ماجرای متفاوت آب

روزنامه هم میهن در گزارشی نوشت:

ناترازی پیش‌آمده در ماجرای آب به‌کلی با کمبود برق متفاوت است. حداقل از این جهت که برق را نمی‌توان ذخیره کرد. درحالی‌که آب را می‌توان و اگر کمبودی در آب بود با صرفه‌جویی شدید آن را جبران کرد و اجازه نداد که کمبود آب به مرحله بحرانی و خطرناک برسد. این کار از طریق سازوکار علمی و محاسبات روشن کاملاً شدنی است.

در مورد برق، تولید آن منوط به سرمایه‌گذاری است. اگر بخواهیم که مثلاً طی دو سال ۱۰درصد بر تولید برق کشور اضافه کنیم، به‌راحتی می‌توان سرمایه لازم و منابع سوخت کافی را محاسبه کرد و در صورت وجود، با چند ماه بالا و پایین این برق را وارد شبکه کرد. همه‌چیز با دقت تمام قابل‌محاسبه و پیش‌بینی است. حتی مصرف هم با دقت قابل پیش‌بینی است؛ مگر اینکه گرمای هوا بیش از انتظار کم یا زیاد شود که قطعاً روی مصرف برق اثر دارد که امسال چنین نبوده است.

پس وزارت نیرو باید پاسخگوی وعده‌های خود درباره نداشتن کسری برق در تابستان باشد. شاید بگویند که فلان شرایط فراهم نشده یا ریشه‌های ناترازی برق مربوط به گذشته است؛ اینها، کافی نیست. گذشته، گذشته است و وعده‌های وزارت بر اساس همان واقعیات داده شده است و می‌توانستند وعده ندهند. هرچند در همان زمان هم کارشناسان معتقد بودند که این وعده‌ها تحقق‌یافتنی نیست.

بنابراین، مدیریت برق کشور باید پاسخگوی وعده‌های صریح خود باشد. ولی برق در عین اهمیت داشتن، در برابر آب امری فرعی محسوب می‌شود. وضعیت آب در برخی شهرها به جایی رسیده که حتی با تصمیمات عجیب و غریب مواجه شده‌ایم؛ مثل بستن دستشویی‌های عمومی که امیدواریم نادرست باشد.  

چون اگر همه‌جا را ببندند، اینجا را باید باز بگذارند. در موضوع آب باید خیلی محتاطانه رفتار کرد و همه علوم ممکن را به کار گرفت تا مبادا مشکلی جدی پیش‌ آید. مهمترین علمی که به کمک می‌آید، هواشناسی است. هواشناسی با کرانه معقولی وضعیت آب‌وهوایی کشور را در ماه‌های آینده پیش‌بینی می‌کند. ابتدای سال آبی هم مهرماه است.

پیش‌بینی‌های علمی در سال گذشته نشان می‌داد که از نظر بارش‌ها سال بدی را در انتظار داریم. مدیریت منابع آب‌های کشور در ابتدای سال آبی کشور به‌طور معمول دستورالعمل نحوه مصارف آب را بر حسب پیش‌بینی بارش‌ها و منابع ورودی آب تعیین می‌کند و تمامی بخش‌های سازمان آب به‌ویژه سدها موظف به رعایت دستورالعمل‌ها مطابق مقادیر تعیین‌شده هستند.

اکنون این پرسش مطرح می‌شود که وضعیت کنونی آب پشت سدهای کشور به‌ویژه پنج سد تهران ناشی از چیست؟ آیا پیش‌بینی‌های هواشناسی نادرست بوده و بارش‌ها به‌طرز معناداری کمتر از پیش‌بینی‌ها بوده است؟ یا دستورالعمل‌های چگونگی مصارف آب خوب تنظیم و یا درست اجرا نشده است؟ و در هر دو صورت، چرا در ۱۰ماه گذشته بازنگری لازم در دستورالعمل‌های صادره برای ایجاد موازنه میان منابع و ورودی‌های آب به سدها و مصارف آن انجام نشده است؟ دولت محترم و آقای پزشکیان باید دراین‌باره گزارش روشنی را به اطلاع مردم برسانند.