نسل زد؛ جوانانی که دیگر شادترین نسل نیستند
نسل زد طبق دادههای مطالعات هاروارد، در شاخصهای اصلی رفاه مثل رضایت از زندگی، معنا، امید و سلامت روان در پایینترین سطح چند دهه اخیر قرار دارد و برخلاف نسلهای قبل، جوانی برایشان شادترین دوره زندگی نیست.
نتایج یکی از بزرگترین مطالعات بینالمللی سالهای اخیر نشان میدهد که جوانان نسل زد (متولدین 1997 تا 2012) برخلاف تصور قدیمی، دیگر «شادترین و بیدغدغهترین» گروه سنی جوامع نیستند.بر اساس یافتههای موج نخست مطالعه جهانی رفاه (Global Flourishing Study) که با مشارکت دانشگاه هاروارد، Gallup و Baylor انجام شده، شاخصهای رفاه ذهنی، معنا، امید و رضایت از زندگی در میان جوانان بهطور چشمگیری کاهش یافته است.این مطالعه روی ۲۰۰ هزار نفر در ۲۰ کشور جهان انجام شده و مهمترین نتیجه آن، افت تاریخی رفاه نسل جوان است؛ افتی که پژوهشگران آن را «بیسابقه در چهار دهه اخیر» توصیف میکنند.یافتههای هاروارد نشان میدهد:
* رضایت از زندگی در میان ۱۸ تا ۲۹ سالهها در بسیاری از کشورها کمتر از گروههای میانسال و سالمند است.
* معنا و هدف زندگی، که یکی از ستونهای رفاه انسانی است، در جوانان پایینترین میزان را دارد.
* سلامت روان،شامل اضطراب، افسردگی و حس بیارزشی نسبت به نسلهای قبل بدتر شده است.
* روابط اجتماعی نزدیک کاهش یافته و تنهایی به یکی از رایجترین تجربههای نسل زد تبدیل شده.
* ناامنی مالی، هزینههای بالای زندگی، نبود فرصت شغلی پایدار و بحران مسکن، فشار روانی را تشدید کرده است.
در گزارش نهایی تأکید شده:
«برای نخستینبار در دادههای جهانی، جوانی دیگر لزوماً شادترین دوره زندگی نیست.»
محققان هاروارد تأکید میکنند که وضعیت همه جوانان بحرانی نیست. بخشی از جوانان رضایت نسبی از زندگی دارند.بااینحال، الگوی جهانی نشان میدهد که افت رفاه در نسل زد، معنادار، گسترده و هشداردهنده است و اگر اصلاح نشود، میتواند پیامدهای اجتماعی جدی مانند افزایش انزوا، مهاجرت، کاهش مشارکت اجتماعی و بیاعتمادی عمومی ایجاد کند.جوانان این نسل نهتنها با مشکلات اقتصادی و اجتماعی مواجهاند، بلکه در ابعاد عمیقتری مانند معنا، امید و سلامت ذهن نیز دچار چالشاند.
