قهرمانی لیگ به نفع فولاد سنگینی می کند
والیبال ما از مهره های ارزشمند خارج شده و ما فقط نظاره گر این اتفاق بودیم.
حساس‌ترین جدال فینال لیگ برتر والیبال ایران بین دو تیم شهداب و فولاد سیرجان فردا برگزار خواهد شد و شاگردان مهدوی به دنبال طلسم‌شکنی در این دیدار هستند.
هر دو تیم قهرمانی هایی در سال های گذشته داشتند و پر مهره ترین تیم‌های والیبال ایران هستند. اجتماع ستارگان در یکی دو تیم به نفع والیبال است و تشکیلات دو باشگاه میلیاردها تومان هزینه کرده اند. هر چه تیم ها برای والیبال ایران هزینه کنند جای تقدیر دارد. باید تلاش کنیم والیبال ایران صاحب تیم های صاحب سرمایه شود.از نگاه من تیم فولاد پر مهره تر هست. ذخیره هایی دارد که هر کدام اگر به تیم دیگری رفته بودند می توانستند بازیکن فیکس و تاثیرگذار تیم های دیگر شوند. فولاد سیرجان مقام سوم باشگاه های جهان را دارد و از این بابت به همراه پیکان پرافتخارترین تیم های ایران در سطح جهان هستند.
شهداب هم بازیکنان خوب و باتجربه و جوانی در کنار هم دارد. یزدی ها برای اینکه از پس فولاد برآید کار دشواری خواهد داشت. تقابل شاگردان بهروز عطایی سرشار از تجربه و یاران مهدی مهدوی مربی جوان با عصای جوانی و تجربه می تواند نقطه عطفی در فرجام لیگ برتر باشد. فولاد سیرجان سوای مدافعان بسیار خوبی مانند سیدموسوی و محمد ولی‌زاده از نعمت جنگندگی علی حاجی‌پور و ذخیره هایی که هریک از آنها می توانستند ستونی برای تیم های دیگر باشند و شهداب با هنرنمایی امیر غفور و مسعود غلامی در کنار خاویر کوبایی و ذخیره های کارآمدی چون محمد دلاوری و... بهره می برند. بنابراین پیش داوری درباره نتیجه این بازی را وا می گذاریم و منتظر فرجام کار می مانیم. تیمی اگر بتواند از سد دفاعی بسیار خوب و بلند فولاد بگذرد موفق خواهد شد. به نظر من پیشداوری در آستانه مسابقه شاید کار حرفه ای نباشد. هر چند که من کفه ترازو را به نفع فولاد سنگین تر می بینم. اما با توجه به شناختی که از دو تیم دارم بدون شک مسابقه جذابی پیش رو خواهد بود. بعید نیست در دو بازی کار تمام شود. با این حال بازی فینال در کنار بازیکنان هنرمند و تاثیرگذار و عوامل روحی که نقش موثری در روز مسابقه دارد و همچنین تدابیر تاکتیکی مربیان دوی تیم بدون شک بازی دیدنی خواهد بود. تیم فولاد باید بیشترین تلاش خود را برای مهار امیر غفور کند که مثل کامپبوتر به توپ ضربه می زند. تلاش شهداب هم باید مهار دو بازیکن سرعتی فولادی ها باشد. مثل موسوی که هنوز هم در سن 36 سالگی دود از کنده بلند می شود.
اینکه از اول لیگ قهرمان تا حدودی مشخص شود قشنگ نیست. سال گذشته به اندازه یک تیم خوب، از ملی پوشان را در لیگ های خارجی شاغل دیدیم. آنها به لیگ های لهستان ترکیه رفتند و لیگ خودمان از ستاره خالی شد. برای همین است که بازیکنان در آستانه 40 سالگی هنوز دارند بازی می کنند. در حالی که کشورهای دیگر تام تلاششان این است که بهترین های دنیا را به سمت لیگ خودشان جذب کنند. ما این موقعیت را از دست دادیم و فقط این خروج سرمایه را تماشا کردیم تا از ایران خارج شدند. در جذب ستاره بین المللی هم به موقع عمل نکردیم. کیفیت لیگ های دنیا، براساس بازیکنان خارجی و مربیان خارجی زبده ارزیابی می شوند. ترکیه که زمانی به ما می باخت امروز در بخش زنان جز بهترین لیگ های دنیاست و در بخش مردان هم سرمایه گذاری بسیاری انجام داده است.
