نباید مقابل آمریکا رفتار هیجانی داشته‌باشیم!

 اطلاعات آنلاین گفتگوئی را با محمد خوش چهره منتشر کرده است:

محمد خوش چهره، تحلیلگر اقتصادی درباره تاثیر پذیرش مشروط پالرمو بر مناسبات اقتصادی کشور در شرایط تحریم، اظهار داشت: تنازع با نظام بین الملل که به تحریم ها منجر شده است سهم زیادی در  مشکلات اقتصادی دارد. بنابراین هر توافقی می تواند امیدواری به کاهش مشکلات کشور را بالا ببرد. پذیرش پالرمو و یا کنار آمدن با معاهدات اف ای تی اف، قطعا می تواند بخش زیادی از مانع های اقتصادی را حتی در شرایط تحریم بردارد. اما موضوع این است، رفع محدودیت های بانکی در شرایطی که تحریمیم، نمود چشمگیری نخواهد داشت؛ بلکه باید نواقص و اهمال های مدیریت داخلی را هم برطرف کنیم. در غیر اینصورت حتی با برچیده شدن تحدیدهای بین المللی هم گشایش در فضای اقتصادی را نخواهیم دید.

استاد دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران در ادامه گفت: اینکه با رویکردی شعاری و بدون توجه به واقعیت بگوییم «ما می توانیم» بنابراین احتیاجی به تعامل با غرب یا آمریکا حس نکنیم، قطعا تبعات سهمگینی به ما تحمیل خواهد کرد. در سال ۱۳۹۵ و در برهه ای که دونالد ترامپ برجام را پاره نکرده بود، میزان رشد ارزش افزوده تولید ناخالص داخلی کشور یا همان رشد اقتصادی به آمار تاثیرگذار و خوب ۸.۳  درصد رسید که این آمار بدون احتساب درآمدهای نفتی عدد ۶.۳ را نشان می داد. اما بعد از تشدید تحریم ها و اتفاق هایی که در حوزه دیپلماسی و اقتصاد بین الملل رخ داد، در ۹ ماهه سال گذشته به قیمت بازار معادل ۳.۷ درصد و بر حسب عوامل تولید با احتساب درآمدهای نفتی  ۳.۱ و بدون احتساب درآمدهای نفت ۲.۹ درصد شد.

او افزود: شرح این شرایط موید ضرورت توافق بین المللی برای تحقق گره گشایی در مناسبات اقتصادی است. البته ما در حال گفت و گوی غیر مستقیم با آمریکا هستیم، پس باید خودمان را برای هر شرایطی آماده کنیم. ایران ستیزی ایالات متحده سابقه ای بالغ بر نیم قرن دارد. یعنی اعتماد بدون حساب و کتاب و بدون تضمین های لازم می تواند بار دیگر بن بست برجام را تکرار کند. پس اینکه بحران داریم و با ناترازی های عدیده ای روبرو هستیم، به هیچ وجه تصمیمِ هیجانی برای توافق با آمریکا را توجیه نخواهد کرد.

خوش چهره یادآور شد: اقتصاد ایران در دهه های گذشته نابسامانی را تجربه کرده است اما شرایطی که این روزها دچارش شده ایم، به واقع مصداق بارز بحران است. بنابراین هم در مناسبات بین المللی و هم در مدیریت داخلی نیاز به تجدیدنظر اساسی هستیم، تا ضمن اصلاح روندها، به کاهش دغدغه های عمومی مردم هم برسیم.