فغانی می درخشد و ما هنوز اندرخم یک کوچه ایم
با وجود حذف نام علیرضا فغانی از فهرست داوران بین‌المللی فوتبال ایران به بهانه شرایط سنی و تغییر محل اقامت، این داور پرآوازه ایرانی نشان داده که همچنان توانایی درخشش در سطح جهانی را دارد و اکنون با تابعیت استرالیا، ماموریت‌های مهمی را در رقابت‌های بین‌المللی از جمله جام جهانی باشگاه‌ها بر عهده گرفته است.
فدراسیون فوتبال ایران در سال‌های اخیر، به ویژه در حوزه داوری، عملکردی کم‌رمق و منفعلانه از خود به نمایش گذاشته است. هرچند ورود تکنولوژی VAR گامی بزرگ و تاریخی در فوتبال کشور بود، اما این تحول نیز نتوانست از حواشی و انتقادات گسترده نسبت به عملکرد داوران بکاهد؛ مشکلی که ریشه در ضعف نیروی انسانی و مدیریت ناکارآمد دارد. یکی از مهم‌ترین خسارت‌های این ضعف مدیریتی، حذف نام علیرضا فغانی، داور بین‌المللی برجسته ایران، از لیست داوران بین‌المللی کشور بود. این تصمیم، به بهانه سن و تغییر محل زندگی فغانی گرفته شد؛ موضوعی که از سوی خداداد افشاریان، رئیس سابق کمیته داوران، در آستانه جام جهانی ۲۰۲۲ توجیه شد.
وی معتقد بود که داوران جوان‌تر ایرانی ظرفیت حضور و درخشش در عرصه‌های بین‌المللی را دارند و فغانی به دلیل سن و سابقه حضور در تمامی تورنمنت‌های مهم، دیگر نیازی به حضور در لیست ندارد. اما علیرضا فغانی برخلاف این نگاه، با دریافت تابعیت استرالیا، مسیر حرفه‌ای خود را در داوری ادامه داد و در رقابت‌های معتبر آسیایی و جهانی موفق به تثبیت جایگاه خود شد.
فصل گذشته، وی با قضاوت هفت دیدار در لیگ نخبگان آسیا، تا مرحله نیمه‌نهایی این رقابت‌ها پیش رفت و بار دیگر توانمندی‌هایش را به نمایش گذاشت. هم‌اکنون، فغانی ۴۷ ساله، یکی از داوران کلیدی و برجسته جام جهانی باشگاه‌هاست. وی در دیدار افتتاحیه جام جهانی باشگاه‌ها میان اینترمیامی و الاهلی مصر قضاوت کرد و پس از آن نیز در دیدار حساس بایرن‌مونیخ و بوکاجونیورز حضور داشت.
ماموریت بعدی او، قضاوت در دیدار یک‌چهارم نهایی میان پالمیراس و چلسی است؛ که این انتخاب نشان‌دهنده اعتماد و اعتباری است که فغانی در سطح بین‌المللی کسب کرده است. در مقابل، داوران ایرانی پس از حذف فغانی نتوانسته‌اند موفقیت قابل‌توجهی کسب کنند و همچنان در مواجهه با نقدها و حواشی قرار دارند. موعود بنیادی‌فر، سرلیست داوران ایران، در آخرین قضاوت‌های خود، چالش‌هایی را تجربه کرده که بازتاب ضعف‌های موجود در سیستم داوری کشور است.
این وضعیت نه تنها عقب‌گردی قابل تأمل برای فوتبال ایران به شمار می‌آید، بلکه مشاهده درخشش مداوم فغانی با پیراهن استرالیا، حسی دوگانه را برای علاقه‌مندان فوتبال کشور رقم زده است؛ تلخی از بابت از دست دادن یکی از بزرگ‌ترین سرمایه‌های داوری و شیرینی از بابت موفقیت‌های چشمگیر او در سطح جهانی.
