شاهنامه فردوسی ۸۰ هزار واژه فارسی را برای ایرانیان به یادگار گذاشته است
موحد فر، گفت: علیرغم ۲۰۰ سال شاهنامه سوزی، نسخه‌های گوناگونی از شاهنامه توسط عاشقان زبان و هنر فارسی حفظ شده است که تا کنون از نسخه‌های بررسی شده بیش از ۸۰ هزار واژه پارسی به دست ما رسیده و شاهنامه فردوسی برای ایرانیان و فارسی زبانان یادگاری گذاشته است.
یاسر موحدفر، دبیرکل بنیاد فردوسی با حضور در برنامه «گفتگوی فرهنگی» با موضوع جایگاه فردوسی در زبان و ادب پارسی به مناسبت روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی بیان داشت: شاهنامه فردوسی در اوج شکوفایی زبان فارسی از یک دانشنامه نگار و استاد فلسفه به دست ما رسیده که تلاش کرده ۱۰ هزار سال تاریخ و تمدن و فرهنگ و پیشینه ایران را بیان کند.
او در مورد ماندگاری شاهنامه فردوسی افزود: فردوسی بر تاریخ و تارک بلند ایران ایستاد و به همین روی میدانست که اگر سخنی بگوید که بر جان مردم بنشیند ماندگار خواهد ماند.
موحد فر با تاکید بر اینکه فردوسی در عین اینکه ملی گرا است خداشناس است تصریح کرد: حکمت فردوسی در شاهنامه بر ۵ مدار اساسی خداشناسی (ستایش پروردگار گیتی)، خردشناسی (ستایش خرد و خردورزی)، جهان شناسی (ستایش آفرینش هستی)، مردم شناسی (ستایش آفرینش مردمان)، دانش شناسی و دین شناسی (ستایش پیام آوران دانش و دین) دسته بندی شده است.
دبیرکل بنیاد فردوسی در بیان شخصیت پردازی شاهنامه فردوسی بیان کرد: با مقایسه شاهنامه از نظر حماسی با دیگر حماسه‌ها می‌توان دید که پهلوانان ما تنها پهلوان تن نبودند بلکه خردورز و پهلوان اندیشه و دارای مرام و معرفت بودند.
او با تاکید بر اینکه در آن زمان خیلی‌ها حماسه نامه نوشتند ولی نتوانستند مثل شاهنامه جاودانه باشد ادامه داد: در شاهنامه فردوسی یک آرمان شهری که برای ما دست نیافتنی است مطرح میشود و در واقع شاهنامه یک تنه هم زبان فارسی را به عنوان یک زبان مشترک گویش‌ها و قوم‌های مختلف ایرانی نگه داشته و هم یک تنه ایرانیت ما را حفظ کرده است.
شاهنامه فردوسی زبان فارسی و هویت ایرانی را نگه داشته است
علیرضا قیامتی، شاهنامه پژوه و عرفان شناس نیز در این برنامه در مورد آنچه که باعث ماندگاری شاهنامه فردوسی شده بیان داشت: شاهنامه فردوسی افزون بر اینکه درس میهن دوستی داده و زبان فارسی را ماندگار کرده هویت ایرانی را با تمام وجود نگه داشت.
او تصریح کرد: شاهنامه فردوسی بسیاری از آیین‌های ایرانی از جمله مهریه و گل آرایی مرکب عروس، رونمایی عروس، پشت قباله کردن، و ... که پیشینه هزار ساله داشته را نگه داشته و با بازگو کردن آن این آیین‌ها را به ایرانیان هدیه کرده است.
قیامتی اظهار داشت: در نگاه فردوسی هیچ چیزی به اندازه دانش و خرد اهمیت ندارد و به همین جهت دانش و خردمندی در شاهنامه زیاد آمده است و فردوسی در شاهنامه با دانش و خرد دعا می‌کند و دانش اصل و اساس حکمت در شاهنامه فردوسی است.
او ادامه داد: به همین جهت پرسشگری و اندیشمندی و حکمت فردوسی بنیانی جز دانش و فرهنگ ندارد و همه را به دانش و فرهنگ فرا می‌خواند
این شاهنامه پژوه با تاکید بر اینکه هیچ کتابی به اندازه شاهنامه درس میهن دوستی نمی‌دهد و حرف وطن دوستی را نمی‌زند اذعان داشت: در شاهنامه فردوسی ۱۷۰۰ بار نام ایران آمده است و به همین جهت هیچ کتابی نمی‌تواند مانند شاهنامه حس میهن دوستی را منتقل کند و شاهنامه بیش از هر اثر دیگری برای ایران دوستی و ماندگاری ایران سهم دارد
فردوسی آفریدگار شخصیت‌ها است
مهدی محبتی، نویسنده و استاد دانشگاه نیز در ادامه بیان داشت: شاهنامه نقطه ملتقی دو فرهنگ بزرگ است و میراث قبل از اسلام به دوره اسلامی منتقل میشود و فردوسی به مثابه مصور نقش بزرگی در انتقال این میراث دارد واسطوره‌ها و افسانه‌ها با قلم و واژگان فردوسی تبدیل به عکس‌های مصور و روشن شده‌اند.
او با تاکید بر اینکه فردوسی آفریدگار شخصیت‌ها است و اوج شخصیت پردازی فردوسی در شخصیت رستم است بیان داشت: فردوسی در شاهنامه تمام شخصیت‌های شاهی، پهلوانی و قهرمانی را بسیار زیبا طرح کرده و بزرگترین هنر فردوسی در شاهنامه شخصیت پردازی است.
محبتی با اشاره به اینکه فردوسی در شاهنامه در عین اینکه میدان ظهور عشق و پهلوانی است، میدان تجلی ادب و اخلاق است اذعان داشت: می‌توان فردوسی را تجسم ادب دانی و فرهنگ ایرانی دانست که با همه مصیبت‌ها و میدان‌های سخت حتی یک فحش و ناسزا در شاهنامه ندارد و شاهنامه در واقع به مثابه دریایی است که تمام ناملایمتی‌ها و زشتی‌ها را پاک می‌کند.
