به روز شده در
کد خبر: ۱۵۶۹۸

پسر دیوید لینچ در جشنواره کن مستند «به لینچ‌لند خوش آمدید» را معرفی کرد

رایلی لینچ، پسر بزرگ دیوید لینچ، به همراه کارگردان فرانسوی این مستند، استفان گِز، برای معرفی فیلم مستند «به لینچ لند خوش آمدید» در جشنواره فیلم کن حضور یافت.

پسر دیوید لینچ در جشنواره کن مستند «به لینچ‌لند خوش آمدید» را معرفی کرد

این مستند، که هرچند کوتاه اما لذت‌بخش است و به زندگی و آثار مهم‌ترین سورئالیست سینمای آمریکا می‌پردازد، روز چهارشنبه در قصر جشنواره‌های کن با واکنش‌های پر از احساس تماشاگران مواجه شد. حضور احساس‌برانگیز هواداران و تحسین‌کنندگان سینمای لینچ که در ژانویه گذشته در سن ۷۸ سالگی درگذشت، به‌ وضوح در فضای سالن احساس می‌ شد و بسیاری با چشمانی اشک ‌بار سالن را ترک کردند.

رایلی لینچ، ۳۳ ساله که خودش نیز به تازگی فیلم‌سازی را شروع کرده، گفت: «این جشنواره واقعاً برای پدرم اهمیت زیادی داشت و حضور در اینجا برایم اهمیت زیادی دارد. آخرین بار سال ۲۰۰۲اینجا بودم، زمانی که پدرم رئیس هیئت داوران بود، و جشن تولد۱۰ سالگی‌ام را همین‌جا گرفتم. شارون استون کیک تولدم را آورد و خیلی باحال بود.»

او افزود: «خیلی از شما ممنونم که مرا دعوتکردید. من هنوز این فیلم را ندیده ام و خیلی مشتاقم که با شما تماشایش کنم.»

مستند یک ساعته «به لینچ لند خوش آمدید» معرفی ساده اما تأثیرگذار آثار لینچ است که با نگاهی ساده به زندگی و میراث او می ‌پردازد و چند نظریه در مورد دو وسواس همیشگی وی،معصومیتِ آمریکایی دهه ۱۹۵۰ و کابوس‌هایی که در سایه‌ ها پنهان ‌اند، را مطرح می‌کند.

این مستند برخلاف روایت‌های غیرخطی معروف لینچ، ساختاری خطی دارد و از اولین فیلم بلند او، "کله پاک کن"، آغاز می‌شود،فیلمی که ساختش پنج سال طول کشید و با بودجه ‌ای کمتر از۱۰۰ هزار دلار ساخته شد  و نشان‌دهنده تعهد همیشگی لینچ به استقلال هنری و آزمایش ‌های بصری بی ‌مرز بود. سپس فیلم‌های"مرد فیل نما" و "تلماسه"که منجر به ورود لینچ به هالیوود شدند بررسی می شوند؛ اولی موفقیتی تحسین ‌برانگیز و دومی شکستی ناامیدکننده داشت که سایه ‌اش تا پایان عمر بر سر لینچ باقی ماند.

واکنش او به این شکست، ساخت فیلم "مخمل آبی" بود که باعث شد دوباره به عرصه برگردد و جایگاهش را نابغه ای که زوایای پنهان جامعه امریکا را به تصویر می کشید تثبیت کند. در این مستند، ایزابلّا روسولینی درباره محتوای آشفته و عناصر خودزندگینامه ‌ای فیلم صحبت می‌ کند و همزمان از تفاسیر ساده‌گرایانه پرهیز دارد.

در این مستند، سه‌گانه مشهور لینچ که در کالیفرنیا ساخته شدبه‌طور دقیق بررسی می‌شوند، در حالی‌که فیلم متفاوت و لطیف"داستان استریت" عمداً نادیده گرفته شده است. گِز در فیلم با بازیگران و همکارانی چون نائومی واتس، لورا درن و کایل مک‌لاکلن گفت‌وگو کرده و همچنین از زندگینامه ‌نویس لینچ و برخی شرکای سابقش بهره گرفته است. یک «مفسر» نیز در فیلم حضور دارد که با طنز به بی‌نتیجه بودن تلاش برای درک قطعی آثار لینچ اشاره می‌کند.

لورا درن در بخشی از فیلم با شور و اشتیاق بر جایگاه مهم "اینلند امپایر" در کارنامه لینچ تأکید می‌کند. صحنه‌هایی آرشیوی از پشت صحنه ساخت این فیلم مستقل، که در طی چند سال و به شکلی بداهه ساخته شد، از بخش‌های روشنگر این مستند هستند. اگر این مستند تأثیری بر برداشت طرفداران دوآتشه لینچ بگذارد، احتمالاً باعث بازنگری در ارزیابی‌شان از "اینلند امپایر" خواهد شد.

لینچ در طول دوران کاری ‌اش همواره پای ثابت جشنواره کن بودو فرانسه یکی از نخستین کشورهایی بود که استعدادش را به رسمیت شناخت. او بخش زیادی از سال‌های پایانی عمرش را در این کشور صرف پروژه‌های هنری بصری کرد. لینچ در سال ۱۹۹۰با اولین حضورش با فیلم "قلب وحشی" در بخش رقابت اصلی جشنواره شرکت کرد و موفق به کسب نخل طلا شد، موفقیتی بحث‌برانگیز که در مراسم اهدای جوایز آن سال، با تشویق‌ها و هوکردن‌های برابر از سوی منتقدان همراه بود.

منبع: خبرگزاری آنا

ارسال نظر

آخرین اخبار