اعلام موضع تاریخی فرانسه درباره فلسطین/ اسرائیل پیش به سوی انزوای جهانی
اسرائیل که به فتوحات نظامی کمنظیر خود در غزه و فلسطین میبالید حالا با این واقعیت تلخ روبرو شده که بهدلیل نفرت گسترده و عمیق افکارعمومی جهانی در واکنش به جنایات بدون توقف بنیامین نتانیاهو بخشی از مهمترین حامیان پیشین خود در غرب به پیشقراولان بهرسمیت شناختن کشور مستقل فلسطین، تبدیل شدهاند و او دچار انزوایی بیسابقه شده است.

بهرسمیت شناختن کشور مستقل فلسطین که فرانسه وعده داده در ماه سپتامبر (شهریورماه) عملی خواهد شد، همان کابوسی است که نهفقط پیروزیهای نظامی تلآویو در قبال آن رنگ میبازد بلکه در میانمدت و بلندمدت میتواند موازنه قوا را هرچه بیشتر بهنفع فلسطینیها سنگین کند.
روز پنجشنبه همزمان با شدت گرفتن خشم جهانی از وضعیت انسانی در غزه بهویژه بحران گرسنگی در آن امانوئل ماکرون، رئیسجمهوری فرانسه، در پیامی در شبکه اجتماعی ایکس اعلام کرد؛ کشورش تصمیم دارد «کشور فلسطین» را به رسمیت بشناسد. او نوشت: «اولویت فوری امروز پایان جنگ در غزه و نجات جمعیت غیرنظامی است.» بنا بر آنچه که مکرون در این پیام نوشته این کشور تصمیم رسمی در این خصوص را در نشست سالانه مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ماه سپتامبر اعلام خواهد کرد.
موضعگیری جدید رئیسجمهوری فرانسه در قبال بحران غزه در حالی است که او پس از حمله ۷ اکتبر ۲۰۲۳ توسط حماس از اسرائیل حمایت کرده و بارها علیه یهودستیزی موضع گرفته بود اما در ماههای اخیر آشکارا اعلام کرد از تداوم جنگ اسرائیل در غزه ناراضی است و خواهان پایان این جنگ شده است.
مکرون در پیامش نوشت: «باتوجه به تعهد تاریخی فرانسه به صلحی عادلانه و پایدار در خاورمیانه تصمیم گرفتهام که فرانسه کشور فلسطین را به رسمیت بشناسد. صلح ممکن است.»
او در حالی این پیام را منتشر کرد که قرار است، وزیر خارجه او هفته آینده میزبان نشستی در سازمان ملل برای طرح راه حل «دو دولتی» باشد.
موج استقبال جهانی از تصمیم فرانسه
تصمیم فرانسه برای به رسمیت شناختن کشور فلسطین و کارزاری که با نشست سازمان ملل در این زمینه به راه انداخته است شکافها بر سر مسئله فلسطین را بین آمریکا و اسرائیل از یک سو و سایر نقاط جهان از سوی دیگر بیشتر از هر زمانی کرده است.
حامیان فلسطین از تصمیم فرانسه استقبال کردند. حماس با استقبال از این تصمیم از کشورهای اروپایی خواست گامهای مشابهی برای حمایت از حقوق مردم فلسطین بردارند.
همگام با رئیسجمهوری فرانسه، کر استارمر، نخستوزیر انگلیس، نیز تشکیل کشور فلسطین را حقی غیرقابلانکار برای فلسطینیان دانست.
اسپانیا، ایرلند و عربستان هم از تصمیم فرانسه استقبال کردند. نخستوزیر کانادا هم از این تصمیم استقبال کرد و خبر داد بهطور فعال برای دستیابی به یک راهکار برای تشکیل کشور فلسطین تلاش خواهد کرد.
این در حالی است که تاکنون کشورهای بلغارستان، لهستان، جمهوری چک، رومانی، اسلواکی، مجارستان، سوئد، قبرس، نروژ، عربستان، اسپانیا و ایرلند کشور مستقل فلسطینی را به رسمیت شناختهاند.
آمارها نشان میدهد، سه چهارم اعضای سازمان ملل متحد یعنی ۱۴۴ کشور از ۱۹۳ عضو این سازمان یک کشور فلسطینی را به رسمیت میشناسند اما فرانسه اولین کشور بزرگ غربی است که در این راه گام بر میدارد.
انزوای آمریکا و اسرائیل
در سوی دیگر نیز آمریکا با تاکید بر اینکه در کنفرانس هفته آینده سازمان ملل که به میزبانی مشترک فرانسه و عربستان سعودی برگزار میشود، شرکت نخواهد کرد، دیگر کشورها را از حضور در این کنفرانس منع کرد و چنین نشستی را در تضاد با تلاشهای خود برای پایان دادن به جنگ در غزه و البته آزادی گروگانها دانست و هشدار داد، اقداماتی مانند به رسمیت شناختن یکجانبه دولت فلسطین با سیاستهای کاخ سفید در تضاد است.
در همین حال در اسرائیل موجی از مخالفتها با این طرح آغاز شد. بنیامین نتانیاهو با اعلام اینکه «تصمیم مکرون برای به رسمیت شناختن یک کشور فلسطینی» را محکوم میکند، مدعی شد: «اقدام فرانسه خطر ایجاد یک نیروی نیابتی دیگر ایران را مانند آنچه در غزه اتفاق افتاد، به همراه دارد.»
یسرائیل کاتز، وریر دفاع اسراییل، هم اعلام کرد، تلآویو اجازه تأسیس فلسطینی که امنیت آن را به خطر بیندازد و بقای آن را تهدید کند نخواهد داد.
خشم اپوزیسیون اسرائیل
تصمیم فرانسه برای به رسمیت شناختن کشور فلسطین، نه فقط شکاف اروپاییها با آمریکا و اسرائیل بر سر مساله فلسطین را بیش از هر زمانی ساخته که باعث شکاف در جامعه اسرائیل و خشم اپوزیسیون از نتانیاهو شده است. تاحدی که کارشناسان احتمال میدهند، این رویداد بویژه زمانی که فرانسه تصمیم خود را عملی کند، می تواند منجر به سرنگونی بنیامین نتانیاهو از قدرت شود.
طلیعههای چنین پیشبینی را میتوان از هم اکنون در عرصه سیاسی اسرائیل مشاهده کرد. در همین ارتباط ایهود باراک، نخستوزیر سابق رژیم صهیونسیتی، با فراخواندن مردم به نافرمانی مدنی گفت: «تنها جنبشی که میتواند اسرائیل را نجات دهد، نافرمانی مدنی و اعتصاب عمومی تا زمان تغییر دولت یا استعفای نخست وزیر است.»