مسیر بهزاد عبدی از هنر اول به هفتم
موزیسینی که کارگردانی می‌کند
بهزاد عبدی، با سیمرغ بلورین موسیقی سینما شهامت ورود به دنیای کاملا متفاوت کارگردانی را پیدا کرد.
به گزارش آوش، بهزاد عبدی، چهره‌ای که سال‌ها نامش با دنیای موسیقی گره خورده است، به‌عنوان کارگردان و نویسنده نمایش «باخ» خود را در کانون توجه قرار داده، از نگاه آوش سفری که او برای رسیدن به این موقعیت طی کرده، داستانی دارد جذاب و پر از تلاش و نوآوری.
عبدی کار خود را به‌عنوان یک موزیسین آغاز کرد و سابقه دریافت ۲ سیمرغ بلورین برای فیلم‌های سینمایی «آل» و «مزارشریف» را در رزومه هنری خود دارد. او سری هم به تئاترهای موزیکال زده و در این عرصه با کارگردان‌های متفاوتی همکاری کرده. عبدی در اجرای اپراهای عروسکی «عاشورا»، «حافظ» و «مولوی» به کارگردانی «بهروز غریب‌پور» همکاری داشته و آثار موزیکالی را ارائه داده که درخشیده و توجه‌ها را به خود جلب کرده. بهزاد عبدی با نبوغ و خلاقیت، آهنگ‌ها و ملودی‌هایش را به نمایش‌های مختلف تزریق و بدین ترتیب نقش مهمی در جذاب‌تر شدن این آثار ایفا کرده است. کار با گروه‌های موسیقی و تئاتری او را با روح دنیای مسحور کننده صحنه آشنا ساخت. زمانی نگذشت و او مسیر جدیدی را انتخاب کرد. بازیگری!
او این‌بار توانست برای بازیگری و به تصویر کشیدن شخصیت‌ها شجاعت لازم را فراهم کند تا پا به عرصه بازیگری بگذارد و با صراحت و توانمندی به‌عنوان یک بازیگر غیر موزیکال روی صحنه برود. عبدی در آثار مختلفی از جمله «ماهرخ» به کارگردانی ابوالفضل حاجی علی‌خانی و «دل آخته» به نویسندگی و کارگردانی محسن جسور بر روی صحنه حاضر شد. اما امروز بهزاد عبدی با خبر کارگردانی و نویسندگی نمایش «باخ» به مرحله‌ای جدید در مسیر هنری خود قدم گذاشته است.
این نمایش، تنها دنیای موسیقی را به صحنه نمی‌آورد، بلکه کاوشی عمیق در روح انسان و پیوندهای عاطفی است. او توانسته خود را به‌عنوان یک هنرمند تمام عیار معرفی کند و نشان دهد که یک موزیسین می‌تواند فراتر از مرزهای مشخص هنر حرکت کند و به یک کارگردان و نویسنده تبدیل شود، در نمایش او خسرو احمدی، بهزاد داوری، بهزاد عبدی، حسین میزراییان و بهناز نادری بازی می‌کنند.
این اجرا به تهیه‌کنندگی علی شاهانی از اواخر بهمن سال جاری در تماشاخانه هیلاج، روی صحنه می‌رود.
داستان بهزاد عبدی نه تنها روایتگر تلاش و موفقیت یک هنرمند بلکه نشان‌دهنده این واقعیت است که در دنیای هنر، همیشه امکان خلق زیبایی و داستان‌های جدید وجود دارد. او به ما یادآوری می‌کند که عشق به هنر می‌تواند در نهایت، ما را به جایی ببرد که حتی فراتر از تصورات اولیه‌مان و حتی چارچوب‌های رایج است.
