میکائیل شهرستانی: طی ۲ سال گذشته انجمن نمایش یک ریال هم به من نپرداخته است/شرایط تئاتر بسیار آشفته و نابسامان است

میکائیل شهرستانی روز شنبه در گفت‌و‌گو با ایران ۲۴ درباره شرایط این روز‌های تئاتر گفت: بی تردید شرایط تئاتر بسیار آشفته و نابسامان است و روز به روز هم این شرایط با توجه به تنگنا‌های مالی مردم واقتصاد ورشکسته کشور و در حالیکه مردم به نان شبشان هم محتاج‌اند، سخت‌تر هم می‌شود. نمی دانم اصلا می‌توان بحثی حول هزینه کردن برای امور فرهنگی هم داشت یا نه و اصولاً اینگونه بحث‌ها اصلاً خریداری دارد؟

وی که  نمایش «ارزش‌های نسبی» را در تالار سایه تئاتر شهر روی صحنه دارد، درباره این اثر توضیح داد: با در نظر گرفتن این شرایط، نمایشی را که حدوداً یکسال درگیر آن هستم و بیش از یکسال و نیم هست که این عزیزان را آموزش داده‌ام، بدون هیچگونه اسپانسر و تهیه کننده‌ای تا اینجا همراهی کرده‌ام. تلاش کردم تا با توان و ظرفیت بالایشان در سطح یک‌ کار حرفه‌ای این نمایش را به صحنه ببرم و با بلیط‌هایی که به مخاطب اصلاً فشار نیاورد امکان دیدن نمایش را فراهم کردم.

این هنرمند تئاتر با انتقاد از شرایط مالی حاکم بر تئاتر بیان داشت: لازم به ذکر است که نزدیک به 2 سال است انجمن نمایش که متولی حمایت‌های مالی گروه هاست، یک ریال هم به اینجانب نپرداخته است. حتی در نمایشی هم که سال گذشته به کارگردانی خانم رویا اسدی به صحنه رفت (کالیگولا) و در آن ضمن باز‌ی نقش محوری نمایش، در سِمتِ مشاور و طراح نیز همکاری کردم، بیش‌از پنج ملیون تومان برایم درآمدی نداشت! همینطور برای دراماتورژ و کارگردان محترم اثر که در این خصوص مستندات موجود است. جالب است بدانید انجمن نمایش امضاء آن را از کارگردان گرفت ولی تا امروز ریالی بدیشان و بنده نپرداختند و ناگزیر بنده پیش‌نویسی را که امضا کرده بودم پاره کردم.

بازیگر سریال «معمای شاه» افزود: در این روزگار ما حتی تخفیف‌هایی هم قرار دادیم که برای دانشجویان و دوستداران واقعی تئاتر امکان دیدن نمایش فراهم باشد، زیرا که بی مخاطب، تئاتر معنی پیدا نمی‌کند. امیدوارم مخاطب جدی تئاتر از نمایش «ارزش‌های نسبی» دیدن کند و لذت ببرد. این نمایش نخستین بار است که ترجمه شده و به صحنه می‌رود.

شهرستانی که در سال‌های گذشته در تله‌تئاتر‌های تلویزیونی به عنوان بازیگر و کارگردان همکاری داشته، درباره گسسته شدن ارتباط میان تئاتر و تلویزیون توضیح داد: تلویزیون به دیده شدن کار‌های اندیشه ورزانه و منتقدانه و اجتماعی و جدی وَقعی نمی‌گذارد. اصلاً سیاست تولید آثار بر همین ذهنیت بنا شده و ساخت تولیداتی سخیف و صرفاً سرگرم کننده در اولویت است. به عبارتی کار‌های بی طرف و بی خاصیت باید تولید شود و در این وانفسا کسانی که چاره، هنر و دیدگاهی هم ندارند تن به همکاری با تلویزیون می‌دهند که باید بگویم متاسفانه بعضی از آن کار‌ها تنها باعث خجالت سازندگانشان است.

وی درباره تاثیر هوش مصنوعی بر هنر و اینکه آیا می‌تواند تهدیدی برای حیات هنر و هنرمندان باشد، عنوان کرد: بی تردید هر پدیده تازه و بدیعی بخصوص در جهان مجازی می‌تواند مورد سوء استفاده هم قرار گیرد، ولی بگمان بنده تئاتر از این خطر بدور است. هنوز هوش مصنوعی "روح" آدمی را نتوانسته بسازد. شاید جزء به جزء ظواهر ساخته شوند، اما آن‌جوهر و اصالت که به بخشی از خلاقیت آدمی مربوط می‌شود، منحصر بفرد است و روان آدمی را منقلب می‌کند و فقط انسان قادر به تولید آن است را نتواسته بدان دسترسی پیدا کند. شاید هنر‌های دیگر اعم از سینما، نقاشی، مجسمه سازی و.. را بشود شبیه سازی کرد ولی تئاتر و موسیقی را نمی‌شود شبیه سازی کرد. نظر بنده این است.

بازیگر فیلم سینمایی «سایه به سایه» درباره آموزش و تربیت نسل جوان هنرمندان و ضرورت توجه به آنها نیز بیان داشت: بی‌گمان با گذشت زمان، نسل‌تازه‌ای به عرصه وارد می‌شود که صاحب دیدگاه و اندیشه وخواستگاه‌های نوین و‌متفاوت است و این درخواست و نیاز‌ها باید بوسیله‌ای مطرح شود و چه بهتر که خلاقانه، هنرمندانه و منحصر بفرد باشد. دولت‌ها وظیفه دارند بجای رسیدگی به سوژه‌های بی ربط و ضد اجتماع و مردم که درآمد و ثروت ملی کشور را هم هدر می‌دهد، بدین گونه موارد رسیدگی کرده و برایش بودجه‌های کلان اختصاص دهند تا این نسل تازه که به‌واقع سرمایه کشورند درست تربیت شوند. باید از آنها حمایت کرد و به آرزوهایشان جامه عمل پوشاند. فراهم کردن این آرزوها، لازمه اش داشتن نیرو‌های متخصص، دلسوز، کارآمد و اندیشه‌ورز است که نسلی پویا، معترض و با دل و جرات پرورش دهد. نسلی که کشور را ترمیم کند، از اقتصاد گرفته تا هنر و ورزش و سیاست.. ولی افسوس... .