روایتی از خسارت بی‌سروصدای جنگ به محیط زیست ایران
پرتابه‌های رژیم صهیونیستی با هدف تخریب مراکز نظامی، علمی و مسکونی شلیک شدند اما مسیرشان به دل طبیعت منحرف شد.
در حالی که نگاه‌ها طی جنگ ۱۲ روزه اخیر معطوف به آسمان و آوار بود، زمین اما بی‌صدا می‌سوخت. نه فقط در زیر حملات مستقیم که در دل کوه‌ها، دشت‌ها و جنگل‌هایی که برای سال‌ها زیستگاه پرندگان، گیاهان و گونه‌های نادر بوده‌اند.
بر اساس بررسی‌های میدانی و گزارش‌های دریافتی از سازمان حفاظت محیط زیست، در جریان این جنگ، دست‌کم ۹۰۰۰ هکتار از جنگل‌ها و مراتع کشور دچار آتش‌سوزی شد؛ مناطقی که بسیاری از آن‌ها در چهارچوب مناطق حفاظت‌شده قرار دارند.
شدت آتش به حدی بوده که در برخی استان‌ها مانند فارس، کرمانشاه، لرستان، ایلام، خوزستان، همدان، کهگیلویه و بویراحمد و گیلان، علاوه بر پوشش گیاهی، پاسگاه‌های محیط‌بانی، مراکز تحقیقاتی و زیرساخت‌های محیط زیستی نیز آسیب جدی دیده‌اند.
به گفته رییس سازمان حفاظت محیط زیست، منشأ این آتش‌سوزی‌ها باقیمانده پرتابه‌هایی بوده که با هدف تخریب مراکز نظامی، علمی و مسکونی، به سمت کشور شلیک شده‌اند اما مسیرشان به دل طبیعت منحرف شده است.
تهران از تبعات زیست‌محیطی جنگ بی‌نصیب نماند
هم‌زمان با حملات هوایی، کیفیت هوای پایتخت در اغلب ساعات به‌ویژه در زمان بمباران، در وضعیت «ناسالم» و حتی «ناسالم برای گروه‌های حساس» قرار گرفت. ورود هم‌زمان توده گردوغبار از غرب کشور، وضعیت هوا را بحرانی‌تر کرد.
با وجود اعلام حمله به تاسیسات هسته‌ای کشور، بنابر اعلام نهادهای ذی‌ربط، خوشبختانه آلودگی رادیواکتیو از مرز سایت‌ها عبور نکرده و تهدیدی برای محیط اطراف ایجاد نشد.
شینا انصاری، رئیس سازمان حفاظت محیط زیست، نیز اعلام کرد در روزهای آغازین جنگ، سازمان حفاظت محیط زیست با تشکیل یک کمیته اضطراری، کار ارزیابی فوری آثار حمله بر محیط طبیعی کشور را آغاز کرد.
این تیم‌ها در استان‌ها، علاوه بر ثبت میزان خسارت، روند مهار آتش و جلوگیری از گسترش بحران را هم دنبال کردند.
گونه‌های جانوری قربانی شعله‌ها شدند
محیط‌بانان و نیروهای محلی، با حداقل امکانات و گاه در شرایط خطر مستقیم، تلاش کردند آتش را مهار کنند. اما آثار جنگ برای طبیعت، فقط به سوختن پوشش گیاهی محدود نمی‌شود؛ گونه‌های جانوری کوچک‌جثه قربانی شعله‌ها شدند، برخی زیستگاه‌ها امنیت خود را از دست داده‌اند و تغییر در تعادل اکولوژیکی، مهاجرت و کاهش جمعیت گونه‌های جانوری را در پی خواهد داشت.
با وجود همه این آسیب‌ها، امید همچنان زنده است؛ امید به بازسازی، به بازگشت حیات به دل طبیعت زخمی و به همراهی مردمی که نشان داده‌اند در بزنگاه‌ها، کنار هم ایستاده‌اند. این بار هم طبیعت ایران، روی دوش همین همدلی زنده خواهد ماند.
