افشین هاشمی بازیگر کارگردان و نوازنده در صفحه اینستاگرام خود نوشت برای ثبت در تاریخ سینما و موسیقی ایران و همچنین گزارشی به همکارانم در پروژهی به سلامتی (سینما)

ایده جمع آوری تدوین و دسته بندی ترانه‌های سینمای ایران سالیان سال در ذهنم بود و از ۶ سال پیش با هزینه شخصی ایده را اجرایی کردم.

در این راه مستندساز و همکارِ فرهیخته - امید خاکپورنیا - دعوتم را پذیرفت و در یک بازه ،۶ ساله هر آن چه موجود بود گردآوری و آماده انتشار شد، و اکنون در مرحله دسته بندی و جداسازی‌های کاربردی ست. در کنار این گردآوری ساخت یک مستند یک کنسرت پژوهشی و همچنین مقاله‌ای بر و اشکافی سیر این ترانه‌ها تا انقلاب همچنان در دستورکار است. در اواسط راه بخشی از محتوا جمع آوری شده بود، احسان مطوری (آهنگساز) محسن نامجو را برای خوانندگی این کنسرت پژوهشی پیشنهاد کرد و طرح و ایده را با او در میان گذاشت به دلایلی که نیاز به گفتن نیست این همکاری شکل نگرفت.

حال دقیقا در زمانی که همه چیز در شکلی آبرومند و ارزشمند آماده ارائه است آن خواننده در شکلی هول هولکی (!) همان ترانه‌ها را می‌خواند و به سرعت ارائه می‌دهد که البته به دلیل ناآگاهی درباره تاریخ سینمای ایران و پیشینه کلمات نام تحقیر آمیز فیلم‌فارسی را بر آن نهاده است. البته همین انتشار که من خوشبینانه ترجیح می‌دهم آن را ناشی از ذوق زدگی در برابر این ایده و سپس فراموشی ناخواسته درباره آورندگان ایده بدانم نشانگر ارزش کار ماست.

سرعت در این نوشته اما برای پیروزی در مسابقه‌ی کی «اوّل» شد؟! نیست بلکه نویدی است به دوستداران سینما و موسیقی و همچنین کسانی که از پروژه ما آگاه بودند این مجموعه در شکلی کامل و علمی در راه است و به زودی در اختیار علاقه‌مندان قرار خواهد گرفت.

همچنین به همکاران همواره همراهم که با مهر و پشتکار در این پروژه کنارمان بودند، اطمینان خاطر می‌دهم که کار بزرگشان در این پژوهش و گردآوری کوچکترین ارتباطی به آنچه منتشر شده ندارد و این خواننده تنها از ایده‌ای که پیش‌تر در اختیارش قرار گرفته استفاده برده سخن آخر این که میراث و گنجینه بزرگ ترانه‌های «سینمای ایران» که ما سعی در یادآوری و نگهداری‌اش داریم همچون اقیانوس آن قدر وسیع هست که هرکس سهمی از آن داشته باشد؛

و حال اگر کسی با کاسه کوچک خود جرعه‌ای از این آب برداشت چه باک؛ و حتا چه بهتر که تشنه‌ای سیراب شود...