متهمان ردیف اول سقوط اخلاقی فوتبال ایران؛ چه کسی بیرانوند را کشت؟

حتما در اینستاگرام ویدیوی صحبت‌های علیرضا بیرانوند بعد از پایان بازی تراکتور و چادرملو اردکان را دیده‌اید. ویدیویی که در آن بیرانوند در قامت یک سرباز شکست خورده در میکسدزون ورزشگاه شهید نصیری یزد با صدای خسته و لحنی آرام‌تر از گذشته از هواداران تیم سابقش پرسپولیس، درخواست می‌‌کند فحاشی علیه او را تمام کنند. درست در همان لحظات در سمت دیگر استادیوم بخشی از هواداران حاضر در ورزشگاه در حین حرکت ایسلندی شعارهایی سر می‌دادند که حقیقتا مو به تن انسان راست می‌شود. محتوای این شعارها به قدری شرم‌آور و شنیع است که حتی در ذهن خودمان هم نمی‌توانیم آنها را تکرار کنیم. در ویدیویی که از این حرکت قبیح هواداران یزدی منتشر شده شعاری بداهه با بدترین الفاظ ممکن و پست‌ترین نوع فحاشی خطاب به دروازه‌بان تراکتور شنیده می‌شود. کلمات شرم‌آوری که بیرانوند نه به‌عنوان یک فوتبالیست ملی‌پوش بلکه به عنوان یک انسان مستحق شنیدن آنها نیست آن هم فقط به جرم تغییر باشگاه. 

از آنجایی که در دیدار این هفته تیم‌های چادرملو و تراکتور فحاشی از طرف سکوها نسبت به بازیکنان تیم مهمان در حداکثر خود بود و از پیش از مسابقه و از زمان گرم کردن آغاز شد و تا دقایقی پس از پایان مسابقه ادامه داشت، این اتفاق قابل باور است که تعدادی از هواداران حاضر در ورزشگاه فحاشی خود را به دروازه‌بان شماره یک تیم ملی ادامه داده باشند؛ اما نکته عجیب اما همراهی بازیکنان تیم حریف با این شعار مهم است که البته ممکن است بخشی از آن به دلیل نشنیدن جملاتی باشد که بر زبان تعدادی از هواداران جاری می‌شود که البته سعید اخباری، سرمربی چادرملو، قسم خورده شعارها را نشنیده اما شعارهای در حین بازی را چطور؟

در عین حال و از آنجایی که اصولا هیچ باشگاهی در فوتبال ایران نسبت به طرفداران فحاش خود موضعی نمی‌‌گیرد، طبیعی است که باشگاه یزدی نه عذرخواهی کند بلکه به رای کمیته انضباطی هم معترض باشد اما قطعا نباید سرپوشی روی چنین حرکت زشت و شنیعی گذاشته شود.  

البته در جو ایجاد شده علیه علیرضا بیرانوند (که ما معتقدیم کاملا هم به ناحق است) مقصران زیادی وجود دارند. باشگاه پرسپولیس نیز هرگز در جهت تلطیف فضا میان این بازیکن سابق و هوادارانش گامی برنداشت بلکه گاهی هیزم به آتش خشم طرفدارانش ریخت. البته پرسپولیسی‌ها، فدراسیون فوتبال را مسئول تند شدن فضای بین طرفین می‌‌دانند و عقیده دارند اگر رای پرونده بیرانوند صادر می‌شد، این اتفاقات رخ نمی‌داد، اما در کمال تعجب نه از میان همبازیان قدیمی و نه از میان مدیرانی که با علیرضا بیرانوند کار کرده‌اند، هیچ‌کس از طرفداران پرسپولیس درخواست نکرد نزاکت را در شعار علیه این دروازه‌بان مطرح فوتبال ایران رعایت کنند.

در واقع اینکه مقصر اصلی فاجعه این روزهای فوتبال ایران چه کسی یا چه کسانی هستند اهمیت زیادی ندارد. بیرانوند، که شاید کار غیرقانونی انجام داد، پرسپولیس یا همبازیان سابق بیرو که هرگز فحاشی‌ها را محکوم نکردند یا فدراسیون که رای پرونده کذایی را صادر نمی‌کند؟ مساله مهم این است که فحاشی در فضای فعلی رقابتی لیگ برتر ایران در حکم اسلحه‌ای ناجوانمردانه برای کاهش روحیه و افت کیفیت احتمالی بیرانوند عمل کرده و به همین دلیل احتمالا همه باشگاه‌های رقیب از ایجاد این فضا چندان هم ناراحت نیستند، غافل از اینکه چنین بی اخلاقی‌هایی حتما یک روز دامن همین تیم‌ها و بازیکنان را هم می‌گیرند که در مقابل حجم فحاشی‌های ناموسی به گلر تیم ملی سکوت کرده‌اند.

شاید اگر همان روز که بیرانوند در ورزشگاه آزادی مورد هجوم رکیک‌ترین الفاظ از طرف هواداران پرسپولیس قرار گرفت با همین حکم همین کسر امتیاز روبرو می‌شد، هواداران سایر تیم‌ها به خودشان اجازه نمی‌دادند به این سادگی پست‌ترین الفاظ را درباره خانواده یک انسان به کار بگیرند اما اهمال و ترس از واکنش‌های تیم‌های پرطرفدار منجر به مماشات کمیته انضباطی با متخلفان و بروز فاجعه‌های اخلاقی شده است.