اوسمار و تولد دوباره پرسپولیس؛ برد با سیستمی ساده اما مؤثر

دوران سرمربیگری وحید هاشمیان در پرسپولیس کوتاه‌تر از آن بود که فرصتی برای اثبات توانایی‌هایش داشته باشد. سرمربی جوان و سابق سرخ‌پوشان تنها پس از گذشت ۸ هفته از هدایت این تیم جدا شد. هاشمیان از همان ابتدا با موجی از انتقادها روبه‌رو بود؛ هواداران از تصمیمات فنی‌اش رضایت نداشتند و تغییرات پی‌درپی او در ترکیب و سیستم بازی، بیش از پیش باعث سردرگمی تیم شد. پرسپولیس در این دوران نه به ثبات تاکتیکی رسید و نه چهره‌ای مطمئن از خود نشان داد.

اما حالا اوسمار، تنها با گذشت یک هفته از حضورش، توانسته با ایجاد چند تغییر کلیدی و استفاده از یک سیستم ساده و منطقی، تیم را متحول کند. نتیجه این تصمیمات، بهترین پیروزی فصل برای پرسپولیس بود؛ بردی که هواداران را امیدوار و فضای مجازی را پر از واکنش‌های مثبت نسبت به سرمربی جدید کرد. بسیاری بر این باورند که روزهای روشن‌تری برای سرخ‌ها در راه است.

برتری با دو مهاجم و چهره‌ای تهاجمی‌تر

تیمی که پیش‌تر تنها با یک مهاجم و اتکای کامل به گلزنی علی علیپور بازی می‌کرد، حالا در قالبی متفاوت به میدان آمده است. اوسمار با استفاده از سیستم دومهاجمه، توانست امید  گل و خلق موقعیت‌های پرسپولیس را به شکل محسوسی افزایش دهد. تیوی بیفوما و محمد عمری در نیمه نخست با جابه‌جایی‌های مداوم در کنار علیپور بازی کردند و ترکیب هجومی موثری ساختند.

از سوی دیگر، آزادی عمل بیشتر سروش رفیعی در فاز تهاجمی، باعث شد پرسپولیس فرصت‌های گلزنی متعددی خلق کند. در این دیدار، سرخ‌پوشان ۱۵ بار توپ را به سمت دروازه استقلال خوزستان شلیک کردند و بارها تا آستانه گلزنی پیش رفتند؛ آماری که تفاوت رویکرد اوسمار با تیم محافظه‌کار هاشمیان را به‌خوبی نشان می‌دهد.

پرهیز از تغییرات بی‌منطق و بازگشت به نظم

یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های پرسپولیسِ اوسمار با تیم هاشمیان، بازگشت نظم و ثبات به ترکیب است. سرمربی جدید با وجود محدودیت‌هایش، از ترکیب ایده‌آل و متعادل‌تری استفاده کرد. همه بازیکنان در پست تخصصی خود به میدان رفتند؛ میلاد محمدی در دفاع چپ قرار گرفت و با مصدومیت سرژ اوریه، یعقوب براجعه جانشین طبیعی او شد. حتی پس از مصدومیت مارکو باکیچ، میلاد سرلک دقیقاً با همان نقش وارد زمین شد و یکی از بهترین بازی‌هایش را ارائه داد.

اوسمار بدون دست زدن به تغییرات عجیب، تنها با بازگرداندن بازیکنان به جایگاه واقعی‌شان و بهره‌گیری از پتانسیل هجومی تیم، توانست ساده‌ترین فرمول فوتبال را به سود پرسپولیس به کار گیرد: نظم، تهاجم و اعتماد به توان بازیکنان.
نتیجه این تغییر رویکرد، نه فقط یک برد پرگل، بلکه بازگشت روحِ برنده به پرسپولیس بود.