کریم باقری؛ پرافتخارترین مرد شماره ۲ فوتبال ایران؟
در فوتبال ایران، همه از قهرمانان خط اول می‌نویسند؛ از سرمربیانی که جام بالا می‌برند و ستاره‌هایی که گل می‌زنند. اما همیشه یک نفر در سایه می‌ماند؛
مردی که نه فلاش دوربین‌ها دنبالش‌اند، نه تیتر یک روزنامه‌ها. اگر از کسی بپرسید «پرافتخارترین مربی لیگ برتر کیه؟» خیلی‌ها اسم امیر قلعه‌نویی را می‌برند؛ با ۵ قهرمانی در کارنامه. اما اگر بگوییم کریم باقری در نقش مربی، در سکوت کامل، از این هم جلو زده چه؟
باقری در پرسپولیس به عنوان مربی، ۶ قهرمانی لیگ برتر، ۵ قهرمانی سوپرجام، ۲ قهرمانی در جام حذفی و ۲ نایب‌قهرمانی در لیگ قهرمانان آسیا را تجربه کرده؛ آماری فوق‌العاده که هر مربی‌ای آرزویش را دارد. او حتی در بزنگاه‌هایی که پرسپولیس بی‌سرمربی مانده، چند بار سکان تیم را به عنوان سرمربی موقت در دست گرفته؛ و اتفاقاً بد هم کار نکرده.
اما این موفقیت‌ها همیشه بدون حاشیه نبوده. منتقدان، باقری را متهم به حضور کم‌اثر روی نیمکت کرده‌اند؛ برخی حتی او را "ناظم تیم" خطاب کردند. این گروه معتقدند که نقش فنی او در تیم کمرنگ بوده و بیشتر وظیفه نظم‌دهی و مدیریت بازیکنان ناراضی را داشته. شایعات درباره دریافتی بالای او هم گهگاه در فضای مجازی چرخیده، هرچند خود کریم ترجیح داده همیشه سکوت کند.
در مقابل، نگاه دیگری هم هست؛ نگاهی که باقری را نه یک «مربی شماره ۲»، بلکه قلب تپنده نیمکت پرسپولیس می‌داند. مردی که با تعصب، عشق و بی‌توقعی کنار تیم ماند و پیشنهادهای دیگر را رد کرد تا در همان پرسپولیس خودش بماند. همین وفاداری باعث شده خیلی‌ها او را نه یک ناظم، بلکه عاشق‌ترین مرد نیمکت سرخ‌ها بنامند.
حالا یک سؤال مهم مطرح است: آیا وقتش نرسیده کریم باقری از سایه خارج شود و خودش را به عنوان یک سرمربی تمام‌عیار معرفی کند؟ یا اینکه هنوز دلش با همین نقش پشت صحنه، بیشتر جور است؟ زمان، بهترین داور خواهد بود.
