ناصری: پیاتزا غیرقابل تعریف است

تنها بازیکن ایرانی که بدون سلسله مراتب بازیگری در سنین پایه به تیم ملی بزرگسالان پیوست و خوش درخشید، عیسی ناصری بود. فرزند روستای چناربن در بابل و همشهری مجتبی میرزاجانپور، یکی از به‌یادماندنی‌ترین ستارگان والیبال در جمع نسل طلایی. او سرعتی‌زن است و جای سوپراستاری مانند سیدمحمد موسوی در تیم ملی قرار گرفت.

عیسی ناصری می‌گوید: من را با سید مقایسه نکنید. او اسطوره بود و من در جایگاهی نیستم که بخواهم خود را با او وزن کنم اما از عملکردم در تیم ملی راضی هستم و خوشحالی‌ام بیشتر از این است که مردم، مهر تائیدی بر عملکرد تیم ملی زده‌اند.

مدافع میانی تیم ملی درباره پیاتزا می‌گوید: همه مردم کار ایشان را دیده‌اند. باور کنید نمی‌توانم یک تعریف از این مربی بزرگ ارائه دهم. او تا صبح بیدار می‌ماند تا کار تیم ملی لنگ نماند. به همه بازیکنان توجه داشت و تاثیر زیادی از بابت اعتماد به نفس روی من و سایر بازیکنان گذاشت. ریزه‌کاری‌های دفاع روی تور را به ما آموخت و اکنون در انتظار شروع مسابقات قهرمانی مردان جهان هستیم.

او درباره محمد ولی‌زاده، سرعتی‌زن اول تیم ملی، نیز می‌گوید: ایشان سرشار از انرژی مثبت، ساکت، باشخصیت و برادری ارزشمند کنار من است و عالی بازی می‌کند. بهترین بازی ما مقابل بلغارستان بود که همه بچه‌ها عالی بودند ولی تنها حسرت ما، باخت به آمریکا بود آن هم در اوج جنگ تحمیلی. خیلی حسرت خوردیم اما مهم این است که از تمام شکست‌ها و پیروزی‌ها درس گرفتیم تا برای راهیابی به المپیک و ایستادن روی سکو تلاش کنیم.

ستاره مازندرانی تیم ملی که پیشنهاد باشگاه‌های فرانسوی و پرتغالی را برای بازی رد کرده بود، می‌گوید: اول اینکه با باشگاه پیکان قرارداد داشتم اما اگر قرار باشد خارج از ایران بازی کنم، اول ایتالیا و بعد لهستان و برای تحقق این ایده، خیلی عجله ندارم.