چند توصیه برای کاپیتان و پاسور تیم ملی والیبال
تیم والیبال نوجوانان ایران در مسابقه‌ای سرنوشت‌ساز برای رسیدن به فینال، همانند دوره قبل برابر فرانسه شکست خورد.
با این حال، بازیکنان این تیم هرگز از تلاش دست نکشیدند و جنگندگی تا آخرین لحظه، از مهم‌ترین ویژگی‌های تیم زیر ۱۹ سال ایران بود. اگرچه تک‌تک بازیکنان به‌ویژه سرعتی‌زن‌ها مانند آرمین آسیایی و نیما باطنی، نویدبخش آینده‌ای روشن بودند، اما تمرکز ما بر روی عرشیا سعادتی، کاپیتان و پاسور این تیم است که به واسطه تجربه یکی از کارکشته‌ترین پاسورهای دو دهه اخیر، زیر ذره‌بین قرار گرفته است تا با رفع برخی نواقص فنی، به پشتوانه‌ای ارزشمند برای بازیسازان رده‌های ملی ایران تبدیل شود.
علیرضا بهبودی، پاسور سابق تیم ملی و مربی بین‌المللی والیبال، در این باره می‌گوید: «عرشیا سعادتی در تمرینات تیم جوانان به عنوان پاسور سوم حضور داشت. او بازیکنی جسور و ریسک‌پذیر است که این ویژگی او را متمایز می‌کند، اما به دلیل دستان بزرگش، تکنیک ارسال با پنجه نیاز به اصلاح دارد. در چنین شرایطی، دستان بلند او ایجاب می‌کند ساعدهایش به هم نزدیک باشد، اما متأسفانه سیستم آموزش در رده‌های پایه برای پاسورها به صورت تخصصی انجام نمی‌شود. هرچقدر تمرین را تکرار کنیم، اگر آموزش اصولی نباشد، با مشکل مواجه خواهیم شد.»
بهبودی تأکید کرد ساختن یک پاسور ایده‌آل باید از سنین ۱۲ تا ۱۴ سال در مدارس تخصصی تربیت پاسوری یا آکادمی‌ها آغاز شود. او پیشنهاد می‌کند که فدراسیون والیبال نسبت به تأسیس چنین آموزشگاه‌هایی اقدام کند، چرا که نمی‌توان با تنها سه تا چهار ماه تمرین در اردو، یک پاسور حرفه‌ای تربیت کرد.
