لطیفی: انتقاد بس است، قلعه‌نویی باید بماند
پیشکسوت تیم ملی می‌گوید نباید بحث تغییر سرمربی در چنین مقطعی مطرح شود.
تیم ملی فوتبال ایران در دیدار دوستانه اخیر خود مقابل روسیه با نتیجه ۱-۲ متحمل شکست شد. هرچند از منظر فنی، عملکرد تیم ملی در قیاس با تورنمنت کافا بهبود قابل ملاحظه‌ای داشت، اما همچنان منتقدان به مواردی مثل مشکلات ساختاری اشاره می‌کنند.
در همین باره علی لطیفی بازیکن اسبق تیم ملی در گفت‌وگو به خبرنگار ما به بررسی مشکلات حال حاضر تیم ملی پرداخت که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید:
* میانگین سنی و میراث کی‌روش
واقعیت این است که تیم ملی ما از لحاظ میانگین سنی، تیمی "پیر" محسوب می‌شود. این موضوع یک چالش بزرگ در مقابل تیم‌هایی با میانگین سنی پایین‌تر و انرژی بالاتر است؛ خصوصا تیم‌های مطرح جهانی.
متأسفانه در طول ۱۰ سال حضور آقای کارلوس کی‌روش، گذار و انتقال بین نسلی به درستی شکل نگرفت. او یک تیم ساخت و بدون اینکه در آن تغییر ایجاد کند، تا روز آخر حضورش، با همان نفرات قبلی ادامه داد. در نتیجه، بار سنگین جوان‌گرایی بر دوش آقای امیر قلعه‌نویی افتاد. هر مربی دیگری نیز در این مقطع، برای یافتن و جایگزینی بازیکنان جوان با مشکل مواجه می‌شد، چرا که ما در یک دهه گذشته نتوانسته‌ایم پدیده‌های جدیدی را در سطح پایه‌ها پرورش دهیم.
* عدم توازن تاکتیکی در ساختار دفاعی
پس از جدایی کی‌روش، سبک بازی تیم ملی دچار تغییر شده است. در حالی که فلسفه کی‌روش مبتنی بر دفاع بود و فلسفه قلعه‌نویی تهاجمی‌تر است، ما هرگز نتوانسته‌ایم توازن مطلوبی میان خطوط دفاع و حمله ایجاد کنیم.
در این بازی، فاز هجومی و با کار ترکیبی بازیکنان، تیم ملی نمایش خوبی داشت و نسبت به بازی‌های گذشته، هارمونی تاکتیکی ما بهتر بود. اما همچنان در ساختار دفاعی ضعف داریم. متأسفانه در بسیاری از مواقع، ساختار دفاعی ما با اولین ضدحمله حریف دچار فروپاشی می‌شود.
اگر بخواهیم صادقانه صحبت کنیم، روسیه در این دیدار کاملاً برتر بود و برتری فیزیکی و تاکتیکی آنان محسوس بود. آنها به راحتی موقعیت خلق می‌کردند و در نهایت نیز گل برتری را به ثمر رساندند.
* دلایل اصلی دریافت گل
گل‌هایی که دریافت کردیم، عمدتا از پشت محوطه جریمه و به دلیل فشار (پرس) نامناسب از سوی بازیکنان ما بود. علاوه بر این، یکی از مهم‌ترین معضلات ما، تحلیل رفتن قوای بدنی بازیکنان در نیمه دوم است. در بسیاری از بازی‌ها، تیم ملی عمده شکست‌های خود را در نیمه دوم تجربه کرده است.
این ضعف بدنی در مواجهه با تیم‌هایی با "ذات فوتبال اروپا" که بر فیزیک و جنگندگی استوار است، بیشتر خود را نشان می‌دهد. تمامی درگیری‌های فیزیکی در نیمه دوم به سود حریفان تمام می‌شود. این موضوع، یعنی از دست دادن موقعیت‌های مسلم به حریفان به دلیل اشتباهات فردی و تیمی در فاز دفاعی، فارغ از برد یا باخت، در تمامی بازی‌های دو سال اخیر ما دیده شده است. اگر این روند تا جام جهانی ادامه یابد، تیم ملی به شدت آسیب خواهد دید.
* قلعه‌نویی باید بماند
متاسفانه در پی هر باخت تیم ملی، موجی از انتقادات در مورد لزوم تغییر سرمربی به راه می‌افتد و حتی بحث استفاده از سرمربی خارجی مطرح می‌شود. من معتقدم در فرصت کم باقی‌مانده تا جام جهانی، هر مربی‌ای که بیاید، به دلیل دست خالی از نظر بازیکنان جوان و پرانرژی، اتفاق خاصی رقم نخواهد خورد. حق طبیعی آقای قلعه‌نویی این است که با تیمی که خودش صعود کرده، در جام جهانی حضور یابد.
* دعوت از میلاد محمدی
درباره دعوت از میلاد محمدی این انتقاد مطرح شده که او نیمکت‌نشین باشگاهی خود است ولی باید بگویم امیر قلعه‌نویی با علم و شناختی که از او دارد، این تصمیم را گرفته است. رامین رضاییان بازیکنی توانمند در فاز هجومی و ۵۰ متر جلوی زمین است؛ اما میلاد محمدی در فاز دفاعی و عقب زمین، بسیار قدرتمند است.
با توجه به مشکلاتی که در بازی با روسیه و خصوصا در نیمه دوم از سمت چپ در بحث ارسال‌ها داشتیم، قلعه‌نویی در دعوت از میلاد تصمیم درستی گرفته است. میلاد محمدی از نظر فنی در فاز دفاعی بسیار توانمند است و به اصطلاح دریبل نمی‌خورد و عبور از او در نبردهای تک به تک بسیار دشوار است. در مقایسه با نورافکن (که او نیز بازیکن توانمندی است)، محمدی از نظر فاز دفاعی و یک به یک، برتری دارد. به نظر من، این یک انتخاب هوشمندانه با هدف رفع ضعف‌های مشهود تیم ملی بوده است.
منبع: ورزش سه
