پیام سید محمد خاتمی به مناسبت روز دانشجو: سوگمندانه باید گفت دانشگاههای ما حال و روز خوبی ندارند
سید محمد خاتمی نوشت: علم در زمین مرده نمی روید و دانشگاه دلمرده برای امروز و آینده ی ایران سودمند نیست. پس همه ما بدانیم که احیای نقش واقعی دانشگاه و حرمت و حقوق طبیعی و اساسی دانشجو و استاد و تأمین عملی امنیت ذهنی و روانی و معیشتی و سیاسی آنان به رسمیت شناخته شود، ضرورتی حیاتی برای بهبود اوضاع ما است.
، در متن پیام سید محمد خاتمی آمده است:
دانشگاه سرزنده و زبان آور و علامت حیات جامعه است و دانشگاهِ نگران و ناامن و منفعل علامت رکود و بیماری جامعه و نظام سیاسی.
در زمانه و جهانی به سر می بریم که قدرت و سیاست باید از علم و نهاد علم تمکین کنند نه آنکه آن را به تسخیر خود درآورند. به "عصر دانایی" پا نهاده ایم و در این عصر زوال منابع انسانی و تنزل سرمایهی اجتماعی در دانشگاه حتی آینده سوزتر از فرسایش منابع و سرمایه های طبیعی و اقلیمی است. نخبگان علمی اعم از استادان و محققان و دانشجویان و ایرانیان بلند آوازهی خارج از کشور عوامل عزّت و سربلندی ایران عزیز اند. همه باید حقوق و حرمت این سرمایه ها را با تمامی وجود بفهمیم و پاس بداریم. اصحاب سیاست با هر گرایشی باید در برابر سخن و خواست دانشگاهیان و دانشجویان فروتن باشند. دانشگاه را خانه ایمن و آرام این فرزندان شایستهی ایران بدانیم، نهادی خودی اما منتقد و مسأله شناس و افق گشا که در آن تنوع و تفاوت اصالت و اعتبار دارد، نه خالص سازی و یکدست کردن.
در تحقق این مهم و در این دوران دشوار و تاریخ ساز از دانشجویان عزیز هم تمنا می شود که ضمن حفظ و تقویت بیداری خود در برابر توطئه ها و خطرهائی که از بیرون علیه میهن و تمامیت ارضی و استقلال و پیشرفت کشور است، در شناخت موانع سختی که بر سر راه تأمین حقوق اساسی و اقتصادی مردم و بخصوص حق حاکمیت بر سرنوشت است تلاش و راه های رفع موانع را جستجو کنند.
سوگمندانه باید گفت دانشگاههای ما حال و روز خوبی برای ایفای این نقش و مسئولیت اجتماعی ندارد و با وجود و حضور شخصیتهایی دانشمند و درد آشنا در رأس دو وزارتخانه وزارت علوم و تحقیقات و نوآوری و بهداشت و درمان و آموزش پزشکی که خواستار و پیگیر بهبود وضع آموزش عالی و بخصوص سپردن مدیریت ها بدست صاحبان شایسته دانشگاه و عزت و احترام استاد و آزادی و امنیت دانشجو هستند باز اما دانشگاهها و مراکز آموزش عالی وضع مطلوبی ندارند و این امر ناشی از موانع عینی و ساختاری و ذهنی بعضاً مزمن و بعضاً جدید و مداخلههای متعدد امنیتی و منفعتی است. لازمه ی عبور از تنگناها و بحران های متعدد کشور اعتماد و اعتنا به نهاد علم و عقلانیت یعنی دانشگاه و عاملان و فاعلان توسعه ی علمی یعنی دانشجویان و استادان و بازکردن بندهائی است که برپای حضور و مشارکت موثر آنان بسته شده است.
علم در زمین مرده نمی روید و دانشگاه دلمرده برای امروز و آینده ی ایران سودمند نیست. پس همه ما بدانیم که احیای نقش واقعی دانشگاه و حرمت و حقوق طبیعی و اساسی دانشجو و استاد و تأمین عملی امنیت ذهنی و روانی و معیشتی و سیاسی آنان به رسمیت شناخته شود، ضرورتی حیاتی برای بهبود اوضاع ما است. از خداوند بزرگ می خواهم که به همهی ما کمک کند که این امانت و ظرفیت و سرمایهی ملی را به جد پاس بداریم.
