گودرزی: تئاتر ملی نیازمند حمایت فراتر از وزارت ارشاد است

این کارگردان تئاتر درباره تازه‌ترین فعالیت‌های خود به ایسنا گفت: از قبل از کرونا در صدد بودم نمایش «خواجه نصیرالدین طوسی» را در تالار وحدت اجرا کنم. در دوره مدیریت آقای افضلی در بنیاد رودکی، متن این نمایش تصویب شد و قرار بود آن را کار کنیم ولی به دلیل همه‌گیری کرونا، مجال اجرای آن را نیافتیم. در این مدت چندین مدیر دیگر به بنیاد رودکی آمدند و رفتند و بعد از پیگیری من اعلام کردند که مصوبات قبلی قابل پذیرش نیست و دوباره این متن را به شورای فعلی بنیاد رودکی فرستادم که متن را تصویب و از اجرای آن استقبال کردند و ما روال کارها را پیش گرفتیم ولی گفته شد که نوبت اجرا نداریم و من نمایش «بیژن و منیژه» را کار کردم.

او ادامه داد: بعد از اجرای «بیژن و منیژه» دوباره پیگیر اجرای «خواجه نصیرالدین طوسی» شدم و بعد از جلسات متعدد، به دلیل اینکه این کار یک پروژه ملی است، خواستار حمایت بیشتر شدم. به هر روی نمایش «خواجه نصیرالدین طوسی» یک کار کمدی نیست یا کاری که بتوان آن را با بلاگر اجرا کرد. اصولا برای اجرای آثار فاخر که درباره شخصیت‌های ملی و مفاخر میهن‌مان است، نیازمند حمایت‌هایی فراتر از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هستیم و باید دیگر نهادها نیز در این زمینه مسئولیت داشته باشند و وزارت ارشاد به عنوان متولی امر فرهنگ و هنر در کشور می‌تواند نقش تسهیل‌گری داشته باشد و رابطه میان گروه هنری و دیگر ارگان‌ها را برقرار کند.

گودرزی با اشاره به جایگاه مهم شخصیتی مانند خواجه نصیرالدین طوسی یادآوری کرد: خواجه نصیر یک شخصیت جهانی است که ناسا سیاره‌ای را به نامش کرده و کاری که قرار است درباره او باشد، باید در خور این شخصیت علمی ساخته شود. اما در این بین بخش خصوصی به سختی می‌تواند وارد شود چون بازگشت سرمایه برایش مهم است. با همه اینها یک سرمایه‌گذار خصوصی پیدا کردیم تا اینکه در شرایط سیاسی سال گذشته و در جریان حملات ایران و اسراییل و بالا رفتن قیمت دلار، اسپانسر ما وضعیت را برای سرمایه‌گذاری در بخش هنری مساعد ندید و به ناچار از این پروژه پا پس کشید.

او اضافه کرد: بعد از این ماجرا و در شرایطی که در تالار وحدت نوبت اجرا داشتم و برای جذب حمایت بیشتر از جانب بخش دولتی، خواستار دیدار با معاونت هنری شدم اما این دیدار با وجود پیگیری‌های من مسیر نمی‌شد البته ناگفته نماند از همکارانم شنیده بودم ایشان به سختی فرصت دیدار می دهند تا اینکه در نهایت با واسطه مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، موفق به دیدار معاون هنری شدم که متاسفانه در این دیدار اتفاقات خوشایندی رخ نداد که بیان جزییات آن ضرورتی ندارد.

گودرزی افزود: بعد از کنار کشیدن حامی مالی پروژه و در شرایطی که از حمایت بخش دولتی هم نومید شده بودم، دی ماه سال گذشته از اجرای نمایش در تالار وحدت انصراف دادم و از ایشان خواستم زمان دیگری را برای اجرا در نظر بگیرند، البته آنان اجرای نمایش دیگری را که قبلا اجرا شده بود، تمدید کردند. ضمن اینکه برای گرفتن نوبت اجرا در این تالار تقاضای مجدد دادم که البته هنوز پاسخی نداده‌اند.

این کارگردان در ادامه به طرح چند پرسش پرداخت و گفت: یکی از پرسش‌های من این است که چرا معاونت هنری با صنف هنرمندان تعامل چندانی ندارد. ایشان با بعضی از انجمن‌های خانه تئاتر مانند انجمن کارگردانان دیداری داشته‌ است ولی این تعامل، شامل کل بدنه تئاتر کشور نیست و این در حالی است که هنرمندان تئاتر که با هزار و یک گرفتاری و مصیبت کار می‌کنند، از مدیران هنری انتظار دلگرمی و حمایت دارند.  

او با ابراز تاسف از وضعیت بلاتکلیف اداره کل هنرهای نمایشی ادامه داد: الان نزدیک به ۵۰ روز است که اداره کل هنرهای نمایشی متولی ندارد، نه مدیر کل دارد و نه سرپرست. سرپرست قبلی به لحاظ قانونی نمی‌توانست بیش از ۴ ماه در این اداره بماند. جشنواره تئاتر فجر به عنوان ویترین تئاتر کشور هنوز دبیری ندارد و این در حالی است که ساز و کار ساخت و آماده‌سازی تئاتر با دیگر شاخه‌های هنری متفاوت است. به جز اینها تکلیف دبیر جشنواره تئاتر کودک و نوجوان هم مشخص نیست. در حالیکه این جشنواره نیز جزو مهم‌ترین جشنواره‌های تئاتری ماست.   

گودرزی با اشاره به مشکلات متعدد تئاتر کشور یادآوری کرد: تئاتر ما از دیرباز با مسائل گوناگونی دست و پنجه نرم کرده و هنرمندان آن جزو تلاشگرترین گروه‌های هنری بوده‌اند که مورد بی مهری قرار گرفتند.

او خاطرنشان کرد: کل بودجه تئاتر کشور رقم ناچیزی است که باید صرف برگزاری جشنواره‌ها، تولید نمایش، پرداخت حقوق کارکنان، نگهداری سالن‌های نمایش و ... شود. این وضعیت تئاتر ماست ولی امید داریم که نگاه وفاق ملی که دولت آن را سرلوحه کار خود قرار داده، شامل حال تئاتر هم بشود.

این کارگردان تاکید کرد: الان مساله من از کار خودم گذشته، بحث بر سر کلیت تئاتر است. ما مسائلی فراتر از اینها داریم، به عنوان نمونه، اینکه همچنان از چشم‌انداز ۲۰ ساله عقب‌تر هستیم، همچنان بودجه تئاتر به اندازه ساخت یک سریال است و به نظر می‌رسد سیاستگذاری و برنامه مشخصی برای اداره تئاتر کشور نداریم و همه چیز در یک روزمرگی دارد سپری می‌شود ولی این وضعیت برازنده فرهنگ و هنر کشور ما نیست.