جای پای جنگ

این مجموعه، روایتی است از خانه‌ای که دیگر خانه نیست. از  سحر، که در یک شب تابستانی، وقتی موج انفجار از آن‌سوی مرزها به تهران رسید و دیوار داشت آخرین زورهایش را برای مقاومت می‌زد که تا بماند و سحر که خم‌ شد برود زیر میز برای آرام ‌کردن گربه‌هایش و از مرگ گریخت. خانه‌ای که با مادر و دو گربه‌اش گامبال و فشفشه در آن زندگی می‌کرد، در یک لحظه فرو ریخت. تخت‌ها، شیشه‌ها، آینه‌ها و تمام خاطرات در گرد و غبار پاشیدند. زخمی، با لباس‌هایی پاره و دست‌هایی خالی، به کوچه دوید تا کمک بیاورد. اما در میان نگاه‌های مردد و صدایی که فقط گفت: «خودت را بپوشان»، تنها یک نفر صدای او را شنید مادرش را از زیر آوار بیرون کشیدند. خانه ویران شده، ماشین زیر آوار مانده، و آینده‌ آن‌ها در ابهام.

برای سحر، زخم‌های جسمی تنها بخش کوچکی از ماجراست.از آن شب به بعد، گامبال و فشفشه دیگر دیده نشدند. دو گربه‌ای که جزئی از خانواده‌اش بودند، حالا گم‌ شده‌اند.

این عکس‌ها ثبت یکی از هزاران نقطه‌ای‌ است در جهان، که جنگ، بی‌دعوت، به خانه آمده.