چه اتفاقی برای رنگ در فیلم‌های امروز افتاده است؟
هالیوود به‌دلیل گرایش به واقع‌گرایی دیجیتال، نورپردازی محافظه‌کارانه و رنگ‌پردازی کم‌اشباع، وارد «دوران تاریک» شده و بسیاری از فیلم‌ها بیش از حد تاریک و کم‌رنگ به‌نظر می‌رسند.
در سال‌های اخیر، جریان تازه‌ای در سینمای هالیوود شکل گرفته که منتقدان آن را «دوران تاریک» فیلم‌ها می‌نامند؛ دوره‌ای که در آن رنگ، روشنایی و شادابی بصری به‌طور محسوسی کاهش یافته و جای خود را به تصاویر مات، کم‌نور و خنثی داده است. روزنامهٔ گاردین در گزارشی مفصل به بررسی این پدیده پرداخته و پرسیده است: «چه اتفاقی برای رنگ در فیلم‌های امروز افتاده است؟»
تغییر تکنولوژی؛ از Technicolor به دنیای دیجیتال
در بخش اول این گزارش، گاردین با اشاره به تحول تکنولوژی سینما توضیح می‌دهد که گذر از فیلم‌های آنالوگ به سیستم‌های دیجیتال، نقش مهمی در کاهش اشباع رنگ و کنتراست ایفا کرده است. فرایندهای پررنگ و اشباعی مانند Technicolor که زمانی هالیوود را به دنیایی افسانه‌ای تبدیل می‌کردند، امروز دیگر استفاده نمی‌شوند یا به‌ندرت دیده می‌شوند.
به‌جای آن، تصویربرداری دیجیتال با هدف واقع‌گرایی بیشتر، تصاویر طبیعی، اما اغلب کم‌جان‌تر ایجاد می‌کند.
نورپردازی محافظه‌کارانه و استانداردهای پخش
گزارش گاردین می‌گوید که بخش دیگری از مشکل به نحوهٔ نورپردازی و استانداردهای پخش خانگی مربوط است.
فیلمسازان امروز به دلیل نمایش فیلم‌ها روی تلویزیون، لپ‌تاپ یا پلتفرم‌های استریم، از نورهای پرقدرت و رنگ‌های اشباع کمتر استفاده می‌کنند، چون بیم آن دارند که در بعضی صفحه‌ها اغراق‌شده به‌نظر برسد. نتیجه اما برعکس است، تصاویر در بسیاری از فیلم‌ها به‌جای زیبا بودن، تاریک و ناخوانا می‌شوند.
مشکل خوانایی تصویری
در ادامه مقاله اشاره می‌شود که هرچند این سبک قرار بوده حس واقع‌گرایی یا فضای دراماتیک ایجاد کند، اما در عمل باعث شده مخاطبان در دیدن جزئیات صحنه‌ها دچار مشکل شوند. تعداد زیادی از کاربران در شبکه‌های اجتماعی و حتی برخی منتقدان بارها نوشته‌اند که نمی‌توانند بفهمند در صحنه چه می‌گذرد، چون تصویر بیش از حد تاریک یا کم‌رنگ است.
در ادامه به فیلم‌هایی اشاره می‌کنیم که طی سال‌های اخیر به‌خاطر تاریکی بیش از حد یا رنگ‌پردازی مرده مورد انتقاد قرار گرفته‌اند.
Black Panther: Wakanda Forever (2022)
از سوی منتقدان به‌عنوان فیلمی با صحنه‌های بیش از حد تاریک به‌خصوص در اکشن‌های شب و سکانس‌های زیر آب معرفی شد. بسیاری معتقد بودند که جلوه‌های بصری گران‌قیمت فیلم به‌خاطر نورپردازی نامناسب دیده نمی‌شود.
Solo: A Star Wars Story (2018)
این فیلم به‌خاطر نور کم و سایه‌های سنگین به حدی مورد انتقاد قرار گرفت که تماشاگران می‌گفتند تشخیص چهرهٔ شخصیت‌ها در بخش‌هایی تقریباً غیرممکن است.
Fantastic Four (2015)
نسخهٔ ۲۰۱۵ این مجموعه به خاطر رنگ‌پردازی کدر، بی‌روح و بیش از حد تیره در فهرست فیلم‌های بد از نظر تصویر قرار گرفته است.
Harry Potter and the Deathly Hallows – Part 2 (2011)
در صحنه‌های نبرد نهایی، تاریکی زیاد باعث شد برخی از مهم‌ترین سکانس‌های مجموعه از نظر بصری خوانایی کمی داشته باشند.
Godzilla (2014)
در بسیاری از صحنه‌ها خصوصاً در مبارزات هیولاها تاریکی و مه تصویری آن‌قدر زیاد است که اکشن عملاً مبهم و سخت‌فهم می‌شود.
سینما در تلاش برای واقع‌گرایی و هماهنگی با استانداردهای نمایش خانگی، در حال از دست دادن بخشی از جذابیت سنتی خود است،رنگ، روشنایی، و خوانایی بصری.
اگر این روند ادامه پیدا کند، ممکن است نسل جدیدی از فیلم‌ها خلق شود که از منظر هنری و تکنیکی کم‌نور و کم‌جان باشند حتی اگر داستان‌ها و بودجه‌شان عظیم باشد.
