نوجوانان ایران در تقاطع سرنوشت؛ جایی برای اشتباه نیست

نوجوانان ایران مسابقات را با روحیه‌ای بالا آغاز کردند؛ ابدتدا چین تایپه را شکست دادند و در حالی که می توانستند در دومین مسابقه مقابل لبنان مسیر صعود را هموار کنند،در یک بازی پر نوسان فقط به تساوی رضایت دادند. همین نتیجه کافی بود تا نگاه ها با نگرانی بیشتری به ادامه راه دوخته شود. هرچند نمایش 

ابتدا چین تایپه را شکست دادند و در حالی‌که می‌توانستند در دومین مسابقه مقابل لبنان مسیر صعود را هموار کنند، در یک بازی پرنوسان فقط به تساوی رضایت دادند. همین نتیجه کافی بود تا نگاه‌ها با نگرانی بیشتری به ادامه راه دوخته شود؛ هرچند نمایش تیم در هر دو بازی قابل قبول بود، اما امتیاز ازدست‌رفته مقابل لبنان، کار را برای ادامه مسیر پیچیده کرد.

تنها خوش‌شانسی ایران در این میان، توقف هند برابر فلسطین بود؛ اتفاقی که باعث شد رقیب اصلی ایران در جدول فرار نکند و فعلاً شرایط دو تیم تقریباً برابر بماند.

گروهی پیچیده با جدول فشرده؛ هر امتیاز حکم طلا دارد

حالا جدول گروه بعد از دو هفته، چهره‌ای کاملاً حساس پیدا کرده است؛ ایران و هند با ۴ امتیاز اول و دوم هستند، لبنان با سه تساوی به ۳ امتیاز رسیده، فلسطین ۲ امتیازی است و چین تایپه فقط یک امتیاز دارد. فاصله‌ها کم است و ارزش هر امتیاز بسیار بیشتر از آن چیزی است که روی کاغذ به‌نظر می‌رسد.

دو مسابقه پایانی ۷ و ۹ آذر، می‌تواند تمام معادلات را به‌هم بزند. نوجوانان ایران امروز  مقابل فلسطین به میدان می‌روند و هم‌زمان، لبنان مقابل هند قرار می‌گیرد. این دو بازی در کنار هم می‌توانند فضای گروه را به‌کلی تغییر دهند.

سناریوی صعود؛ ساده روی کاغذ، سخت در عمل

احمدی از همان روز اول اردوی تیم، شرط را روشن گذاشته بود: صدرنشینی. چون فقط صدرنشین گروه صعود می‌کند و هیچ راه میان‌بری وجود ندارد.

حالا اگر لبنان بتواند هند را متوقف کند و ایران هم فلسطین را شکست دهد، سرنوشت صعود عملاً به دست خودش بازمی‌گردد. در آن‌صورت، نوجوانان ایران می‌توانند با یک تساوی در بازی آخر مقابل هند صعودشان را قطعی کنند. اما اگر هند پیروز شود یا ایران لغزش داشته باشد، همه‌چیز می‌تواند تا آخرین دقیقه بازی پایانی تعیین‌تکلیف نشده باقی بماند.

زخم‌های نسل قبلی؛ اشتباهاتی که هنوز تاوانش را می‌دهیم

برای فهم موقعیت فعلی نوجوانان، باید یک قدم به عقب برگشت: به ناکامی‌هایی که محصول دوران عباس چمنیان بود و هنوز ادامه دارد. فوتبال پایه ایران سال‌هاست در چرخه‌ای گرفتار شده که نه موفقیت در تیم امید به چشم می‌آید و نه نسل‌سازی پایدار در رده‌های نوجوانان و جوانان.

در دوره قبلی مسابقات، تیم نوجوانان می‌توانست با کسب رتبه اول یا دوم در مرحله گروهی جام ملت‌های آسیا ۲۰۲۵، هم سهمیه جام جهانی را بگیرد و هم خیال خود را از مقدماتی دوره جدید راحت کند. اما نتایج عجیب و ناامیدکننده تیم چمنیان، همه معادلات را از بین برد.

تراژدی آنجا بود که ایران در گروهی با تاجیکستان، کره شمالی و عمان فقط یک امتیاز گرفت و چهارم شد؛ نتیجه‌ای که نه تنها رؤیای حضور در جام جهانی ۴۸تیمی نوجوانان را نابود کرد، بلکه تیم را مجبور کرد این دوره برای «خودِ صعود به آسیا» از مبدا مقدماتی مسیر را شروع کند؛ به هند برود و دوباره از نقطه صفر بجنگد.

مسیر پیش‌رو؛ جایی برای اشتباه نیست

اکنون نوجوانان ایران پس از یک شروع نیمه‌موفق، وارد مرحله‌ای شده‌اند که هیچ نتیجه‌ای جز پیروزی مقابل فلسطین نمی‌تواند آن‌ها را در مسیر صعود نگه دارد. هند در کمین است، لبنان می‌تواند همه‌چیز را برهم بزند و چین تایپه و فلسطین هم با وجود امتیازهای کم، در این گروه نقشی تعیین‌کننده پیدا کرده‌اند.

امروز، روز مهمی برای تیم احمدی است؛ روزی که می‌تواند هم یک بحران تازه بسازد و هم آغازگر احیای اعتمادبه‌نفس یک نسل جدید باشد.