پوپولیسم به‌جای پذیرش مسئولیت در شمشیربازی
در تمام چهار سال گذشته، فدراسیون فعلی حتی یک استعداد ملی در سطح علی پاکدامن، محمد رهبری، محمد فتوحی یا فرزاد باهر ارسباران را به جامعه معرفی نکرده است.
مصاحبه اخیر علیرضا پورسلمان، رئیس فدراسیون شمشیربازی، که در آن تلاش شده با ارجاع به «عقب‌ماندگی‌های چند ساله» و «اتفاقات غیرمنتظره» نتایج ضعیف اخیر را توجیه کند، بیش از هر چیز یادآور فرار به جلو و پوشاندن ضعف مدیریتی با واژه‌سازی‌های تکراری است.
در این گفت‌وگو، آقای پورسلمان مدعی می‌شود تیم ملی از یک عقب‌ماندگی ۱۰ ساله رنج می‌برد و فدراسیون فعلی صرفاً وارث این وضعیت است. اما سؤال مهم این است: اگر امروز شمشیربازی ایران جایگاهی در آسیا و جهان دارد، حاصل مدیریت فعلی است یا ثمره نسلی طلایی که در دوره مدیریت پیمان فخری و فضل‌الله باقرزاده کشف و پرورش یافت؟
شما چه استعدادی را کشف کرده‌اید؟
در تمام چهار سال گذشته، فدراسیون فعلی حتی یک استعداد ملی در سطح علی پاکدامن، محمد رهبری، محمد فتوحی یا فرزاد باهر ارسباران را به جامعه معرفی نکرده است. این‌ها همه میراث دوره‌ای هستند که مربیان نخبه، برنامه‌های مدون استعدادیابی، و ارتباط مؤثر با بدنه ورزش پایه برقرار بود. اکنون که عملکرد تیم ملی در مسابقات جهانی باخت و ناکامی است، با اشاره به مصدومیت یک بازیکن یا نبود رنکینگ، سعی در توجیه واقعیت می‌شود.در واقع، شما چهار سال از مردان نسل طلایی بهره‌برداری کرده‌اید، بدون آن‌که جایگزینی برای آن‌ها بسازید. تیم ملی فعلی بیشتر از آن‌که نتیجه برنامه‌ریزی باشد، حاصل نفس کشیدن روی میراث باقی‌مانده از گذشته است.
هزینه زیاد، خروجی صفر
رئیس فدراسیون اشاره می‌کند که اردوهای پرهزینه و پرامکانات برگزار شده است، اما آیا خروجی متناسب با این سرمایه‌گذاری‌ها وجود داشته؟ اگر واقعاً این همه برنامه و هزینه در چند سال اخیر انجام شده، پس چرا خروجی آن چیزی جز نتایج ناامیدکننده در آسیا و جهان نبوده است؟ باید صادقانه پذیرفت که مدیریت فعلی، مصرف‌کننده موفقیت‌های گذشته بوده، نه خالق موفقیت‌های جدید. آوردن چند چهره تکراری به تیم و پوشاندن ضعف با "جوان‌سازی محافظه‌کارانه" بیشتر شبیه پوپولیسم است تا برنامه‌ریزی بلندمدت.
فدراسیون یا باشگاه همشهریان؟
یکی از مهم‌ترین انتقاداتی که به فدراسیون فعلی وارد است، استفاده گزینشی از نیروهایی با ارتباطات محلی و شخصی است. شائبه‌هایی مبنی بر بهره‌برداری از جایگاه فدراسیون برای چیدن تیم مدیریتی از افراد همشهری، همواره در محافل ورزشی مطرح بوده است. این فضا به‌جای آن‌که به رشد استعدادها کمک کند، فضایی بسته و بی‌اعتماد برای شمشیربازان جوان سراسر کشور ایجاد کرده است.آقای پورسلمان، موفقیت‌هایی که امروز گاهی به آن‌ها اشاره می‌کنید، حاصل کار شما نیست؛ بلکه نتیجه سرمایه‌گذاری‌های فنی، علمی و انسانی فدراسیون‌های پیش از شماست. اگر قرار بود شما و تیم مدیریتی‌تان در بوته قضاوت قرار گیرید، تنها می‌توان گفت این فدراسیون، در چهار سال گذشته، نه کشفی داشته، نه موفقیتی تازه و نه برنامه‌ای قابل اتکا برای آینده. پیشنهاد می‌شود به‌جای واژه‌سازی و حواله دادن مشکلات به گذشته، مسئولیت‌پذیر باشید و واقع‌بینانه عملکرد خود را بازنگری کنید. سکوت و تغییر، در این مقطع، شجاعانه‌تر از دفاع از عملکردی است که جامعه شمشیربازی، دیگر به آن اعتماد ندارد.
