پایان تلخ ماجراجویی کارتال در پرسپولیس؛ ۱۶ بازی، ۱.۲ میلیون دلار!

قرارداد کارتال با پرسپولیس یک‌ونیم‌ساله و به ارزش تقریبی ۲.۲ میلیون دلار عنوان شده بود؛ قراردادی سنگین و بلندمدت که نه‌تنها ثمری برای پرسپولیس نداشت، بلکه حالا به نمادی از مدیریت پرریسک و غیرشفاف در این باشگاه بدل شده است.

درویش و داستان‌سرایی عجیب از یک فسخ

طی هفته‌های اخیر، هم‌زمان با افزایش تنش‌ها در منطقه و بالا گرفتن گمانه‌زنی‌ها درباره جدایی برخی از خارجی‌های شاغل در فوتبال ایران، شایعه جدایی کارتال هم قوت گرفت. با این حال، رضا درویش، مدیرعامل پرسپولیس، بارها تأکید کرد که این مربی به قرارداد خود پایبند است و هیچ تصمیمی برای جدایی ندارد. اما دیری نپایید که خود او خبر جدایی کارتال را اعلام کرد؛ با این تفاوت که درویش این اتفاق را دستاورد مدیریتی دانست و با لحنی پیروزمندانه مدعی شد که این جدایی بدون پرداخت هیچ‌گونه غرامتی صورت گرفته است! اما نگاهی به عرف بین‌الملل نشان می‌دهد که این ادعا چندان دقیق نیست. با توجه به بند «فورس ماژور» و وضعیت خاص ایران، مربیان و بازیکنان خارجی در چنین شرایطی می‌توانند قرارداد خود را بدون پرداخت غرامت فسخ کنند. در چنین شرایطی، نه پرسپولیس می‌تواند مدعی دریافت غرامت شود و نه مربی مجاز است دستمزدی فراتر از مدت زمان همکاری دریافت کند. بنابراین، تاکید درویش بر عدم پرداخت غرامت، بیش از آن‌که یک موفقیت مدیریتی باشد، صرفاً یک اتفاق ناگزیر بوده که به واسطه قوانین بین‌المللی رخ داده است.

قرارداد ۱.۲ میلیون دلاری برای ۱۶ بازی

شاید یکی از جنجالی‌ترین بخش‌های پرونده اسماعیل کارتال، رقم دستمزدی باشد که او در همین مدت کوتاه از پرسپولیس دریافت کرده است. گفته می‌شود پرسپولیس برای نیم‌فصل، متعهد به پرداخت ۷۰۰ هزار دلار به کارتال بود، اما در اقدامی غیرشفاف، ۵۰۰ هزار دلار دیگر نیز از طریق یکی از هواداران متمول باشگاه به این مربی پرداخت شد تا مبلغ دریافتی او به عدد قابل توجه ۱.۲ میلیون دلار برسد.

اگر این مبلغ را در کنار آمار عملکرد کارتال قرار دهیم، عمق فاجعه آشکار می‌شود: او در مجموع فقط ۱۶ بار روی نیمکت پرسپولیس نشست و تیمش در هر سه رقابت (لیگ برتر، جام حذفی و لیگ نخبگان) شکست خورد. حتی سهمیه آسیایی هم برای فصل آینده به دست نیامد. این یعنی، پرسپولیس برای هر بازی تحت هدایت کارتال، نزدیک به ۷ میلیارد تومان (با دلار آزاد) هزینه کرده است؛ عددی خیره‌کننده برای مربی‌ای که نه جامی کسب کرد و نه حتی عملکرد قابل قبولی از خود به‌جای گذاشت.اسماعیل کارتال در پرسپولیس نه‌تنها نتوانست مسیر موفقیت را طی کند، بلکه قرارداد سنگین او، باری مالی و حیثیتی برای باشگاه به‌جا گذاشت. انتخابی که حالا در کارنامه رضا درویش به‌عنوان یکی از پرهزینه‌ترین و کم‌ثمرترین تصمیمات مدیریتی ثبت شده است.

سؤالی که باقی می‌ماند این است: چرا در شرایطی که باشگاه‌های ایرانی با محدودیت مالی و فشارهای بین‌المللی مواجه هستند، باز هم تصمیماتی گرفته می‌شود که نه تنها موفقیتی در پی ندارد، بلکه هزینه‌های چند ده میلیاردی بر دوش باشگاه می‌گذارد؟