ایران در مسیر عربستان؛ وقتی امیدها زنده می‌شوند
تیم امید ایران با ارائه سه نمایش قدرتمند، دوباره خودش را به جام ملت‌های زیر ۲۳ سال آسیا رساند؛ جایی که امید داریم تجربه‌ای متفاوت از دوره‌های قبلی رقم بخورد.
تیم امید ایران دوباره به جام ملت‌های زیر ۲۳ سال آسیا برگشت؛ بعد از چند دوره غیبت و ناکامی، انگار وقتش بود که حداقل نشان بدهیم هنوز هم می‌توانیم. سه بازی و سه برد مقتدرانه؛ آن هم در گروهی که چندان ساده نبود، مقابل هنگ‌کنگ، گوام و امارات کافی بود تا شاگردان امید روانخواه ثابت کنند که این نسل دست‌کم برای صعود مصمم است.
از شکست‌های گذشته تا فرصتی برای تاریخ سازی
واقعیت این است که مسیر صعود به جام ملت‌ها هیچ‌وقت آسان نبوده؛ ایران همیشه در این تورنمنت با ناکامی و حذف زودهنگام دست و پنجه نرم کرده است. ناکامی‌های متوالی در ادوار پیشین و غیبت در دوره قبل، تصویری ناامیدکننده از تیم امید ایران ساخته بود. تیمی که حالا پنجمین حضورش در هفت دوره برگزاری این رقابت‌ها را ثبت کرده است. در کنار ایران، تیم‌هایی مثل اردن، ژاپن، ویتنام، استرالیا، قرقیزستان، تایلند، عراق، قطر، کره‌جنوبی، سوریه، چین، ازبکستان، لبنان و البته امارات به این تورنمنت راه یافتند و میزبان مسابقات، عربستان هم طبیعتاً سهمیه حضور خود را دارد. رقابتی که از ۱۷ دی تا ۵ بهمن در خاک عربستان برگزار خواهد شد.
اگر بخواهیم صادق باشیم، کارنامه تیم امید ایران در جام ملت‌ها تا امروز چندان درخشان نبوده است. در اولین حضور در ۲۰۱۴، تیم از مرحله گروهی حذف شد و با یک برد، یک تساوی و یک باخت، تصویر چندان روشنی از خود باقی نگذاشت. بهترین عملکرد ایران تا امروز به سال ۲۰۱۶ بازمی‌گردد؛ زمانی که تیم امید تحت هدایت محمد خاکپور توانست به جمع ۸ تیم برتر برسد، هرچند در مرحله یک‌چهارم نهایی مقابل ژاپن شکست خورد. پس از آن، ناکامی‌ها ادامه یافت: در ۲۰۱۸ تیم حضور نداشت و در ۲۰۲۰ و ۲۰۲۲ هم در صعود از مرحله گروهی ناکام بود. نبود در دوره قبلی هم به نوعی چرخه ناکامی‌ها را کامل کرد.
نسل جدیدی که می‌تواند طلسم ناکامی‌ها را بشکند
حالا اما نسل جدید آمده است. نسلی که می‌تواند این طلسم ناکامی‌ها را بشکند، نسلی که ترکیبی از لژیونرهای آماده مثل آرشا شکوری، محمدمهدی زارع، محمدجواد حسین‌نژاد و رضا غندی‌پور و ستاره‌های داخلی با انگیزه مثل سعید سحرخیزان، محمد خلیفه، یادگار رستمی و کسری طاهری است. همه آن‌ها کنار هم، امیدی برای پایان دادن به چرخه ناکامی‌ها هستند.
آیا این بار متفاوت است؟
اگر صادق باشیم، این صعود بیشتر از یک خبر خوب است؛ چیزی شبیه یک اعلامیه. اعلامیه‌ای به همه کسانی که همیشه از تیم امید انتظار داشته اما کمتر دیده‌اند. جام ملت‌های پیش رو در عربستان، فرصت دوباره‌ای است تا نشان بدهیم که این بار متفاوتیم. دیگر خبری از تیم نیم‌بند و ناامید نیست؛ حالا فرصتی است برای فوتبال ایران تا با دستاوردی بی‌سابقه، حرف‌هایش را در آسیا بزند.
و البته، یک نکته را نباید فراموش کرد: تاریخچه ناکامی‌ها یادمان می‌آورد که هیچ چیز قطعی نیست. اما حداقل این نسل، با همه امید و انگیزه‌اش، نشان داده که آماده است تا معادلات را تغییر دهد. شاید این بار، برای اولین بار بعد از سال‌ها، بتوانیم با آرامش نسبی و دلگرمی واقعی نگاه کنیم و باور کنیم که تیم امید ایران می‌تواند در خاک عربستان، چیزی بیشتر از فقط حضور ثبت کند؛ می‌تواند تاریخ بسازد.
