دره خزینه؛ جادوی خاموش زاگرس
دره خزینه یکی از منحصربه‌فردترین پدیده‌های طبیعی ایران است که در دل کوه‌های لرستان و در مسیر رودخانه سیمره واقع شده است. صخره‌های فرسایش‌یافته، مناظر کم‌نظیر و پل معلق مرتفع آن، این منطقه را به چشم‌اندازی شبیه به گرندکنیون تبدیل کرده است.
در میان طاق‌های سنگیِ هزارساله و شیارهای فراموش‌شده کوه‌های زاگرس، جایی هست که انگار از دل افسانه‌های کهن بیرون آمده است. دره خزینه، واقع در استان لرستان، یکی از رازآلودترین، نفس‌گیرترین و در عین حال ناشناخته‌ترین شگفتی‌های طبیعت ایران است؛ منطقه‌ای که بسیاری آن را گرندکنیون ایران می‌نامند اما برخلاف نمونه آمریکایی‌اش، هنوز زیر چتر سکوت و بی‌نشانه مانده است.
موقعیت جغرافیایی
دره خزینه در استان لرستان و در مرز میان دو شهرستان اندیمشک (خوزستان) و پلدختر (لرستان) واقع شده است. دقیق‌تر بگوییم: این تنگه شگفت‌انگیز در مسیر رودخانه‌ی سیمره قرار دارد که در ادامه به کرخه می‌پیوندد.
برای دسترسی به مسیر این دره اگر از پلدختر راهی شوید، باید حدود ۳۵ تا ۴۰ کیلومتر در جاده‌ای پیچ‌درپیچ به سمت جنوب حرکت کنید. در نزدیکی روستای «ماژین»، از جاده اصلی جدا می‌شوید و مسیر خاکی اما قابل عبوری را طی می‌کنید. این جاده به بالای دره می‌رسد؛ جایی که زیبایی وهم‌انگیز تنگه، درست زیر پاهایتان آشکار می‌شود.
ویژگی‌هایی دره خزینه
تصور کنید دیواره‌هایی عظیم، سرخ‌فام و مرتفع، به شکل مارپیچ‌هایی طبیعی گرداگرد رودخانه‌ای خروشان حلقه زده‌اند. خطوط فرسایش سنگ‌ها و تراش‌های عمودی صخره‌ها، چنان دقیق و طبیعی طراحی شده‌اند که گویی سال‌ها دست یک مجسمه‌ساز غول‌پیکر مشغول آفرینش‌شان بوده است.
دره خزینه چیزی فراتر از یک چشم‌انداز است. اینجا مکانی برای تجربه‌ی حضور در قلب زمین است. سکوت عمیق دره، فقط گاه‌به‌گاه با صدای عبور پرندگان شکسته می‌شود و یا وزش بادی که از میان دره عبور می‌کند و در پیچ و تاب سنگ‌ها ناله‌ای شبیه به فریادهای دوردست می‌سازد.
پل معلق خزینه
یکی از مهم‌ترین نقاط این منطقه، پل معلق دره خزینه است. پلی باریک، فلزی، و بدون پوشش که دو سوی دره را به هم متصل می‌کند و در گذشته با ارتفاعی بیش از ۸۵ متر از سطح رود، بلندترین پل معلق خاورمیانه شناخته می‌شد.
اما گذشتن از این پل، فقط برای افراد ماجراجو و بدون ترس از ارتفاع توصیه می‌شود. پل تکان می‌خورد، صدا می‌دهد، و زیر پای شما فقط یک رودخانه خروشان دیده می‌شود. این هیجان نفس‌گیر، در کنار منظره باورنکردنی دره، آن را به یکی از خاص‌ترین نقاط ایران برای گردشگران هیجان‌طلب و تولیدکنندگان محتوا تبدیل کرده است.
منطقه‌ای بکر، اما بدون حفاظت
با وجود تمام این جاذبه‌های بصری و طبیعی، دره خزینه فاقد هرگونه امکانات گردشگری، تابلوهای راهنما، سرویس بهداشتی، یا حتی نیروهای امداد و نجات است. همین مسأله باعث شده این منطقه بکر باقی بماند، اما در عین حال برای بازدیدکنندگانی که بی‌تجربه یا بدون تجهیزات هستند، خطراتی جدی ایجاد کند.
به عنوان نمونه، در سال‌های گذشته گزارش‌هایی از سقوط گردشگران یا گیر افتادن در مسیرهای صعب‌العبور منتشر شده که نشان‌دهنده‌ی لزوم توجه فوری نهادهای مسئول برای ایجاد زیرساخت ایمن و پایدار گردشگری در این منطقه است.
دره‌ای که به فراموشی سپرده شده
دره خزینه یکی از ده‌ها جواهر طبیعی ایران است که هنوز زیر خاکستر فراموشی پنهان مانده است. پتانسیل بی‌نظیر این منطقه برای تبدیل شدن به یک مقصد بین‌المللی گردشگری، غیرقابل انکار است. اما این امر فقط در صورتی محقق خواهد شد که هم به حفاظت از بکر بودن آن توجه شود، و هم زیرساخت‌های ایمن برای بازدید عموم فراهم آید.
شاید روزی برسد که نام «خزینه» به اندازه گرندکنیون جهانی شود. اما تا آن روز، این دره باشکوه همچنان در دل زاگرس، به تماشای عبور زمان و باد خواهد نشست...
