تقویت تاب‌آوری ملی برای مواجهه با «مکانیزم ماشه»
با توجه به تحولات اخیر در عرصه بین‌المللی و تکمیل فرایند فعال شدن «مکانیزم ماشه»، کارشناسان سیاسی بر این باورند که کشور نیازمند اتخاذ تدابیر جدی برای ارتقای تاب‌آوری ملی است.
روزنامه آرمان امروز در گزارشی نوشت:
با توجه به تحولات اخیر در عرصه بین‌المللی و تکمیل فرایند فعال شدن «مکانیزم ماشه»، کارشناسان سیاسی بر این باورند که کشور نیازمند اتخاذ تدابیر جدی برای ارتقای تاب‌آوری ملی است. به گفته تحلیلگران، تلاش‌های دیپلماتیک ایران با همراهی روسیه و چین برای جلوگیری از این روند تاکنون نتیجه‌ای نداشته و در چنین شرایطی احتمال تشدید فشارهای روانی و سیاسی بر جامعه وجود دارد.
بر اساس این دیدگاه، هرچند در میان کارشناسان نسبت به میزان اثرگذاری مکانیزم ماشه اختلاف‌نظر وجود دارد—برخی آثار آن را گسترده و جدی می‌دانند و برخی معتقدند تأثیر آن محدود است—اما در یک نکته اتفاق‌نظر وجود دارد: این اقدام نمی‌تواند بدون تأثیر باشد و حتی در حداقل حالت، تبعات روانی و اجتماعی خاص خود را به همراه خواهد داشت.
با توجه به موج‌سواری رسانه‌های خارجی و تلاش آنان برای ایجاد نگرانی عمومی، کارشناسان تأکید می‌کنند که وظیفه دولت در چنین شرایطی، اطلاع‌رسانی شفاف، مسئولانه و باورپذیر است؛ اقدامی که بتواند اعتماد عمومی را جلب کرده و به تقویت تاب‌آوری ملی کمک کند. این موضوع هم در کوتاه‌مدت و هم در بلندمدت می‌تواند نقش تعیین‌کننده‌ای در مدیریت شرایط ایفا کند.
به باور تحلیلگران، اتکای صرف به رسانه ملی یا رسانه‌های محدود داخلی برای مقابله با جنگ روانی کافی نیست. برای ارتقای تاب‌آوری ملی، نیازمند یک رویکرد گسترده، عمیق، مداوم و مؤثر هستیم؛ رویکردی که هم به پرسش‌ها و ابهامات مردم پاسخ دهد و هم تبلیغات سوء بیگانگان را خنثی سازد.
کارشناسان همچنین بر لزوم استفاده از ابزارهای افکارسنجی بی‌طرفانه برای شناخت نگرش واقعی جامعه نسبت به این تحولات تأکید دارند. از نگاه آنان، تأخیر در این زمینه می‌تواند باعث شکل‌گیری ذهنیتی پایدار و منفی در افکار عمومی شود که مدیریت آن در آینده دشوارتر خواهد بود.
در مجموع، تقویت تاب‌آوری ملی به‌عنوان یک ضرورت سیاسی و اجتماعی در مواجهه با تبعات احتمالی مکانیزم ماشه مطرح است. این امر مستلزم اقدام فوری و مدبرانه دولت، اطلاع‌رسانی شفاف و برنامه‌ریزی منسجم برای عبور از شرایط حساس کنونی خواهد بود.
کارشناسان سیاسی و اجتماعی معتقدند افزایش تاب‌آوری ملی، مهم‌ترین راهبرد کشور در مواجهه با بحران‌های سیاسی، اقتصادی و امنیتی است. تاب‌آوری ملی به معنای توان یک جامعه برای مقاومت و سازگاری در برابر فشارها و عبور از شرایط بحرانی تعریف می‌شود و تحقق آن نیازمند اقدام‌های چندجانبه است.
از منظر اقتصادی نیز، پایداری معیشتی نقش کلیدی در تاب‌آوری جامعه دارد. حمایت از تولید داخلی، کاهش وابستگی به منابع خارجی و ارائه راهکارهایی برای کنترل تورم و بهبود وضعیت اشتغال، از جمله اقداماتی است که می‌تواند فشارهای اقتصادی را کاهش دهد و ثبات روانی در جامعه ایجاد کند.
انسجام و وحدت ملی به‌عنوان یکی از پایه‌های تاب‌آوری مورد تاکید است. تقویت هویت ملی همراه با احترام به تنوع فرهنگی، زمینه‌ساز همبستگی اجتماعی در شرایط بحرانی خواهد بود. به باور صاحب‌نظران، تقویت تاب‌آوری ملی مستلزم نگاه جامع و اقدام هماهنگ در حوزه‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی است؛ اقدامی که می‌تواند توان کشور را در عبور از بحران‌ها افزایش دهد و از پیامدهای منفی فشارهای بیرونی و داخلی بکاهد.
