فینالی که بلعیده شد!
بازگشت حسن یزدانی، استقبال چشمگیر تماشاگران و حضور کشتیگیران خارجی، در کنار انصراف عجیب، جنجال داوری و رفتارهای خارج از چارچوب، تصویری دوگانه از لیگ امسال ساخت.
مرحله نیمهنهایی و فینال لیگ برتر کشتی آزاد ایران با قهرمانی تیم بانک شهر به پایان رسید؛ لیگی که همزمان، هم نشانههای امیدبخش از بازگشت ستارهها و آشتی دوباره مردم با کشتی داشت و هم حاشیههایی که اعتبار فنی مسابقات را زیر سؤال برد.
نیمهنهایی؛ بازگشت یزدانی و صعود استقلال جویبار
در مرحله نیمهنهایی، استقلال جویبار و خیبر خرمآباد رودرروی هم قرار گرفتند؛ دیداری که بیش از نتیجه تیمی، به خاطر بازگشت حسن یزدانی مورد توجه قرار گرفت. ستاره کشتی ایران که پس از مدتها دوری از میادین، اینبار در وزن ۹۷ کیلوگرم روی تشک رفت، با پیروزی قاطع ۱۰ بر صفر مقابل ابوالفضل بابالو نشان داد هنوز هم یکی از ستونهای اصلی کشتی ایران است. شاگردان کمیل قاسمی در نهایت با عبور از خیبر، فینالیست شدند.
در دیگر دیدار نیمهنهایی اما اتفاقی تلخ رقم خورد؛ انصراف تیم ستارگان پاس ساری باعث شد بانک شهر بدون برگزاری مسابقه راهی فینال شود؛ تصمیمی که از همان لحظه، سایهای سنگین روی اعتبار لیگ انداخت.
فینال پرتنش؛ قهرمانی بانک شهر زیر بار حاشیه
دیدار نهایی میان بانک شهر و استقلال جویبار، از نظر فنی پتانسیل تبدیل شدن به یک فینال جذاب را داشت، اما تنشها خیلی زود همهچیز را تحتالشعاع قرار داد. در وزن ۹۲ کیلوگرم، شکست جنجالی امیرحسین فیروزپور مقابل محمدمبین عظیمی با اعتراض شدید کادر فنی استقلال همراه شد. تصمیمات داوری، واکنش تند کمیل قاسمی و متوقف شدن مسابقه، جو سالن را ملتهب کرد؛ تا جایی که پرتاب بطری به داخل تشک، بار دیگر تصویری ناخوشایند از لیگ برتر کشتی آزاد ساخت.
هرچند مسابقات پس از رایزنیها ادامه پیدا کرد، اما این حاشیهها بهشدت از ارزش فنی فینال کاست. در نهایت بانک شهر جام قهرمانی را بالای سر برد، اما خاطره فینال بیش از نتیجه، با جنجالها گره خورد.
آشتی دوباره مردم با کشتی
یکی از روشنترین نقاط لیگ امسال، بازگشت تماشاگران به سالنها بود. با وجود آنکه قرار بود فینال در سالن ۱۲ هزار نفری آزادی برگزار شود، مشکلات زیرساختی باعث انتقال مسابقات به سالن شهدای هفتم تیر شد؛ سالنی با ظرفیت محدود که حتی پاسخگوی استقبال هواداران هم نبود. ازدحام جمعیت پشت درهای سالن، نشان داد کشتی همچنان قدرت جذب مخاطب دارد.
بیتردید حضور حسن یزدانی، مهمترین عامل این استقبال بود؛ قهرمانی که پس از جراحی کتف و غیبت در مسابقات جهانی، بازگشتش به تشک، اشتیاق زیادی در میان هواداران ایجاد کرد.
حضور خارجیها؛ بالا رفتن سطح فنی
حضور پنج کشتیگیر مطرح روس در لیگ امسال، دیگر نکته مثبت رقابتها بود. احمد ادریسوف، عباس گادجیماگمدوف، عبدالمجید کودیف، زائوربک سیداکوف و ابراهیم کادیف با نمایشهای فنی و پیروزیهای قاطع، اگرچه کشتیگیران ایرانی را شکست دادند، اما سطح لیگ را بالا بردند و بار دیگر فاصله فنی کشتی ایران با برخی رقبای جهانی را یادآوری کردند.
انصراف ستارگان پاس با چاشنی سؤالهای بیپاسخ
زشتترین تصویر لیگ امسال، بدون تردید انصراف تیم ستارگان پاس ساری بود. این تیم مدعی شد علی مؤمنی، کشتیگیر ملیپوشش، با دخالت عوامل فنی تیم خیبر خرمآباد و در رأس آن غلاممحمدی و پژمان درستکار، از کشتی منع شده است. این ادعا، پرسشهای جدی را متوجه سازمان لیگ کرد:
اگر کشتیگیر مجوز نداشت، چرا وزنکشی کرد؟ چرا تا آستانه نیمهنهایی پیش رفت؟ و چرا تیمی که هزینه و برنامهریزی کرده بود، ناگهان انصراف داد؟ در لیگی که هزاران تماشاگر برای دیدن مسابقات به سالن آمده بودند، چنین اتفاقی قابل دفاع نیست.
استقلال روی سکو نیامد؛ پایان تلخ یک لیگ پرحاشیه
پس از پایان مسابقات، عدم حضور استقلال جویبار روی سکوی اهدای مدال، آخرین قاب نازیبای لیگ برتر کشتی آزاد را رقم زد. رفتاری که بیش از هر چیز، نشاندهنده ضعف مدیریت بحران و نبود چارچوب مشخص برای کنترل حاشیههاست.
لیگ برتر کشتی آزاد امسال ثابت کرد کشتی ایران هنوز زنده است؛ هنوز ستاره دارد، تماشاگر دارد و میتواند هیجان بسازد. اما همزمان نشان داد که حاشیه، انصرافهای ناگهانی، اعتراضهای کنترلنشده و تصمیمات مبهم میتواند همه داشتههای فنی را زیر سایه ببرد.
اگر قرار است لیگ برتر کشتی آزاد ویترین واقعی کشتی ایران باشد، نظم، شفافیت و مدیریت باید به اندازه کیفیت روی تشک جدی گرفته شود؛ وگرنه جذابیت مسابقهها قربانی اتفاقات کنار تشک خواهد شد.
