رد پای ابدی پادشاه خاکِ رُس

مسئولان برگزاری مسابقات گرند اسلم «رولان گاروس»، عصر یک‌شنبه در ورزشگاه «فیلیپ شاتریه» میزبان مراسمی ویژه برای تجلیل از رافائل نادال، پرافتخارترین قهرمان تاریخ این رقابت‌ها با 14 عنوان قهرمانی بود.

در نخستین دوره مسابقات آزاد فرانسه (French Open) پس از بازنشستگی رافائل نادال از دنیای تنیس حرفه‌ای در نوامبر گذشته، رولان گاروس با یک ویدیوی احساسی از قهرمان همیشگی‌اش تقدیر کرد؛ ویدیویی که اشک در چشمان نادال نشاند.

این ویدیو بدون روایتگر، مجموعه‌ای از صحنه‌های برجسته‌ی دوران ۲۰ ساله نادال در این تورنمنت بود؛ دورانی که شامل رکورد بی‌نظیر ۱۴ قهرمانی می‌شود — عددی دو برابر نزدیک‌ترین رقیب زن یا مرد در دوران اوپن (Open Era). رولان گاروس همچنین با نصب یک لوح یادبود جای پای دائمی نادال در زمین مرکزی فیلیپ شاتریه از او تجلیل کرد. با حضور راجر فدرر، نواک جوکوویچ و اندی ماری، این مراسم، خداحافظی‌ای بی‌نقص برای رافا بود.

در آفتاب بعدازظهر پاریس، نادال در برابر تماشاگران پرشمار ایستاد؛ جمعیتی که کارلوس آلکاراز و ستاره‌ی WTA ایگا اشویانتک نیز در آن حضور داشتند و پیراهن‌هایی با نوشته‌ی «Merci Rafa» (متشکریم رافا) به تن داشتند. ویدیویی تأثیرگذار بر روی صفحه‌های بزرگ پخش شد؛ صحنه‌هایی از فورهندهای سهمگین نادال، فریادهای پیروزمندانه‌اش، و لحظاتی که با بالا بردن جام‌ها به سلطنتش در گرند اسلم خاک رس معنا می‌داد.

در اواخر مراسم، رقبای بزرگ او — نواک جوکوویچ، راجر فدرر، و اندی ماری — نیز به او روی زمین پیوستند.

در این مراسم و در حالی که اشک در چشمانش حلقه زده بود، نادال خاطرات را مرور می‌کرد و به بزرگی دستاوردهای تاریخی‌اش می‌اندیشید، پیش از آن‌که با صدایی لرزان و صمیمی با جمعیت سخن بگوید: «عصر بخیر به همه. این برایم سخت است.» نادال در حالی که سعی می‌کرد بغضش را فرو ببرد ادامه داد:
«نمی‌دانم چطور شروع کنم، بعد از اینکه ۲۰ سال روی این زمین بازی کردم. لذت بردم، رنج کشیدم، بردم، باختم…
اما از همه مهم‌تر، احساسی که دارم این است که خوشحالم شانس بازی در این‌جا را داشتم.»

و در پایان گفت: «سپاس بی‌پایانم را تقدیم می‌کنم به ژیل مورِتون، آملی مورِسْمو و تمام تیم رولان گاروس، برای اینکه این فرصت را در اختیارم گذاشتند تا در بدون شک مهم‌ترین زمین تنیس زندگی‌ام، با شما خداحافظی کنم.»