چراغ سبز «ترامپ» به غنی‌سازی ایران

روزنامه آرمان امروز در گزارشی نوشت:

ترامپ رئیس جمهور امریکا در اظهاراتی گفت که آماده است که به درخواست‌ها برای اجازه دادن به ایران برای پیگیری انرژی هسته‌ای غیرنظامی گوش بدهد

وی در این باره بیان کرد: آماده‌ام به درخواست‌ها برای اجازه دادن به ایران برای پیگیری انرژی هسته‌ای غیرنظامی گوش بدهم، مشروط بر پایان برنامه سلاح‌های هسته‌ای‌اش.

ترامپ افزود: فکر می‌کنم مایلم چنین درخواستی را بشنوم. این چیزی است که به آن انرژی هسته‌ای غیرنظامی گفته می‌شود. اما باید توجه داشت که انرژی غیرنظامی اغلب به جنگ‌های نظامی منجر می‌شود. ما نمی‌خواهیم ایران به سلاح هسته‌ای دست پیدا کند. این موضوع بسیار ساده است.»

در این میان، برکناری والتز نه تنها تصویر کاخ سفید را تغییر داده، بلکه می‌تواند پیامدهای گسترده‌ای در کنگره آمریکا داشته باشد و مذاکرات با ایران را تسهیل کند.

جمهوری‌خواهانی که تا پیش از این روی سیاست‌های والتز حساب باز کرده بودند، شاید واکنش تندی به تصمیم ترامپ نشان ندهند، اما این اختلافات احتمالاً در آینده باعث چالش‌های بیشتری در هماهنگی میان دولت و کنگره خواهد شد.

دولت‌ها اغلب دستخوش تغییرات در کابینه می‌شوند، به ویژه در دوره دوم ریاست جمهوری. این تغییرات می تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله اختلافات سیاستی، درگیری‌های شخصی و تمایل به تغییر جهت دولت باشد. در مورد ترامپ، دولت او به نرخ بالای گردش کارکنان و کشمکش های قدرت داخلی معروف بوده است. در دوره اول ریاست جمهوری ترامپ نیز بسیاری بر این باور بودند که دولت او به شدت تحت نفوذ سرمایه‌داران قدرتمند و ذی‌نفوذ حزب جمهوری‌خواه همچون پل سینگر، برنارد مارکوس، و شلدون آدلسون بود که مواضع تندی نسبت به ایران نیز داشتند. ترامپ در آن برهه نیز با افرادی که در سمت مشاور امنیت ملی بودند چالش‌هایی داشت. ژنرال مک مستر و همچنین جان بولتون جنگ طلب که ترامپ با او زاویه شدیدی داشت. بولتون که در واکنش به برکناری والتز مقاله ای در وال استریت ژورنال منتشر کرد نوشت: برکناری والتز باعث ایجاد آشفتگی در داخل دولت شده است، زیرا او اولین مقام ارشد است که در این مرحله حساس به سمت جدیدی منتقل می‌شود. بولتون مشکل را شخص ترامپ معرفی کرد و ادامه داد: رئیس‌جمهورهایی که از سازوکار شورای امنیت ملی استفاده نمی‌کنند، توانایی‌های خود را برای برنامه‌ریزی تضعیف می‌کنند، کنترل اداری را از دست می‌دهند و از پیگیری مؤثر اجرای تصمیمات خود ناتوان می‌شوند. او در این مقاله تصریح کرد که در سایه طبیعت ترامپ هیچ راه حل آسانی وجود ندارد؛آشفتگی بخشی جدایی ناپذیری از طبیعت بوده و این ویژگی ملازم تیم اوست.

با همه این تفاسیر، به نظر می‌رسد ترامپ در دوره دوم مسیر تازه‌ای برای یکدست کردن کابینه خود در پیش گرفته است.

پرونده‌های اوکراین، چین، توافق با ایران از جمله مواردی هستند که او می‌خواهد با اتفاق نظر بیشتری به سمت حل و فصل آنها برود.