«دانشگاه آزاد» برگ زرین زندگی هاشمی رفسنجانی

روزنامه آرمان امروز گفتگوئی را با حمید میرزاده منتشر کرده است:

چند روز پیش سالروز افتتاح دانشگاه آزاد اسلامی بود، ۳۱ اردیبهشت ۱۳۶۱ با تایید و کمک ۱۰ میلیون ریالی امام خمینی (ره) و برنامه جامع مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی، اساسنامه‌ای با محوریت «عام‌المنفعه بودن» و «صرف تمام هرینه‌ها در امور مربوط به دانشگاه» این دانشگاه پایه گذاری و نهایتا در آذر همان سال، به صورت رسمی آغاز به کار کرد. ۲۷ خرداد ۶۱ دانشگاه آزاد اسلامی به طور رسمی تأسیس شد. اولین واحد دانشگاهی دانشگاه آزاد، واحد تهران مرکزی با نام پیشین واحد تهران با کد ۱۰۱ و بعد از آن واحد تبریز با کد ۱۰۲ بود. اولین آزمون ورودی هم اسفند ۶۱ با شرکت ۳۲ هزار داوطلب در شاهرود، اهواز، تبریز، تهران، رشت، زاهدان، کرمان، مشهد و یزد برگزار شد و حدود ۳ هزار نفر در رشته‌های راه و ساختمان، برق، مکانیک، فیزیک، ریاضی، شیمی، صنایع فلزی، نساجی و حسابداری پذیرفته شدند. عبدالله جاسبی که برخی از او به عنوان فردی که پایه‌گذاری دانشگاهی غیردولتی را به آیت‌الله هاشمی پیشنهاد داده نام می‌برند اولین رئیس دانشگاه آزاد اسلامی است که با حمایت‌های آیت‌الله هاشمی حدود ۳۰ سال بر صندلی ریاست بزرگترین دانشگاه حضوری جهان تکیه زد. دانشگاه آزاد اسلامی در طول مدیریت سی ساله عبدالله جاسبی با وجود انتقادهایی که بر آن وارد بود توانست خود را به عنوان قطب علمی و آموزشی کشور مطرح کند و به همه شهرها، حتی شهرهای کوچک راه پیدا کند؛ همان‌طور که آیت‌الله هاشمی سال ۶۱ در خطبه‌های نماز جمعه تهران آرزو کرده بود تا دانشگاه آزاد در شهرهای کوچک و روستاها هم گسترش یابد.

زنده یاد آیت ا… هاشمی رفسنجانی، رئیس وقت مجمع تشخیص مصلحت نظام در تاریخ ۳۱ اردیبهشت ۹۳ گفته بود: «دانشگاه آزاد اسلامی ملک خداوند است و به هیچکس تعلق ندارد، در این دانشگاه هیچ هدفی جز اینکه جامعه را از لحاظ علمی و پژوهشی به توسعه دانش‌بنیان برسانیم نداشته‌ایم، تأسیس دانشگاه آزاد و کسانی که این کار را شروع کردند سران سه قوه به همراه آقای جاسبی، یادگار حضرت امام (ره) حاج سید احمدآقا و نخست‌وزیر آن زمان به همراه رئیس‌جمهور بودند.»

پزشکیان شجاع، مرعوب فضای سیاسی نمی شود

چند روز پیش نیز به همین مناسبت آیین چهل‌و‌سومین سال‌روز تأسیس دانشگاه آزاد اسلامی با حضور مسعود پزشکیان رئیس جمهور کشورمان برگزار شد. خبرگزاری‌ها اعلام کرده‌اند که در آیین بزرگداشت چهل‌وسومین سال تأسیس دانشگاه آزاد، ریاست‌جمهوری از بنیان‌گذار دانشگاه، یعنی آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، یاد نکرده‌اند و بدین جهت انتقاد کرده‌اند. در این رابطه حمید میرزاده، استاد دانشگاه صنعتی امیر کبیر و رئیس اسبق دانشگاه آزاد به «آرمان امروز» می گوید: «هرچند برای این تغافل از سوی بالاترین مقام اجرایی کشور جای گلایه و انتقاد باقی است، ولی با توجه به شجاعت، آزادمنشی و سلامت نفس رئیس‌جمهور محترم، بعید است که ایشان مرعوب فضای سیاسی شده باشد که در این سال‌ها علیه آیت‌الله هاشمی ایجاد کرده‌اند. اگر چنین بود، رئیس‌جمهور محترم در دو مراسم مجزا برای افتتاح دو بیمارستان که با مدیریت فرزندان هاشمی و کمک افراد خیر ساخته شده بود، شرکت نمی‌کردند. این نگارنده در آن مراسم حضور داشتم و شاهد بودم که ایشان از آن بزرگوار به نیکی یاد کردند. اصولاً مشغله‌ ریاست‌جمهوری می‌تواند عذر موجهی برای چنین فراموشی باشد، و اینجا جا داشت رئیس فعلی دانشگاه که چندین سال است بر سر سفره‌ی مدیریت دانشگاه آزاد نشسته، برای قدرشناسی و ادای یک دین تاریخی به ریاست‌جمهوری، یادداشتی می‌داد تا یاد موسس دانشگاه فراموش نشود.»

رئیس اسبق دانشگاه آزاد باور دارد که «قطعاً با شناختی که از شخصیت رئیس‌جمهور محترم دارم، شک ندارم که ایشان، چون دیگران، قصد تاریخ‌زدایی نداشته است» و می افزاید: «البته وقتی دانشگاهی که در سراسر ایران چون دارالفنون امیرکبیر در ۴۰۰ واحد حضور دارد و نیمی از فارغ‌التحصیلان آموزش عالی از این دانشگاه هستند، توقع می‌رفت که از بنیان‌گذار آن و نقش ممتاز و هوشمندانه‌اش تجلیل شود. متأسفانه برخلاف انصاف، امر هاشمی‌زدایی چیز تازه‌ای نیست، و نام هاشمی که فرمانده جنگ بود، در مراسمی که برای سالروزهای دفاع مقدس برپا می‌شود، عامداً و عالماً حذف می‌کنند. اما خدمات این مرد بزرگ و عمق تأثیر سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، علمی و فرهنگی هاشمی که در تاریخ پیش و پس از انقلاب کم‌نظیر و شاید بی‌نظیر بوده است، هیچ‌گاه از خاطره‌ها محو نخواهد شد، و پژواک صدای حق‌طلبی او برای همیشه در خاطره‌ها باقی خواهد ماند. در اینجا خوبست همه با هم تلخکامی خود را برای  این گونه ناسپاسی‌ها، از زبان حافظ شیرین سخن  بیان کنیم : «روز وصلِ دوستداران یاد باد/ یاد باد آن روزگاران، یاد باد/ کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت/ بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد/ گر چه یاران فارِغَند از یادِ من/ از من ایشان را هزاران یاد باد/ مبتلا گشتم در این بند و بلا/ کوشش آن حق‌گزاران یاد باد»