محرابی: ایتالیاییها انگار از زمین خاکی آمده بودند
سالها بود از دیار کاکوها بازیکنی به تیم ملی والیبال مردان نرسیده بود.

اگرچه در بخش بانوان، استعدادهای شیرازی بارها درخشیدند، اما اغلب راهی دیار دیگر شدند. در بخش آقایان هم پس از خسرو سجادی و محمد نجاتی، ستارهای تازه متولد نشد؛ تا اینکه در فینال رقابتهای جوانان زیر ۲۱ سال جهان در چین، چهرهای جدید ظهور کرد؛ بازیکنی که مثل اسلافش سرشار از جوهر استعداد بود.
وقتی ایران ست اول را به ایتالیا واگذار کرد، با تصمیم کادرفنی او به جای طاها بهبودنیا ـ بهترین مدافع جهان ـ وارد زمین شد. شایان محرابی با سرویسهای هدفمند، دفاعهای موثر و حملات سرعتی، خلأ ایجادشده در تیم را پر کرد و ورق مسابقه را برگرداند.
با این حال، رسانهها کمتر به او پرداختند؛ چراکه اغلب دنبال نامهای شناختهشده بودند. اما واقعیت این است که پسر ۲ متر و ۵ سانتیمتری از شهرستان داراب استان فارس، در حال تبدیلشدن به یکی از سرمایههای بزرگ والیبال ایران است. محمدحسین نجاتی، مربی باسابقه والیبال جوانان، درباره او میگوید: «تا دو سال آینده، محرابی ستاره تابناک والیبال ایران خواهد بود.»
بازگشت شایان محرابی به داراب ساده و بیحاشیه بود. چند نفر با شاخه گل به استقبالش آمدند؛ نه خبری از پاداش نقدی بود و نه صله و انعام. حتی مسئولان شهر هم چندان متوجه نشدند جوان شهرشان چه افتخاری در سطح جهانی رقم زده است.
خود محرابی درباره مسیرش میگوید: «والیبال در خون خانواده ماست. از کودکی به این ورزش علاقه داشتم و ابتدا لیبرو بودم، اما با تشویق مربیان شهر و استان، به سرعتیزن تبدیل شدم. در شهداب یزد تجربههای خوبی به دست آوردم و امسال هم کنار آقای سید موسوی بدون تردید درسهای زیادی خواهم آموخت. چند جلسه هم با آقای پیاتزا کار کردم؛ او حتی طریقه گام برداشتن جدید را به من آموخت. در تیم جوانان هم کادری عالی داشتیم. آقای رضا مومنیمقدم چهار سال بدون شکست در عرصه بینالمللی ماند و همراه همکارانش نقش بزرگی در پیشرفت ما داشت.»
او در پاسخ به پرسشی درباره بهترین بازیکنان جوانان جهان گفت: «در تیم ایران عمران کوکجیلی و مرتضی طباطبایی تأثیر زیادی در قهرمانی داشتند. اما در ایتالیا، بازیکن شماره ۲۳، پاردو ماتی، فوقالعاده بود. ایتالیاییها انگار از زمین خاکی آمده بودند، اما آمریکا سیستماتیکترین تیم مسابقات بود.»