ساکنان غزه خسته از جنگ، فقط صلح می‌خواهند
نشست مصر درباره طرح صلح ترامپ در شرایطی برگزار می‌شود که چشم‌های نگران بسیاری در غزه و سرزمین‌های اشغالی به آن دوخته شده است.
تا ساعاتی دیگر نمایندگانی از جنبش حماس با نمایندگانی از اسرائیل و همین‌طور آمریکا وارد مذاکره‌ای سخت برای دستیابی به توافقی جهت پایان دادن به جنگ غزه می‌شوند. این نشست در شرایطی برگزار می‌شود که چشم‌های نگران بسیاری در غزه و سرزمین‌های اشغالی به آن دوخته شده است. برای ساکنان سرزمین‌های اشغالی و بویژه خانواده اسرای اسرائیلی تنها چیزی که اهمیت دارد، بازگشت خود این اسرا یا پیکرهایشان است اما برای فلسطینی‌ها این نشست معنایی فراتر از جنگ و پایان کشتارهای بی‌هدف اسرائیلی‌ها دارد، برای آنها این نشست یعنی آینده؛ آینده‌ای که در آن بتوانند امیدوار باشند به حقوق واقعی خود دست پیدا کنند.
آنها که این اولین بار نیست در چنین شرایطی قرار گرفته‌اند و پیش از این نیز چند باری بابت اجرای توافق آتش‌بس شادمانی کرده بودند، نمی‌دانند آیا باید به این نشست خوش‌بین باشند یا بدبین.
سایت شبکه خبری گاردین در گزارشی نوشت، فرح، دختر جوان 23 ساله‌ای، از اهالی غزه است که پیش از جنگ معلم زبان انگلیسی بود و اکنون از شهر خود آواره شده و در خان‌یونس زندگی می‌کند. او می‌گوید: احساس می‌کنم در دام افتاده‌ایم. چه حماس با اسرائیل به توافق برسد چه نرسد ما در امنیت کامل نخواهیم بود. هنوز هم حملات ادامه دارند و جنگنده‌های اسرائیلی همچنان بالای سر ما پرواز می‌کنند.
او که تنها فردی در غزه نیست که با بدبینی به مذاکره نگاه می‌کند، می‌گوید: «امید زیادی به این مذاکره ندارم زیرا هربار که به آتش‌بس امیدوار می‌شویم، چیزی رخ می‌دهد و همه چیز را تغییر می‌دهد.»
برخلاف او بسیاری هم در غزه هستند که امیدوارانه به پایان امروز نگاه می‌کنند و معتقدند شاید روزنه‌ای به روی پایان جنگی باز شود که 67 هزار شهید و 170 هزار زخمی بر جا گذاشته است. بگذریم از هزاران مفقودی این جنگ که احتمال داده می‌شود پیکرهایشان زیر خروارها آوار مدفون شده‌اند.
یکی از کسانی که امیدوارانه به نشست نگاه می‌کند، ابوفارس 43 ساله است که زمانی فیلمبردار بوده و اکنون در شمال نوار غزه زندگی می‌کند. او می‌گوید: «بسیار امیدوارم و انتظار دارم این بار به توافقی جدی‌تر از توافق‌های قبلی دست پیدا کنیم.»
او توضیح می‌دهد: «فکر کنم دستیابی به توافق آتش‌بس بسیار خوب خواهد بود چنین توافقی می‌تواند خواسته‌های فلسطینیان را برآورده کرده و به شهروندان فلسطینی در شمال نوار غزه احساس امید و امنیت بدهد.»
یکی دیگر از فلسطینیان بدبین به روند مذاکرات، اشرف مغاری 48 ساله است که زمانی استاد دانشگاه بوده است. او می‌گوید: «اعتمادی به این نشست ندارم زیرا طرح آن را آمریکایی‌ها نوشته اند و خود این جنگ نیز بواسطه حمایت آشکار آمریکا از جنگ ادامه یافته است. این طرح به طور کامل منافع اسرائیل را برآورده می‌کند و برای فلسطینی‌ها چیز زیاد و معناداری ندارد.»
اما برای بیشتر ساکنان خسته غزه این چیزها و مفاد طرح 20 بندی دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا، هیچ اهمیتی ندارد. آنها تنها چیزی که می‌خواهند پایان کامل جنگ است حتی اگر به از دست رفتن برخی چیزها منجر شود.
نه فرح و نه فارس هیچ‌کدام باور ندارند که اسرائیل در مذاکره حسن نیت داشته باشد. آنها مانند بسیاری دیگر از مردم نوار غزه اعتقاد ندارند این مذاکرات بتواند سرنوشت نهایی فلسطینیان را تعیین کند اما چیزی که درباره آن مطمئن هستند این است که خلع سلاح حماس نگران‌کننده خواهد بود.
با این حال می‌گویند: «پایان دادن به جنگ با هر بهایی که باشد به معنای پایان حقوق فلسطینیان نیست فقط به معنای تنفسی دوباره، سازماندهی مجدد خود، زندگی، اولویت‌ها و افکارمان خواهد بود.»
فرانس‌پرس نیز در گزارشی در همین ارتباط به سراغ مردم غزه رفته است. به نوشته این خبرگزاری جمیله السید ۲۴ ساله، از محله زیتون در شهر غزه، با ابراز تعجب از اینکه چگونه ترامپی که به دنبال منافع اسرائیل است بر دو طرف فشار وارد کرده تا جنگ را تمام کنند، می‌گوید: «با وجود درخواست ترامپ جنگنده‌های اسرائیلی هنوز هم در حال پرواز هستند.
با این حال، برای سامی عدس ۵۰ ساله که با خانواده اش در چادری در غرب شهر غزه زندگی می کند، آتش‌بس به معنای بهبود وضعیت است. او می‌گوید: «این دفعه نتانیاهو نمی‌تواند زیر همه‌چیز بزند چون این بار ترامپ است که آتش بس را اعلام می‌کند. او تنها کسی است که می‌تواند اسرائیل را مجبور به تبعیت کند و به جنگ پایان دهد.»
بر خلاف او محمود ابوشمالا، ۴۹ ساله که المواسی زندگی می‌کند، نگران است اسرائیل پس از آزادی ۴۸ گروگان نگهداری شده در غزه به صلح پایبند نباشد اما آتش‌بس هم رویایی است که او می‌گوید: «دو سال است آرزوی رسیدن به آن را دارم.»
