پشت‌پرده تاریک‌خانه فوتبال ایران/ دلال خوب داشته باشید، نجومی پول بگیرید!

کار دلالی و فساد در فوتبال ایران از پشت پرده گذشته و کاملا به صورت عیان برای عموم قابل رویت است. باز در پشت ‌پرده کسی هست که یک روزی، یک جایی بشود یقه‌اش را گرفت، اما اینجا در فوتبال همه‌ چیز در عین اینکه واضح و عیان است اما انگار فضا را چنان مِه در بر گرفته که نمی‌توان وارد این تاریک خانه اشباح شد. دلالان در فوتبال ایران همانقدر که نزدیک هستند به همان اندازه هم دورند و انگار کسی چیزی درباره آنها نمی‌داند. آنها سایه‌هایی شومی هستند که مثل بختک روی سر فوتبال افتاده‌‌اند و همچون یک زالو خون این رشته محبوب و پرطرفدار را می‌مکند.

دلالان در فوتبال ایران از نزدیک‌ترین افراد به مدیران، بازیکنان و مربیان هستند اما در عین حال کسی نمی‌‌داند پشت‌ آنها به کجا گرم است که این‌چنین می‌تازند، می‌خورند و می‌‌برند و کک کسی هم نمی‌گزد. وقاحت دلالان در فوتبال ایران به جایی رسیده که خیلی از سایت‌های شرط‌بندی را هم «هندل» ‌می‌کنند، کانال‌‌هایی در فضای مجازی دارند که به هواداران خط می‌دهند و گاهی یکی‌شان از سایه بیرون می‌آید برای عرض‌‌اندام و سریع پنهان می‌شود. این است ماهیت کسانی که به آنها می‌گویند دلال که فوتبال را روی انگشت‌ می‌چرخانند و گردش مالی خیلی‌‌شان در سال ده‌ها و شاید هم صدها میلیارد تومان را رد می‌‌کند.

گستردگی شبکه دلالان در فوتبال ایران

در سالیان گذشته اما شبکه دلالی در فوتبال ایران گسترده‌تر از همیشه شده؛ برخی ایجنت‌ها با تشکیل یک گروه، قدرت خود را افزایش دادند و کم ‌کم تعداد بازیکنان و مربیان زیرمجموعه خود را بیشتر و بیشتر کردند، به‌طوری‌که بعضا شنیده می‌شد بعضی مربیان به بازیکنان اعلام کرده‌‌اند باید از طریق فلان ایجنت به تیم منتقل شوند! در دو، سه سال گذشته که درآمدها در فوتبال به میزان شگفت‌انگیزی بالا رفت، افراد بیشتری به عنوان واسطه وارد شدند و بعضی مدیران و مربیان با سفارش اینکه باید از طریق فلانی بیایند، هم جیب آنها را پر کردند و هم جیب خودشان را. دلالان از طریق نشان کردن فوتبالیست‌هایی که در لیگ ستاره می‌شوند و بالا بردن قیمت آنها، تیم‌های مطرح مثل استقلال، سپاهان، تراکتور و پرسپولیس را به جان هم می‌اندازند و در آشفته بازار نقل و انتقالات هر تیمی که بیشتر پول بدهد می‌تواند آن بازیکن را بخرد. بازیکن یک شبه میلیاردر شده به تیم‌های مطرح می‌رود اما آنجاست که کارآیی و ارزش واقعی خود را نشان می‌دهد و این واقعیت تلخ مثل یک سیلی توی صورت‌مان می‌خورد که در ایران برای پول خوب درآوردن لازم نیست فوتبالیست خوبی باشید بلکه باید دلال خوبی داشته باشید!

این حقیقت تلخ وقتی عیان می‌شود که می‌بینیم تیم‌هایی مثل هوادار، استقلال خوزستان، شمس‌آذر، خیبر خرم‌آباد، آلومینیوم اراک و حتی ذوب‌آهن که شاید کل بودجه یک سال‌شان به اندازه قرارداد دو بازیکن تیم‌های متمول و مطرح باشد، با فوتبالیست‌های گمنام و ارزان می‌آیند و این تیم‌ها را شکست می‌دهند یا متوقف می‌کنند. این اتفاق نشان می‌دهد فوتبالیست‌ها در ایران (جز عده انگشت شمار) فاصله زیادی از نظر کیفیت ندارند و فقط دلال‌ها هستند که جایگاه فوتبالیست‌ها را تعیین می‌کنند و آنها را بالا می‌برند یا پائین می‌آورند وگرنه نتایج تیم‌ها و عملکرد بازیکنان نشان می‌دهد اغلب فوتبالیست‌ها در ایران از نظر کیفیت تفاوت چشمگیری ندارند که  لازم باشد قراردادهای چند میلیاردی ببندند و پول‌های کلان به جیب بزنند آن‌هم بدون هیچ دستاورد خاصی.

واضح است که مربیان و بازیکنان ایرانی و خارجی بنجل و دسته چندم تنها به کمک دلال‌ها با قراردادهای نجومی و غیرکارشناسی جولان می‌دهند و می‌تازند و هر روز شکاف طبقاتی بین معمولی‌ترین و بی‌کیفیت‌ترین ورزشکاران با مردم عادی بیشتر و بیشتر می‌شود.