بیگدلی: قهرمانی در آمریکا بهترین خاطره من است
عضو باسابقه تیم ملی والیبال نشسته که با این تیم صاحب ۶ مدال پارالمپیک و از جمله ۴ طلا شده است، میگوید که در میان افتخارات دوران ورزشیاش، قهرمانی در آمریکا بهترین خاطره است.

در میان اعضای تیم ملی والیبال نشسته، کم نیستند ورزشکارانی که خیلی بیشتر از یک بار با این تیم در بازیهای پارالمپیک شرکت کردهاند و موفق به کسب مدال هم شدهاند. از جمله آنها صادق بیگدلی است، بازیکن باسابقهای که والیبال نشسته ایران را در بازیهای پارالمپیک آتن، پکن، لندن، ریو، توکیو و پاریس همراهی کرده و موفق به کسب ۶ مدال شامل ۴ طلا و ۲ نقره هم شده است.
آخرین مدالی که او با والیبال نشسته ایران کسب کرد مربوط به همین سال گذشته و بازیهای پارالمپیک پاریس میشود. طلای پاریس بهترین خاطره بیگدلی از سال ۱۴۰۳ است اما بهترین خاطره او از کل دوران ورزشیاش مربوط به حدود ۱۵ سال پیش میشود جایی که که با همتیمیهایش در آمریکا طلای مسابقات قهرمانی جهان را کسب کردند.
صادق بیگدلی با تاکید بر اینکه سال گذشته برای ششمین بار تیم ملی والیبال نشسته ایران را در بازیهای پارالمپیک همراهی کرد، گفت: طلایی که در پاریس کسب کردیم از دلچسبترین مدالها بود به خصوص که با شکست دادن بوسنی در فینال به دست آمد. آن مدال و قهرمانی بهترین خاطره من را از سال گذشته ساخت.
وی در پاسخ به این پرسش که «بهترین خبری که سال ۱۴۰۳ شنیدید چه خبری بود؟»، پاسخی داد که حکایت از مهر زیاد پدری او، توجه بالایش به دو پسر دوقلویش و البته درسخوان بودن آنها داشت. وی در این رابطه گفت: محمدپرهام و محمدرهام پسرهای دوقلوی من هستند که در مقطع پنجم درس میخوانند. هر دو سال گذشته شاگرد اول شدند و واقعا خبر آن بهترین خبری بود که دریافت کردم.
این ملیپوش والیبال نشسته همچنین در مورد بهترین خاطرهاش از کل دوران ورزشی خود به دو مساله اشاره داشت که آن هم حکایت از ایراندوستی بالایش دارد. او تصریح کرد: با تیم ملی والیبال نشسته ۶ بار قهرمان و نایب قهرمان پارالمپیک شدم اما طلایی که سال ۲۰۱۰ در مسابقات قهرمانی جهان کسب کردم برایم یک لذت و ارزش دیگر داشت. آن دوره رقابتها در آمریکا برگزار شد و از این حیث اهمیت و حساسیت زیادی داشت. خیلی مهم و ارزشمند بود که تیم ایران در خاک آمریکا طلای جهان را از آن خود کرد. شیرینی آن لحظهها هیچ وقت از یادم نمیرود.
وی در همین رابطه ادامه داد: خاطره خوب دیگرم مربوط به بازیهای پارالمپیک ۲۰۱۶ ریو میشود و حمایتی که تیم والیبال نشسته از سوی تماشاگران برزیلی میشد. خیلی برایم عجیب و در عین حال جالب بود که تماشاگران برزیلی با حضور در سالن تیم ایران را تشویق میکردند. این موضوع حس غرور بالایی به من میداد.
«برنامه و هدفی داشتید که طی سال گذشته پیگیر آن بودید اما موفق نشدید به آن دست پیدا کنید؟»، بیگدلی در پاسخ به این پرسش گفت: مهمترین هدف ورزشی من قهرمانی در پاریس بود که حاصل شد. در بحث فردی هم که مشکلی نبود و به اندازهای که تلاش داشتم به خواستهها و نتیجه برنامهریزیهای زندگی و شغلم رسیدم.
عضو باسابقه تیم ملی والیبال نشسته همچنین به رشته خود نمره ۱۰۰ را از ۱۰۰ داد و گفت: اگر قرار بود فقط به شخص خودم نمره بدهم قطعا نمره خیلی کمتری را تعیین میکردم اما واقعا حق والیبال نشسته و تیم ملی چیزی غیر از نمره کامل نیست.
وی در پاسخ به چرایی این موضوع به سه مساله اشاره داشت و گفت: اول اینکه در پارالمپیک قهرمان شدیم، دوم اینکه طلای پاریس هشتمین طلایی بود که والیبال نشسته در ادوار مختلف این بازیها کسب کرد و از این حیث با عنوان اهدایی به امام رضا (ع) بود، مهمتر از همه اینکه والیبال نشسته ایران بعد از بسکتبال آمریکا و واترپلو مجارستان سومین تیم برتر دنیا از نظر مدال در بازیهای پارالمپیک شد.
این ملیپوش همچنین در مورد اهداف و برنامههایش برای سال جدید گفت: معمولا سال بعد از بازیهای پارالمپیک سال استراحت به حساب میآید. نه اینکه رویدادی نداشته باشیم، به خاطر اینکه حساسیت مسابقات کمتر میشود. امسال هم در اردوها و تورنمنتهای مصوب شرکت میکنیم اما مسابقات اصلیمان که بازیهای پاراآسیایی و مسابقات قهرمانی جهان است و نتایج آنها اهمیت زیادی هم دارد، یک سال بعد برگزار میشود. بنابراین سال جدید را با آرامش اما همچنان در تمرین و مسابقه سپری میکنیم.
صادق بیگدلی در پایان و در پاسخ به این پرسش که «چه اتفاقی میتواند رقم بخورد که سروصدای زیادی ایجاد کند و برای شخص شما هم خیلی مهم باشد؟»، گفت: اینکه تبعیض میان رشتهها و ورزشکارانشان برداشته شود، مهمترین اتفاقی است که میتواند رقم بخورد که البته به نظرم دستنیافتنی است. به خصوص میان فوتبال با سایر رشتهها تفاوت زیادی قائل میشوند در صورتی که ورزشکاران در رشتههای مختلف تلاش زیادی میکنند. خیلیها فقط لحظه طلایی شدن ما را میبینند اما نمیبینند که برای محقق شدن آن چه روزهای پرفشاری را سپری میکنیم که بعضا با مصدومیت همراه است اما مجبور به تمرین هستیم.
منبع: مهر