نوبل در آغاز دوره، دستاوردهای واقعی را بی‌اثر می‌کند. اگر ترامپ در پایان دوره ریاست‌جمهوری‌اش موفق به حل چند مناقشه مهم شود، می‌تواند روابط بین‌الملل را تغییر دهد. اما کسب این جایزه در حال حاضر، نشانه‌ای بد برای او خواهد بود.»
اگرچه ترامپ خود را معمار چند توافق صلح و میانجی در بحران‌های جهانی معرفی می‌کند، منتقدان هشدار می‌دهند انگیزه آشکار او برای نوبل صلح می‌تواند پیامدهای سیاسی و دیپلماتیک ناخواسته‌ای داشته باشد. اکنون پرسش این است که آیا این تلاش‌ها به «جایزه صلح» ختم خواهد شد یا به «نفرین سیاسی» بدل می‌شود.
